Τα 2 είναι η ηλικία που κάθε γονιός αναρωτιέται πώς και πότε το γλυκό μωράκι του μεταμορφώθηκε σε μικρό… τερατάκι που φωνάζει, χτυπάει και ξεσπάει με το παραμικρό. Είναι η περίοδος που ένα λυμένο κορδόνι παπουτσιού μπορεί να οδηγήσει σε ουρλιαχτά και κλάματα, και που το μεσημεριανό γεύμα μπορεί να μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη επειδή το τοστ του δεν είσαι κομμένο σε 3 αλλά σε 4 κομμάτια.
Γενικά, τη μια στιγμή μπορεί να χαμογελάει και την αμέσως επόμενη να κλαίει και να ωρύεται. Αυτές οι αλλαγές, όμως, είναι πολύ σημαντικές για την ανάπτυξή του, καθώς το παιδί μαθαίνει να ελέγχει το σώμα του αλλά και τα συναισθήματα του. Ας επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε αυτή την «γοητευτική» ηλικία για να καταλάβουμε σε βάθος τα παιδιά μας και για να τα βοηθήσουμε στο μεγάλωμά τους.
Τι να περιμένεις από ένα 2χρονο
Ίσως τα πολλά δημοσιεύματα για τα «teribble twos» να σας έχουν τρομάξει, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Το μωρό σας, που μέχρι πρόσφατα φροντίζατε για κάθε του ανάγκη, πλέον μπαίνει σε μία νέα περίοδο της ζωής του και έχει ανάγκη να αυτονομηθεί.
Τα δίχρονα υφίστανται μεγάλες διανοητικές, κοινωνικές και συναισθηματικές αλλαγές, τις οποίες προσπαθούν να διαχειριστούν και να συνηθίσουν. Μέσα σε αυτή την προσπάθεια, συχνά απογοητεύονται, θυμώνουν, πληγώνονται ή εκνευρίζονται. Κι όταν συμβαίνουν όλα αυτά, τα νηπιάκια μας, είτε είναι κορίτσια είτε αγόρια, φέρονται αλλοπρόσαλλα.
Είναι πολύ συχνό να βλέπουμε 2χρονα ή 3χρονα παιδιά να χτυπιούνται στη μέση του δρόμου, να κλαίνε χωρίς σοβαρό λόγο ή να κάνουν μικρές επαναστάσεις. Μπορεί ακόμη και να (σας) επιτεθεί χτυπώντας, δαγκώνοντας ή κλωτσώντας. Σε αυτήν την ηλικία, απλώς δεν έχει έλεγχο στις συναισθηματικές παρορμήσεις του, οπότε το κλάμα ή οι δαγκωνιές είναι ένας τρόπος να ξεσπάσει καθώς δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια όλα όσα νιώθει.
Τι προκαλεί γκρίνια και ξεσπάσματα στα 2χρονα
Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία μπορούν να καταλάβουν πολλά, αλλά δυσκολεύονται να εκφραστούν κι αυτός είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει σε συναισθήματα και συμπεριφορές που είναι δύσκολο να ερμηνεύσουν οι γονείς. Τα νηπιάκι σας δεν έχει κατακτήσει ακόμα όλες τις γλωσσικές και σωματικές δεξιότητες για πει ξεκάθαρα αυτό που θέλει ή να κάνει μόνο του αυτό που λαχταρά, κι αυτό του προκαλεί απογοήτευση και εκνευρισμό.
Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία βρίσκονται σε μια διαρκή εσωτερική «πάλη» με την εξάρτησή τους από εμάς και την επιθυμία τους για ανεξαρτησία. Είναι πρόθυμα να κάνουν πράγματα μόνα τους – τις περισσότερες φορές όμως είτε δεν τα καταφέρνουν, είτε πρέπει να ακολουθήσουν κάποιους κανόνες, γεγονός που τα δυσκολεύει και γι’ αυτό ξεσπούν με κλάματα και υστερίες.
Παλεύει με την επιθυμία του για ανεξαρτησία
Σε αυτήν την ηλικία, το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι η προέκταση της μαμάς του αλλά ένα αυτόνομο άτομο, με δική του προσωπικότητα, έτοιμο να εξερευνήσει τον καινούριο κόσμο που απλώνεται μπροστά του. Ως εκ τούτου, θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του δοκιμάζοντας τα όριά του και, κατά συνέπεια και τα δικά σας.
Είναι μια περίοδος κατά την οποία το μικρό σας παλεύει με την επιθυμία του για ανεξαρτησία. Θέλει να κάνει πράγματα μόνο του, αλλά το γεγονός ότι δεν τα καταφέρνει ή ότι πρέπει να ακολουθήσει συγκεκριμένουν κανόνες οδηγεί σε εκρήξεις θυμού και σε αυτό που εμείς θεωρούμε παράλογη συμπεριφορά.
Μαθαίνει τι σημαίνει το «όχι»
Η πραγματικά δύσκολη ηλικία στο να ακούσει και συνεργαστεί ένα παιδί με τις επιθυμίες μας είναι αυτή των 2 ετών. Επειδή το παιδί αρχίζει να αυτονομείται, διεκδικεί και τα όριά του. Τότε είναι που σιγά-σιγά μαθαίνει τη διαφορά του σωστού από το λάθος και το τι σημαίνει «όχι», χωρίς όμως να κατανοεί πλήρως το γιατί.
Όπως υποστηρίζουν οι παιδοψυχολόγοι ο καλύτερος τρόπος για να περάσουμε πιο «αναίμακτα» την δύσκολη περίοδο των 2, είναι να απευθυνόμαστε στα παιδιά σαν να είναι ενήλικες. Να τους μιλάμε ήρεμα, χωρίς να φωνάζουμε και να τους εξηγούμε πάντα το γιατί.
Πώς να το διαχειριστείτε
Για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) να περάσει όσο πιο ανώδυνα αυτή την «τρομερή» περίοδο, η Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά τα εξής:
- Ακολουθείστε αυστηρό πρόγραμμα γευμάτων και ύπνου. Είναι λιγότερο πιθανό να ξεσπάσει ένα παιδί όταν δεν είναι πεινασμένο ή κουρασμένο.
- Επαινέστε συμπεριφορές που εγκρίνετε και αγνοήστε αυτές που θέλετε να αποθαρρύνετε.
- Αποφύγετε τις φωνές και τις συναισθηματικές εκρήξεις όταν το παιδί βρίσκεται σε tantum. Όσο πιο ήρεμοι είστε εσείς τόσο πιο γρήγορα θα ηρεμήσει κι εκείνο, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείτε ένα μη βίαιο πρότυπο συμπεριφοράς το οποίο θα μιμηθεί μελλοντικά.
- Αν είναι εφικτό, αλλάξτε θέμα συζήτησης και αποσπάστε του την προσοχή από το θέμα που το έχει αναστατώσει. Όταν αρχίζει να γκρινιάζει ή να συμπεριφέρεται άσχημα, πείτε κάτι αστείο, τραγουδήστε ή προσανατολίστε το ενδιαφέρον του αλλού.
- Δίνετέ του πάντα δύο επιλογές. Έτσι νιώθει νιώθει ότι έχει τον έλεγχο και τονώνεται η αυτοπεποίθησή του, χωρίς όμως να μπερδεύεται και δεν εκνευρίζεται από τις πολλές επιλογές.
- Διατηρείτε το περιβάλλον του σπιτιού σας ασφαλές. Εάν δεν θέλετε να έχουν πρόσβαση σε κάτι επικίνδυνο, απλά εξαφανίστε το!
- Μην υποχωρείτε κάθε φορά που κλαίει. Θέστε τα όριά σας και μείνετε συνεπείς. Αν το παιδί σας έχει ένα έντονο ξέσπασμα στο σούπερ μάρκετ επειδή δεν του παίρνετε τη σοκολάτα που θέλει, μην του κάνετε το χατίρι για να σταματήσει να κλαίει. Καλύτερα να φύγετε, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα αναβάλετε τα ψώνια σας για κάποια άλλη στιγμή.
- Διατηρήστε την ψυχραιμία σας γιατί ο δικός σας θυμός, ανατροφοδοτεί και τον δικό του. Πριν ασχοληθείτε με το ξέσπασμα του παιδιού, μετρήστε από μέσα σας μέχρι το 10 και πλησιάστε το μόνο όταν θα είστε ήρεμοι. Τότε είστε έτοιμοι να τους μιλήσετε ήρεμα και να μην ξεχνάτε να τους εξηγείτε πάντα το «γιατί» λέμε ή κάνουμε κάτι.
Πηγή:mama3665.gr
