Νέα στήλη με την υπογραφή της Εύας Μωυσέως (δασκάλας), νεαρής μαμάς και blogger.
Όλα τα κέιμενα της Imperfect mum μπορείτε να τα βρείτε ΕΔΩ
Να σας εξομολογηθώ κάτι; Κάποτε, ήμουν τζιαι εγώ η τέλεια μάμμα. Όταν λέμε τέλεια, εννοούμε τέλεια. Ήξερα ακριβώς πως να αντιδράσω σε κάθε περίσταση. Τα μωρά μου ποττέ εν εκλαίαν. Ετάιζα τους πάντα φρεσκομαειρεμένα φαγιά, τζιαι εξαφανίζαν τα με ευχαρίστηση. Προς Θεού, εν εξέραν τι εν τα κινητά τζιαι τα κομπιούτερ. Εν τους εθύμωνα τζιαι εσυζητούσαμε τα πάντα με ηρεμία τζιαι υπομονή. Ετζιοιημούνταν ήρεμα, εξυπνούσαν ακόμα πιο ήρεμα τζιαι η ζωή μας εθύμιζε “Το μικρό σπίτι στο λιβάδι”.
Τζιαι ύστερα ήρταν τα πάνω – κάτω. Έγινε κάτι τρομερό. Αλλάξαν τα πάντα γιατί… Έκαμα μωρά!!!
Εν έσιει πιο εύκολο πράμα που το να κρίνεις. Ειδικά για ένα born and raised ξερόλα σαν εμένα, το να θωρώ, να κατακρίνω συμπεριφορές τζιαι ανθρώπους ήταν λλίο – πολλά ένστικτο. Εν ξέρω πόσες φορές εσκέφτηκα ή τζιαι είπα το “εμένα τα μωρά μου εν θα το κάμουν ποττέ τούτο”. Όσες φορές τζιαι να το είπα, εξίσου πολλές φορές εδιαψέυστηκα. Γιατι, you know what, η μητρότητα εν δύσκολη. Όι απλά δύσκολη. Εν άθλος. Τζιαι τα μωρά εν εν ρομπότ. Εν ανθρώποι σαν εμάς, με τις φάσεις τους, τα πάνω τζιαι τα κάτω τους. Το να τους ευχαριστήσεις ενώ τους κρατάς υγιείς εν εν ότι ευκολόττερο. Τζιαι, ναι, στη διαδικασία κάμνεις τζιαι συμβιβασμούς που ίσως κάποτε να θεωρούσες κόκκινες γραμμές.
Πράματα απλά, καθημερινά, μπορεί να αποδειχτούν μεγαλλύττερη πρόκληση απ’ότι υπολογίζεις. Όπως το μπάνιο, το τάισμα, ο ύπνος. Τα μωρά σου μπορεί να μεν φκουν καθ’ εικόνα τζιαι ομοίωση σου (υπάρχει τζιαι τούτη η πιθανότητα), οπόταν μπορεί να έχουν διαφορετικά γούστα, διαφορετικές αντιδράσεις που εσένα. Τζιαι το πιο σημαντικό; ΕΝ ΜΩΡΑ! Τζιαι εν να κλάψουν, τζιαι εν να ιδιοτροπιάσουν, τζιαι εγωιστές θα είναι, τζιαι εν να ζηλέψουν, τζιαι αδυναμίες εν να έχουν…γιατί απλά εν φυσιολογικό!
Που θέλω να καταλήξω; Ότι πρέπει να αλλάξουμε μυαλά σαν κοινωνία. Αντί να ψάχνουμε τρόπους να κατακρίνουμε, να ψάχνουμε τρόπους να στηρίζουμε. Να μεν κάμνουμε παρατήρηση, αλλά να προσφέρουμε βοήθεια. Να μεν θωρούμε αδιάκριτα. Τζιαι αν θα βλέπουμε, ας ρίξουμε τζιαι ένα χαμόγελο σε τζιείνο το γονιό. Εν ξέρουμε τι επέρασε σήμερα. Ο καλλύττερος τρόπος για να το κάμουμε τούτο, είναι να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας. Εγώ βέβαια συνεχίζω να είμαι ξερόλας, αλλά προσπαθώ να ελέγχω τις αντιδράσεις μου τζιαι τες γνώμες μου τουλάχιστον κρατώ τες για τον εαυτό μου.
Όσο για εμάς μανούλες και μπαμπάδες; Let’s give ourselves a break. Κάμνουμε κυριολεκτικά ότι καλλύττερο μπορούμε. Έν είμαστε τέλειοι, προφανώς, αλλά αν τα μωρά μας λαμβάνουν προσοχή τζιαι αγάπη, είμαστεν αρκετοί. Εν να κάμουμε λάθη; ΓΚΑΡΑΝΤΙ! Αλλά, you know what, τζιαι τζιείνα εν κομμάτι της ζωής. Που τα λάθη σας εν να μάθετε τζιαι εσείς τζιαι τα μωρά σας! Συγχωρήστε τους εαυτούς σας τζιαι δώστε χώρο στους γύρω σας. Eν έσιει νόημα να προσπαθούμε να γίνουμε τέλειοι, εν ανέφικτο. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι.
