Οι καθημερινές ενέσεις, οι εξετάσεις, η επέμβαση, το αρνητικό ή το θετικό αποτέλεσμα αποτελούν το ένα κομμάτι της εξωσωματικής. Το δεύτερο κομμάτι είναι η αναμονή, η προσπάθεια, η αγωνία και το ψυχολογικό κόστος. Οι παρακάτω γυναίκες ανοίγουν την καρδιά τους και μας λένε πώς βίωσαν το πιο δύσκολο και επίπονο ταξίδι της ζωής τους: αυτό της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Agata, τα κάταφερε έπειτα από 4 χρόνια προσπάθειας
«Μας πήρε 4 χρόνια, 2 αποβολές, 2 κύκλους εξωσωματικής, 3 εμβρυομεταφορές, 1 ωοθηκική διέγερση και ένα επεισόδιο κατάθλιψης πριν καταφέρουμε να πετύχουμε τη σύλληψη. Κάποιες φορές, όταν σκέφτομαι πώς πέρασα την δεκαετία των 20, κάνοντας τα πάντα για να μην μείνω έγκυος, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Πόσο αφελής ήμουν.
Τα χρόνια που προσπαθούσα να γίνω μητέρα ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Με άλλαξαν πραγματικά. Σταδιακά έγινα κάποια που δεν αναγνώριζα, κάποια που δεν συμπαθούσα: το να αποκτήσω μωρό είχε γίνει εφιάλτης. Έκλαιγα ακόμα και όταν έβλεπα φωτογραφίες νεογέννητων στο Facebook. Έβλεπα παντού μωρά και εγκύους. Δεν μπορούσα να χαρώ για τις φίλες μου που τα είχαν καταφέρει να γίνουν μανούλες. Η ευτυχία τους μου θύμιζε το δικό μου πρόβλημα και εγώ συνέχιζα να ρωτάω “Γιατί σε μένα;”.
Κάθε μήνα που προσπαθείς και αποτυχαίνεις είναι εξίσου δύσκολος με τον προηγούμενο. Δεν το συνηθίζεις και δεν μπορείς να αποδράσεις. Για μένα, κάθε φορά ήταν σαν να θρηνώ για ένα μωρό. Και η κοινωνία δεν αναγνωρίζει αυτό το είδος του πένθους. Όλοι περιμένουν ότι πρέπει να προχωρήσεις. Έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν είχε συμβεί.
Constantina- Τα κατάφερε έπειτα από 6 χρόνια
«Είχα προετοιμαστεί για τη συναισθηματική φόρτιση που συνεπάγεται η εξωσωματική αλλά όχι για τις φυσικές συνέπειες. Η διαδικασία της εξωσωματικής έκανε τη σχέση μου με τον άντρα μου πιο δυνατή, το ότι έπρεπε να κάνουμε τις ενέσεις μας έφερε πιο κοντά. Μάθαμε ότι είχαμε αποτύχει μία μέρα πριν από την πρώτη επέτειο του γάμου μας.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια μοναχική εμπειρία. Δεν το είχαμε πει σε κανέναν, δεν ξέραμε κάποιον που να είχε περάσει το ίδιο. Έχεις τόσες πολλές ερωτήσεις- θα βοηθούσε να έχεις ένα άτομο που θα σου λύνει όλες τις απορίες. Αφού τελειώσαμε, μάθαμε ότι κάποιοι γνωστοί μας είχαν υποστεί την ίδια διαδικασία.
Η συμβουλή μου είναι να μείνετε δυνατοί. Αυτό που θες, θα συμβεί εκεί που δεν το περιμένεις. Είστε πολύ πιο δυνατοί απ’ ότι νομίζετε.»
Deborah, τα κατάφερε έπειτα από ένα χρόνο
«Ο κόσμος μας καταστράφηκε όταν μας είπαν στον πρώτο υπέρηχο του μωρού μας την 20η εβδομάδα ότι έπασχε από μία σοβαρή πάθηση που θα επηρέαζε την ποιότητα της ζωής του. Ήμαστε συντετριμμένοι και σοκαρισμένοι και πήραμε την απόφαση να τερματίσουμε την εγκυμοσύνη.
Προσπαθήσουμε να πάρουμε δυνάμεις μετά τη θλίψη και το πένθος. Ήθελα πολύ να ξαναμείνω έγκυος. Μου έλειπε το μωρό εκείνο που είχα μέσα μου για 5 μήνες. Κάθε φορά που έβλεπα μια έγκυο γυναίκα, ένιωθα ότι μου έβαζαν ένα μαχαίρι στην καρδιά.
Μας είχαν μείνει 2 έμβρυα από τον έναν κύκλο εξωσωματικής και 3 μήνες μετά την απώλεια του μωρού μας, καταφέραμε να πετύχουμε καινούρια εγκυμοσύνη. Πριν έναν χρόνο, γεννήθηκε ο γιος μας. Όταν ήρθε στον κόσμο, το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα. Φυσικά τον λατρεύω. Είναι το κέντρο του κόσμου μου. Θεράπευσε τις πληγές μας και μας έκανε να νιώθουμε οι πιο τυχεροί γονείς του κόσμου.»
Kelly, τα κατάφερε έπειτα από 6 χρόνια
«Η διαδικασία συλλογής των ωαρίων ήταν τρομερή. Η αγωγή που έπρεπε να παίρνω με έκανε να πρήζομαι και δεν ένιωθα ο εαυτός μου. Η επέμβαση με έκανε ευαίσθητη και είχα γεμίσει με μελανιές. Κατέληξα στα επείγοντα της γυναικολογικής γιατί πόναγα πολύ όσο το αίμα μαζευόταν στην κοιλιά μου. Έμεινα στο νοσοκομείο δύο μέρες και τη δεύτερη μέρα ήθελαν να προχωρήσουμε τη διαδικασία με το μοναδικό έμβρυο που ήταν κατάλληλο για τη μεταφορά.
Μέσα σε λίγες μέρες, άρχισα να νιώθω κάποια συμπτώματα εγκυμοσύνης- τι χαρά! Όμως, δεν κράτησε πολύ και το τεστ που έκανα βγήκε αρνητικό.
Ήμαστε χάλια. Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ την κατάσταση και τελικά προχωρήσαμε στο plan b: ιδιωτική θεραπεία γονιμότητας, όσο κι αν κόστιζε. Ο άντρας μου και εγώ λατρεύουμε τον γιο μας και έχουμε έρθει πιο κοντά. Κάθε μέρα μας εκπλήσσει!»
Rebecca, τα κατάφερε έπειτα από 1,5 χρόνο
“Όταν η κουνιάδα μου μου είπε ότι έμεινε έγκυος τον Ιούνιο του 2013, ένιωσα πικρία, φόβο και ζήλεια. Ακόμα και όταν προσπερνούσα άλλες έγκυες γυναίκες στον δρόμο, ένιωθα έτσι. Είχα τρομάξει- πίστευα ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ σε μένα.
Δεν είχα ωορρηξία, τουλάχιστον όχι συχνά. Αρχίσαμε τη θεραπεία για την ωορρηξία και καθημερινά έκανα ενέσεις, πήγαινα στο νοσοκομείο και κάναμε σεξ με τον σύντροφό μου συγκεκριμένες μέρες.
Έπειτα από 8 προσπάθειες και κανένα αποτέλεσμα, ξεκινήσαμε τη διαδικασία της εξωσωματικής. Έτσι, μπήκαμε στη λίστα αναμονής, αφού ένας γιατρός ότι δεν θα πετυχαίναμε ποτέ φυσιολογική σύλληψη. Κάποιες εβδομάδες μετά, άρχισα να νιώθω πρησμένη. Κάτι είχε αλλάξει. Ήμουν έγκυος.
Είχα μεγαλώσει σε μια κλειστή οικογένεια και επέλεξα να μιλήσω σε πολύ λίγα άτομα γι’ αυτή την προσπάθεια. Αυτό έκανε την ζωή μου, τη δουλειά μου και τις σχέσεις μου δύσκολες ενώ προσπαθούσα να δείχνω ότι είμαι καλά. Θέλω η κόρη μου να μεγαλώσει και να γίνει μια νέα γυναίκα με αυτοπεποίθηση που δεν την προβληματίζει τι θα σκέφτονται οι άλλοι για εκείνη.”
Πηγή: telegraph.co.uk
