Για όλες εκείνες τις γυναίκες εκεί έξω που κρατούν ένα όνειρο στην καρδιά τους, που περιμένουν, που προσπαθούν και που ελπίζουν να γίνουν μητέρες.
Για τις γυναίκες εκεί έξω που ελπίζουν πως το 2026 θα τις φωνάξει κάποιος/κάποια «μαμά».
Γι’ αυτές που ελπίζουν να ετοιμάσουν τα ρουχαλάκια – αυτά τα μικροσκοπικά και το βρεφικό δωμάτιο. Αυτές που ανυπομονούν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους το θαύμα της ζωής…
Για όλες εκείνες τις στιγμές που αυτές οι γυναίκες έκλαιγαν κρυφά ή φανερά, απογοητευμένες χωρίς την ένδειξη των δύο γραμμών στο τεστ εγκυμοσύνης.
Για όλες εκείνες τις στιγμές που είπαν «φτάνει», αλλά άλλες τόσες προσπάθησαν και ξαναπροσπάθησαν. Γι’ αυτές που ακόμα η επιθυμία τους για παιδί, βρίσκεται σε αναμονή.
Για όλες τις γυναίκες που με υπομονή, δύναμη και αγάπη – η οποία ήδη περισσεύει, ελπίζουν το 2026 να τις βρει μανούλες… ας είναι η νέα χρονιά, η τυχερή. Αυτή που το όνειρο θα βρει τον δρόμο του.
Το 2026 φαντάζει, για αρκετές γυναίκες, σαν ένας σιωπηλός σταθμός ελπίδας. Ένα νέο ξεκίνημα. Όχι γιατί τα χρόνια αλλάζουν ξαφνικά τα πράγματα, αλλά διότι η ελπίδα χρειάζεται χρόνο για να αναπνέει και να ξαποσταίνει. Για πολλές γυναίκες γύρω μας, η αναμονή δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη. Είναι αυτό που λέμε «συνεχίζεις να πιστεύεις, ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν έρχονται με τον ρυθμό που θα ήθελες».
Σε μια κοινωνία που ρωτά μέχρι το άπειρο (!) «πότε θα κάνεις παιδιά – μεγαλώνεις», είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι κάθε γυναίκα κουβαλά το δικό της «ταξίδι». Άλλωστε, η αξία μιας γυναίκας δεν ορίζεται από το αν και πότε θα γίνει μανούλα. Η λαχτάρα και η αγάπη που κυριαρχεί ήδη στον εσωτερικό της κόσμο είναι από μόνες τους μορφές μητρότητας.
Για όλες εκείνες τις γυναίκες, λοιπόν, που αναμένουν το όνειρό τους να γίνει πραγματικότητα, να θυμάστε ότι η αναμονή σας έχει αξία και η κάθε ιστορία σας μετράει. Ας είναι το 2026, το τυχερό σας!
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου
