Το να έχετε την υποστήριξη του «χωριού» σας εκείνες τις πρώτες μέρες της γονεϊκότητας είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν είναι κάτι που έχουν στην πραγματικότητα πολλές μητέρες. Μια νέα μελέτη εξέτασε τη σχέση μεταξύ του να έχεις παππούδες και γιαγιάδες κοντά και την ψυχική υγεία της μητέρας και πιθανότατα δεν θα σας εκπλήξει το γεγονός ότι οι μαμάδες μικρών παιδιών τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα όταν έχουν την ενεργή υποστήριξη των γονιών τους.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Population Studies, διαπίστωσε ότι οι μητέρες είναι λιγότερο πιθανό να παίρνουν αντικαταθλιπτικά φάρμακα εάν έχουν τουλάχιστον έναν γονέα κοντά τους, είτε είναι δικός τους είτε του συντρόφου τους. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 488.000 Φινλανδές μητέρες μικρών παιδιών μεταξύ των ετών 2000 και 2014, διαπιστώνοντας ότι η χρήση αντικαταθλιπτικών ήταν υψηλότερη μεταξύ των νέων μητέρων των οποίων οι γονείς και οι πεθεροί ήταν ηλικιωμένοι, με κακή υγεία ή/και ζούσαν μακριά, κάτι που είναι λογικό. Δεδομένου ότι η ευθύνη της φροντίδας τους μπορεί επίσης να βαρύνει τις νέες μαμάδες – ένας πιθανός πρόσθετος παράγοντας άγχους σε μια ήδη ευάλωτη περίοδο.
«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει σταθερά ότι οι νεότεροι παππούδες με καλή υγεία είναι πιο πιθανό να παρέχουν υποστήριξη και φροντίδα για τα παιδιά», έγραψε η Niina Metsä-Simola, συν-συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια δημογραφικών στοιχείων στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.
«Αντίθετα το να έχεις έναν ηλικιωμένο και αδύναμο παππού και γιαγιά μπορεί ακόμη και να επιβαρύνει επιπλέον τις μητέρες, καθώς δεν μπορούν να περιμένουν να λάβουν υποστήριξη, αλλά πρέπει να συνεχίσουν να παρέχουν κι έξτρα υποστήριξη σε εκείνους».
Ο δεσμός ήταν ισχυρότερος μεταξύ των ανύπαντρων μητέρων, οι οποίες είναι πιθανό να κάνουν περισσότερα ταχυδακτυλουργικά από όσες είχαν τους συντρόφους τους. «Οι μητέρες σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χρειαστεί να αναλάβουν πρόσθετη εργασία, επηρεάζοντας τη φροντίδα των παιδιών, και μπορεί ακόμη και να χρειαστεί να μετακομίσουν στο σπίτι», εξήγησε η Metsä-Simola. «Η πρακτική και συναισθηματική υποστήριξη σε μια τέτοια στιγμή θα ήταν ανεκτίμητη».
«Οι μαμάδες των μικρών παιδιών, ειδικά εκείνων που ανήκουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στις δυσμενείς επιπτώσεις του χωρισμού στην ψυχική υγεία», συνέχισε. «Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί, στη μελέτη μας, η υποστήριξη των παππούδων ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την ψυχική υγεία των μητέρων που χωρίζουν».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στη Φινλανδία, όπου διεξήχθη η μελέτη, οι μητέρες έχουν πρόσβαση σε καθολική υγειονομική περίθαλψη και κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς και σε παιδική φροντίδα και εκπαίδευση χαμηλού κόστους. Ο ηλικιωμένος πληθυσμός λαμβάνει επίσης στέγαση και φροντίδα χαμηλού κόστους, τα οποία συμβάλλουν στην υγεία και την ευημερία του πληθυσμού. Έτσι, εάν αυτά τα ευρήματα ισχύουν για ένα έθνος με τόση υποστήριξη για τον λαό του, είναι λογικό ότι ο σύνδεσμος θα ήταν ακόμη πιο ισχυρός σε μέρη χωρίς αυτά τα δίχτυα κοινωνικής ασφάλειας, όπως οι ΗΠΑ, όπου τόσο λίγοι έχουν εγγυημένη οικονομικά προσιτή υγειονομική περίθαλψη και παιδική φροντίδα, χαμηλού κόστους εκπαίδευση ή άλλες κοινωνικές υπηρεσίες.
«Ακόμη και στο πλαίσιο υπέρ της ισότητας της Φινλανδίας, η πιθανή διαθεσιμότητα υποστήριξης παππού και γιαγιάς έχει σημασία για την ψυχική υγεία της μητέρας, ειδικά μεταξύ της ευάλωτης πληθυσμιακής υποομάδας των μητέρων που χωρίζουν ή είναι ο μόνος γονέας», είπε η Metsä-Simola.
Αν και η υποστήριξη μεταξύ των γενεών είναι καταπληκτική, δεν είναι ντροπή να παίρνετε αντικαταθλιπτικά ή να αναζητάτε πρόσθετες μεθόδους υποστήριξης, είτε για εσάς είτε για τα μικρά σας. Στην πραγματικότητα, το να κάνετε ό,τι πρέπει να κάνετε για να φροντίσετε τον εαυτό σας θα πρέπει να γιορτάζεται, ανεξάρτητα από το πώς φαίνεται ή τι συνεπάγεται.
Πηγή:childit.gr
