Από την ηλικία των είκοσι-τεσσάρων ετών και αφού ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου, είχα το τέλειο πλάνο στο μυαλό μου…
Να αρραβωνιαστώ στα εικοσι-πέντε μου, να παντρευτώ στα είκοσι-εφτά μου, να κτίσουμε το σπίτι μας μέχρι τα τριάντα μου και μετά να αποκτήσω παιδιά….δυστυχώς όμως ποτέ δεν σκέφτηκα, ότι δεν μας έρχονται όλα όπως τα προγραμματίζουμε…
Σήμερα στα τριάντα-εφτά μου, εφτά χρόνια μετά, σκέφτομαι όλα όσα πέρασα και θέλω να τα μοιραστώ και με άλλες γυναίκες που περνούν όσα πέρασα εγώ και να τους φωνάξω δυνατά…… «Ποτέ μην λες ποτέ»
Στα τριάντα-δύο μου χρόνια και μετά από δύο χρόνια προσπαθειών ανακάλυψα αφού είχα ήδη επισκεφθεί τον 3ο γυναικολόγο γιατρό ότι είχα “Ανεπάρκεια ωοθηκών”, δηλαδή ότι, οι ωοθήκες μου δεν μπορούσαν να παράγουν ποσοτικά και ποιοτικά ωάρια. Γι’ αυτο θα έπρεπε να δοκιμάσουμε την εξωσωματική διαδικασία για διέγερση των οωθηκών μέσω ενέσιμων φαρμάκων. Μετά από δύο προσπάθειες αποτυχημένων εξωσωματικών μέσα σε δύο χρόνια, ο τότε γιατρός μου είχε πει ότι θεωρούσε αδύνατον με την δεδομένη κατάσταση μου να αποκτήσω δικό μου παιδί…Έκλαψα, σπάραξα, απογοητεύτηκα αλλά μετά από λίγο καιρό αποφάσισα να αλλάξω γιατρό και να πάρω μια δεύτερη γνώμη. Ρώτησα φίλους και γνωστούς για συστάσεις γιατρών και επισκέφθηκα ακόμα 2 γυναικολόγους για να ακούσω την γνώμη τους και να αποφασίσω τα επόμενα μου βήματα. Θυμάμαι στο ραντεβού μου στην μία από τους δύο γιατρούς, λύγισα αφηγώντας της, το τι είχα περάσει μέχρι τότε και πόσο μου είχε μειώσει το ηθικό ο προηγούμενος μου γιατρός.
Αυτή η γιατρός είχε κάτι το διαφορετικό. Είχε την πίστη ότι όλες οι γυναίκες μπορούν να γίνουν μητέρες, θυμάμαι κάθισε και μας μίλησε για 1-2 ώρες για να μας ενθαρρύνει να μην τα βάλουμε κάτω…Την ίδια νύκτα σκέφτηκα και αποφάσισα ότι με αυτή την γιατρό θα έπαιρνα την διαδρομή μου για να γίνω μητέρα μέχρι τέλους, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό αποτέλεσμα, είχαμε ειλικρινά πιστέψει η μία στην άλλη και δε θα το βάζαμε κάτω μέχρι τέλους.
Μετά από σειρά προσπαθειών που κράτησαν άλλα δύο χρόνια με χάπια, ενέσεις, φυσικούς κύκλους, ειδικές θεραπείες ανάπλασης ωοθηκών κτλπ, είχα απογοητευτεί τόσο πολύ που θυμάμαι το καλοκαίρι του 2020 της είχα πει.. «Γιατρέ ήρθε το τέλος δεν έχω άλλη ψυχική και σωματική δύναμη». Ούτε να το σκέφτεσαι μου είχε πει… «Θα έρθω να σε πάρω από το σπίτι σου με το ζόρι αν τα παραιτήσεις»…με αυτά της τα λόγια αποφάσισα και δήλωσα στον σύζυγό μου ότι πάμε για μια τελευταία προσπάθεια τον Οκτώβρη του 2020. Μετά από 10 μέρες και αφού ήμουν σίγουρη ότι πάλι θα απογοητευόμουν κτύπησε το τηλέφωνο η γιατρός μου, με μια φωνή γεμάτη χαρά…. «Είσαι έγκυος» από την συγκίνηση μου, της έκλεισα το τηλέφωνο…αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε με τον άνδρα μου και την έπιασα πίσω αφού ξεπέρασα το σοκ για να το επιβεβαιώσω….ήμουν έγκυος!!! Πέρασαν 9 μήνες και σήμερα έχω στην αγκαλιά μου το μικρό μας θαυματάκι και είμαι τρισευτυχισμένη….
Με αυτό το κείμενο θέλω να δώσω θάρρος και ελπίδα σε όλες τις γυναίκες που περνούν τα ίδια που πέρασα εγώ. Σημαντικό είναι να το πιστέψεις πραγματικά και να το θέλεις με όλο σου το “Είναι”. Να έχεις, Υπομονή και Επιμονή, ένα σύζυγο να σε στηρίζει και να σε υποστηρίζει σε ότι Εσύ αποφασίζεις, είναι το σώμα σου και ο δικός σου ψυχικός κόσμος που επηρεάζεται από αυτή τη δοκιμασία. Αλλά πάνω από όλα να έχεις βρεις τον ιδανικό γιατρό, που πιστεύει σε σένα και σου δίνει το θάρρος και την δύναμη, όταν εσύ τα βάζεις κάτω να προχωράς με πείσμα και αισιοδοξία!!
Σε ευχαριστούμε ολόψυχά Γιατρέ μου, που έδωσες χρώμα στην Ζωή μας, όντως ήμασταν δυνατή ομάδα!!!
