Η γέννηση ενός παιδιού είναι από τα πιο συγκλονιστικά και ευλογημένα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου. Ωστόσο, όταν αυτή η γέννηση έρθει πρόωρα, πριν συμπληρωθούν οι 37 εβδομάδες κύησης, συνοδεύεται από αβεβαιότητα, ανησυχία και συχνά, μακρές και δύσκολες ημέρες σε μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών.
Η προωρότητα δεν είναι σπάνια. Σύμφωνα με παγκόσμια στοιχεία, περίπου ένα στα δέκα βρέφη γεννιέται πρόωρα. Οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι πολλές και ποικίλες – από αναπνευστικά προβλήματα και δυσκολίες σίτισης, μέχρι μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές προκλήσεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως κάθε πρόωρο μωρό είναι διαφορετικό και ακολουθεί τον δικό του ρυθμό στην ανάπτυξή του.
Σε αυτό το δύσκολο και συναισθηματικά φορτισμένο ταξίδι, οι γονείς των πρόωρων βρεφών βρίσκονται αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η ψυχική και συναισθηματική τους επιβάρυνση είναι τεράστια. Η αναμονή έξω από τις θερμοκοιτίδες, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, η ελπίδα που δίνει μάχες με τον φόβο. Είναι σε εκείνες τις στιγμές που η κοινωνία οφείλει να παίξει καταλυτικό ρόλο.
Η στήριξη προς τους γονείς δεν περιορίζεται μόνο στο οικογενειακό ή ιατρικό πλαίσιο. Είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον κατανόησης, αποδοχής και ενσυναίσθησης. Η Πολιτεία οφείλει να παρέχει δομές ψυχολογικής υποστήριξης, επέκταση της γονικής άδειας για περιπτώσεις προωρότητας, αλλά και προσβασιμότητα σε εξειδικευμένες υπηρεσίες αποκατάστασης και παρακολούθησης της ανάπτυξης των παιδιών.
Παράλληλα, οι ΜΚΟ, τα σχολεία, οι εργοδότες και η κοινωνία των πολιτών χρειάζεται να αγκαλιάσουν τους γονείς, χωρίς στιγματισμούς, χωρίς ερωτήσεις γεμάτες άγνοια, αλλά με ευαισθησία και γνώση. Η ενημέρωση γύρω από την προωρότητα πρέπει να ενταχθεί σε ευρύτερες δράσεις υγείας και παιδείας, ώστε όλοι να μάθουμε πώς να είμαστε δίπλα σε αυτούς τους γονείς – όχι με οίκτο, αλλά με ειλικρινή στήριξη.
Η προωρότητα δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη. Είναι η δύναμη ενός βρέφους που παλεύει με κάθε του ανάσα και δύο γονιών που, ακόμη και μέσα στην απόγνωση, βρίσκουν το κουράγιο να χαμογελούν στο πρώτο άνοιγμα των ματιών του παιδιού τους.
Ας τους σταθούμε. Γιατί κάθε μικρός ήρωας που γεννιέται πρόωρα, έχει ανάγκη μια κοινωνία που να στέκεται… ώριμα δίπλα του.
Του Παναγιώτη Τούμπα
