Πολλές φορές ως γονείς, ίσως να είμαστε αφελείς λέγοντας ότι αποκλείεται να συμβεί κάτι κακό στα παιδιά μας και μόνο από τη σκέψη κλείνουμε αμέσως τ’ αυτιά μας, αγνοούμε τι μας λένε οι ειδικοί ή δεν ενημερωνόμαστε καν για ένα συγκεκριμένο θέμα και συνεχίζουμε τη μέρα μας. Τι γίνεται όμως όταν, όντως, συμβεί και σε μας ένα ατύχημα όπως είναι αυτό των δηλητηριάσεων;
Η λήψη φαρμάκων και δηλητηριωδών ουσιών από παιδιά είναι σύμφωνα με τους ειδικούς «ατυχήματα» τα οποία σημειώνονται σε μεγαλύτερη συχνότητα μεταξύ του πρώτου και πέμπτου έτους ηλικίας των παιδιών. Αυτό συμβαίνει καθώς τα παιδιά σ’ αυτήν τη χρονική περίοδο έχουν την τάση να εξερευνούν διάφορα μέρη του σπιτιού και όχι μόνο.
Τέσσερα βασικά σημεία
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Κύπρου και συγκεκριμένα το «Βιβλιάριο Υγείας του Παιδιού για τους Γονείς», τέσσερα βασικά σημεία τα οποία εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό να προκληθεί το οποιοδήποτε ατύχημα σχετικά με τις δηλητηριάσεις είναι τα εξής:
- Αρχικά, δεν χρειάζεται να λέμε ποτέ στα παιδιά μας ότι τα φάρμακα είναι καραμέλες. Πιθανόν, κάποια μέρα χωρίς να το προσέξουμε, να καταναλώσουν χάπια θεωρώντας ότι είναι γλυκά.
- Η υπερβολική χρήση φαρμάκων και κυρίως χωρίς τις οδηγίες ιατρού, ίσως φέρει αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία του παιδιού μας.
- Καλό θα ήταν τυχόν φάρμακα, καλλυντικά, δηλητηριώδεις και καυστικές ουσίες όπως επίσης και είδη καθαρισμού να τοποθετούνται μακριά από τα παιδιά.
- Εκτός από τα φάρμακα, τις επικίνδυνες ουσίες όπως το πετρέλαιο, αντισηπτικά, καθαρτικά είναι σημαντικό να μην τοποθετούνται σε μπουκάλες νερού η αναψυκτικού. Είναι απαραίτητο να μένουν στην αρχική τους συσκευασία.
Τι κάνουμε σε περίπτωση δηλητηρίασης;
Αν το δηλητήριο εισέλθει στα μάτια του παιδιού, το εμποδίσουμε να τα τρίψει. Πλένουμε τα μάτια του παιδιού προσεκτικά με μπόλικο νερό για δεκαπέντε λεπτά. Προηγείται όμως η επικοινωνία με τον ιατρό μας ή με το Κέντρο Δηλητηριάσεων ή με το Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών.
Σε περίπτωση που γίνει κατάποση χημικού ή δηλητηρίου, είναι σημαντικό για αρχή να ελέγξουμε αμέσως το στόμα του παιδιού και να αφαιρέσουμε αν υπάρχει το οτιδήποτε άλλο σ’ αυτό. Σημαντικό επίσης, είναι να μην κάνουμε οποιεσδήποτε ενέργειες για να κάνει εμετό το παιδί. Καλούμε αμέσως τον ιατρό μας ή το Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών ή το Κέντρο Δηλητηριάσεων.
Αν το δηλητήριο ήρθε σε επαφή με το δέρμα του παιδιού, προέχει η αφαίρεση των ρούχων του που πιθανόν να περιέχουν επικίνδυνη ουσία. Ακολούθως, χρειάζεται να βάλουμε μπόλικο τρεχούμενο νερό στην περιοχή της περιοχής του δέρματος που ήρθε σε επαφή με το δηλητήριο. Και πάλι, προηγείται η καθοδήγηση από ιατρό, τις Πρώτες Βοήθειες ή το Κέντρο Δηλητηριάσεων.
Και φυσικά, ως γονείς ευχόμαστε οι πιο πάνω πληροφορίες να είναι αχρείαστες στο σπίτι μας, εντούτοις, στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι καλό να τις θυμόμαστε.
Εξάλλου, τα παιδιά, είναι απρόβλεπτα και το ξέρουμε όλες και όλοι!
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου με πληροφορίες του «Βιβλιάριου Υγείας του Παιδιού» του Υπουργείου Υγείας της Κύπρου
