Συχνά εμείς οι γονείς στο τέλος της μέρας, νιώθουμε ένα βάρος στην καρδιά που περιλαμβάνει ένα σωρό τύψεις, ερωτήματα, επιθυμίες που δεν έγιναν, υποχρεώσεις και ευθύνες που αφορούν, κυρίως, στην αντιμετώπιση κάποιων περιστάσεων, που για κάποιο λόγο μας ταλαιπωρούν και… θα μας ταλαιπωρούν.
Το τι φταίει, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο άτομο που να πιστεύει ότι ο υπεύθυνος για το τι φταίει είναι ένα άτομο ή ένα πράγμα, γιατί δυστυχώς οι καταστάσεις εν έτει 2025 είναι πολύ πιο δύσκολες και περισσότερες από τις προηγούμενες εποχές.
Παρόλα αυτά, ως γονείς, ό,τι κακό κι αν συμβαίνει στη μέρα μας, ό,τι κι αν έγινε στη δουλειά που μας ταλαιπωρεί και την ίδια ώρα μας αναγκάζει να το μεταφέρουμε στο σπίτι, όπως επίσης ό,τι τοξικό και «παρανοϊκό» βρέθηκε σήμερα στη μέρα μας που μας κάνει να αισθανόμαστε αρνητικά, μόνο ένα έχει σημασία. Και αυτό είναι το «μαμά, μπαμπά… σ’ αγαπώ».
Πριν καλά – καλά γίνω μανούλα, πολλές ήταν οι φορές που σε συζητήσεις με γονείς, γινόταν αντιληπτό το εξής: πως οι θησαυροί της καρδιάς μας, τα παιδιά μας δηλαδή, έχουν κάτι «μαγικό». Με απλά λόγια, τις πλείστες φορές όταν είμαστε αρνητικοί και θυμωμένοι με κάποιες καταστάσεις, αυτά τα μαγικά πλασματάκια «διαγράφουν» απευθείας κάθε αρνητικότητα και «διώχνουν», αν όχι όλο το βάρος, ένα κομμάτι του.
Γι’ αυτό και εσύ αγαπητέ γονέα να το έχεις στο νου σου: ο θυμός, οι ενοχές, οι δυσκολίες της μέρας, οι υποχρεώσεις και όλα αυτά που μας κάνουν να βγαίνουμε εκτός εαυτού, πάντα θα υπάρχουν.
Το θέμα είναι να βρίσκουμε τρόπους για να ηρεμούμε, να ισορροπούμε τις καταστάσεις, να ιεραρχούμε τις προτεραιότητές μας και να δίνουμε φωνή και στα παιδιά μας. Γιατί αυτά τα αθώα πλάσματα, κάτι ξέρουν περισσότερο από εμάς, ή μάλλον… κάτι θυμούνται πιο καλά από εμάς. Και αυτό είναι η συμπόνια, η αγάπη και η τρυφερότητα.
Αυτά τα ωραία πλασματάκια έχουν τον λόγο τους για να σου λένε: «μαμά, μπαμπά… σ’ αγαπώ». Γι’ αυτό σκέψου το καλύτερα!
Φιλικά,
Χριστίνα | Μια ονειροπόλα μαμά που θέλει κάτι να σου πει.
