Που και πως πρέπει να κοιμούνται τα μωρά;
Στις δυτικές κουλτούρες, όπως των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η απάντηση είναι συνήθως “στο κραβατάκι του”, “στο δωμάτιο του”
Μα γιατί;
Δυο ενήλικες σε μια ρομαντική σχέση συχνά μοιράζονται ένα κρεβάτι – πώς έχει νόημα ένα μικροσκοπικό, ευάλωτο πλασματάκι να “πρέπει” να κοιμάται μόνο;
Σε άλλα μέρη του κόσμου, δεν τίθεται το ερωτηματικό καθώς τα μωρά είναι δεδομένο ότι κοιμούνται με κάποιον. Ακόμα και στις δυτικές κουλτούρες η ιδέα του μοναχικού ύπνου για βρέφη είναι διαδεδομένη κατά τα τελευταία εκατό χρόνια περίπου.
Για να κατανοήσουμε τον βιολογικό φυσιολογικό ύπνο για τα ανθρώπινα μωρά, πρέπει πρώτα να δούμε τους “ξαδέλφους” στο ζωικό βασίλειο.
Όλες οι μητέρες των χερσαίων θηλαστικών κοιμούνται κοντά στα μωρά τους, παρόλο που μερικές, όπως ελαφίνες και κουνέλες τα κρύβουν (τα μωρά τους) για μεγάλο χρονικό διάστημα για να μην φαγωθούν από άλλα ζώα,
Θυμηθείτε και τα μαρσιποφόρα θηλαστικά, όπως άλλωστε και είναι και οι άνθρωποι. Είναι φυσικό όταν η μαμά αφήσει το μωρό της, να διαμαρτύρεταθ έτσι έιναι και το μωρό μας.
Εκτός από τη φυσική ρύθμιση, τα νήπια χρειάζονται επίσης την επαφή για ψυχολογική ευεξία. Αυτό καταδείχθηκε για πρώτη φορά από τον Harry Harlow με το περίφημο πείραμα στο οποίο τα μωράκια πιθήκων Rhesus που χωρίστηκαν από τις μητέρες τους προσκολλήθηκαν σε ρούχο της μαμάς τους και όχι από διάφορα άλλα αντικείμενα.
Από τη μελέτη των θηλαστικών, οι ανθρωπολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι βιολογικά φυσιολογικό για ένα ανθρώπινο μωρό να κοιμάται δίπλα σε άλλο άτομο, συνήθως τη μητέρα του.
Πώς λοιπόν ο μοναχικός ύπνος του βρέφους έρχεται να θεωρηθεί φυσιολογικός και επιθυμητός στις δυτικές κοινωνίες;
