Νέα στοιχεία δείχνουν ότι το φαινόμενο της μίμησης των νεογέννητων δεν είναι κάτι πραγματικό…
Όπως διαβάζουμε σε πρόσφατο άρθρο του Thomas Suddendorf στο Psychology Today: Οι άνθρωποι φαίνεται να είναι μοναδικοί στον βαθμό στον οποίο βασιζόμαστε στον πολιτισμό: στα εργαλεία, τις λέξεις και τις ιδέες που αποκτούμε από τους άλλους. Μέσω της μίμησης και της διδασκαλίας, ο πολιτισμός λειτουργεί ως ένα δεύτερο σύστημα κληρονομικότητας πέρα από τη βιολογική κληρονομιά. Έχει μάλιστα υποστηριχθεί ότι έχουμε εξελιχθεί βιολογικά για την πολιτιστική εξέλιξη, καθώς φαίνεται να γεννιόμαστε με την ικανότητα να μιμούμαστε. Ενώ παρέμενε μυστηριώδες το πώς ένα νεογέννητο θα μπορούσε αμέσως να ταιριάξει σε αυτό που βλέπει τους άλλους να κάνουν με τις δικές του κινητικές ενέργειες, η νεογνική μίμηση είχε γίνει κεντρική σε πολλές θεωρίες σχετικά με την κοινωνική γνωστική ανάπτυξη. Αυτός ο ισχυρισμός ότι ακόμη και τα νεογέννητα μωρά μπορούν να αντιγράψουν, ωστόσο, έχει πλέον αμφισβητηθεί σοβαρά.
Η μεγαλύτερη διαχρονική μελέτη για τη μίμηση νεογνών
Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, οι γονείς έχουν πει ότι τα νεογέννητα μωρά τους μπορούν να μιμηθούν τις χειρονομίες τους. Η πιο συνηθισμένη χειρονομία που αναφέρθηκε ήταν το βγάλσιμο της γλώσσας: Βγάλτε τη γλώσσα σας και τα μικρά βγάζουν τη δική τους με τη σειρά τους. Ένα από τα μωρά του Thomas Suddendorf φαινόταν να κάνει ακριβώς αυτό, ενώ το άλλο δεν έδειξε καθόλου σημάδια αντιγραφής. Όπως και άλλοι γονείς, αναρωτήθηκε αν πρέπει να ανησυχεί για το αν το μωρό του έχει ή δεν φαίνεται να έχει τόσο πρώιμη τάση να μιμείται. Σε συνεργασία με τους Virginia Slaugther, Janine Oostenbroek, Jon Redshaw και άλλους, το εργαστήριό τους στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ ξεκίνησε να εξετάσει τις ατομικές διαφορές στη «μίμηση νεογνών» στη μεγαλύτερη διαχρονική μελέτη που έγινε ποτέ για να αξιολογήσει τι μπορεί να προβλέψει για τη μετέπειτα κοινωνική μάθηση και γνώση.
Ωστόσο, ήταν έκπληκτοι που δεν βρήκανε καθόλου επιτακτικά στοιχεία μίμησης νεογνών. Ναι, μερικές φορές τα νήπια έβγαζαν τη γλώσσα τους όταν κάνανε το ίδιο, αλλά τα παιδιά ήταν εξίσου πιθανό να το κάνουν ως απάντηση σε άλλες χειρονομίες. Αυτό ήταν ένα ανεπιθύμητο εύρημα, καθώς ελπίζανε να παρακολουθήσουνε ποιες μεμονωμένες διαφορές στη μίμηση θα μπορούσαν να προβλέψουν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Όμως τα στοιχεία ήταν πειστικά. Ενώ υπήρχαν προηγούμενες αποτυχίες στην αναπαραγωγή της μίμησης νεογνών – καμία άλλη μελέτη δεν είχε δοκιμάσει τόσο διεξοδικά αυτήν την υποτιθέμενη ικανότητα.
Επαναξιολόγηση προηγούμενων μελετών
Μετά τη μελέτη μας, ακολούθησε μια συζήτηση στη βιβλιογραφία σχετικά με το εάν οι διαφορές στη μεθοδολογία μπορεί να εξηγήσουν γιατί ορισμένες μελέτες βρίσκουν αποτέλεσμα και άλλες όχι. Ως εκ τούτου, πραγματοποιήσανε μια ολοκληρωμένη μετα-ανάλυση για να αξιολογήσουνε τον ρόλο αυτών των μεθοδολογικών παραγόντων. Εξετάζοντας δεδομένα των τελευταίων 40 ετών που περιλαμβάνουν περισσότερα από 300 μεγέθη εφέ, διαπιστώσανε ότι μόνο μια επιλεγμένη ομάδα εργαστηρίων αναφέρει ότι βρήκε το αποτέλεσμα και δεν φαίνεται να το κάνει λόγω οποιωνδήποτε συγκεκριμένων μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν.
Θα μπορούσε όντως να μην είναι πραγματικό το φαινόμενο που γιορταζόταν εδώ και καιρό; Διάφορες άλλες γραμμές αποδεικτικών στοιχείων ενισχύουν τώρα αυτό το συμπέρασμα. Οι μελέτες ΗΜΓ δείχνουν τώρα ότι η μίμηση δεν εμφανίζεται αρχικά κατά τη γέννηση αλλά μεταξύ τεσσάρων και επτά μηνών. Μια συναρπαστική ανάλυση της ανθρώπινης αεροπεπτικής ανάπτυξης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ανθρώπινα νεογνά δεν διαθέτουν καν εθελοντικό έλεγχο του φλοιού στις ενέργειες του προσώπου που υποτίθεται ότι είχαν μιμηθεί.
Λύθηκε τότε αυτό το θέμα;
Είναι πολύ πιθανό οι μελλοντικές μελέτες να συνεχίσουν να βρίσκουν σποραδικά εμφανή σημάδια μίμησης νεογνών. Για να κάνουν τη διαφορά, ωστόσο, τέτοια νέα στοιχεία πρέπει να είναι πιο ισχυρά από την προσθήκη απλώς ενός άλλου μικρού συνόλου δεδομένων. Πιστεύουν ότι μόνο μεγάλης κλίμακας, πολλαπλών εργαστηρίων, προκαταχωρισμένες μελέτες αναπαραγωγής μπορούν να μετατοπίσουν το τρέχον βάρος των αποδεικτικών στοιχείων. Ως έχει, νομίζουν ότι είναι καιρός να ξαναγράψουμε τα σχολικά βιβλία: Δεν υπάρχει καμία πειστική περίπτωση ότι μπορούν να μιμηθούν τα νεογέννητα.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η μίμηση δεν είναι στα γονίδιά μας, όπως υποστήριξε ένας σχολιαστής. Εξάλλου, δεν πρέπει να υπάρχουν όλα τα έμφυτα χαρακτηριστικά κατά τη γέννηση (απλώς σκεφτείτε την εφηβεία). Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι γονείς μπορούν να σταματήσουν να ανησυχούν για το ότι τα νεογέννητά τους δεν αντιγράφουν τις γονικές χειρονομίες.
The Mystery of How Newborns Can Imitate Has Been Solved | Psychology Today
Πηγή:childit.gr
Ακολουθήστε το Bebemou στα Social Media
 |
 |
 |
