Μιλήστε για λουλούδια, μυρωδιές από γευστικά φαγητά, γλυκιές μυρωδιές από αρώματα… τίποτα δεν συγκρίνεται με τη μυρωδιά των παιδιών μας!
Είναι τόσο μαγική… σαν τη στιγμή του ερχομού τους. Είναι τόσο παραμυθένια… σαν την πρώτη φορά που «δεθήκαμε». Είναι τόσο ξεχωριστή… σαν την πρώτη φορά που κοιταχτήκαμε.
Κι αν υπάρχουν στιγμές που λέμε πως η μητρότητα κάποτε μας εξαντλεί, η μυρωδιά τους έρχεται να μας υπενθυμίσει τη λέξη «δύναμη».
Έχει κάτι το ανεξήγητο, αυτή η μυρωδιά, που δεν περιγράφεται.
Είναι εκείνη η στιγμή που κλείνουμε τα μάτια, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, ρουφάμε τη μύτη μας και απολαμβάνουμε τη μυρωδιά. Όσο τρελό κι αν ακούγεται – δεν νομίζω να υπάρχει μανούλα που να αρνείται ότι το κάνει!
Είναι αυτή η μωρουδίστικη μυρωδιά, η οποία μας σπρώχνει να συνεχίζουμε τη μέρα μας. Μας δίνει ώθηση να αντέξουμε ακόμα λίγο την πίεση της καθημερινότητας. Ίσως να λειτουργεί ως μία επιβεβαίωση ότι όλα κυλάνε ομαλά με το βρέφος μας, καθώς νιώθουμε κατευθείαν μία σιγουριά;
Μα πώς γίνεται τα πιο πάνω να μην ισχύουν; Εφόσον ο κόσμος τους – όλος, είναι σαν ένα πελώριο βιβλίο, που το ανοίγουμε μαζί και βαδίζουμε, κάποτε δειλά – δειλά, σιγά – σιγά, γρήγορα – γρήγορα; Μαζί με δύναμη! Πώς γίνεται να μην ισχύουν καθώς όλα πάνω τους είναι με μία λέξη… μαγικά;
Και ύστερα είναι και αυτά… το απαλό δερματάκι τους, τα λεπτά, μικρόσωμα χεράκια και ποδάκια τους, τα οποία γίνονται «ένα» με τη μωρουδίστικη μυρωδιά τους.
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου
