Λένε πως τα παραμύθια και οι ιστορίες αποτελούν βασικούς πυλώνες για την ανάπτυξη της αίσθησης ασφάλειας στα παιδιά. Μέσα από τις λέξεις – φράσεις, τα παιδιά μαθαίνουν να ηρεμούν, να κατανοούν τον κόσμο και να πιστεύουν πως ακόμα και στο σκοτάδι υπάρχει φως.
Κι όμως, μέσα σε όλο αυτό το χάος που ζούμε καθημερινά ως μητέρες – καθώς ο ρόλος μας εν έτει 2025 περιορίζεται δυστυχώς άδικα στη λέξη «πολυμηχάνημα» – ξεχνάμε πόση δύναμη κρύβει μια απλή ιστορία, ένα μικρό γράμμα, μια φράση γεμάτη αγάπη.
Πώς σας φαίνεται η ιδέα να διαβάζουμε κάθε βράδυ το παρακάτω «γράμμα» στο παιδί μας;
«Αγαπητό μου παιδί,
Αν και κάποτε ξεχνάω να στο λέω με τα τόσα που «βαραίνουν» τη μέρα μου, να ξέρεις πως ακόμα και στη μέση του πουθενά, εκεί θα με βρεις. Σε κουβαλάω πάντα μέσα μου… ξέρεις.
Κάθε φορά που νομίζεις ότι «πνίγεσαι», κάθε φορά που νιώθεις πως η ασφάλεια μεταξύ μας «κινδυνεύει», υπόσχομαι να σου διαβάζω αυτό.
Μέσα στο χάος ολόκληρης της μέρας,
κάθε στιγμή που νιώθεις πως ο κόσμος μικραίνει και γίνεται όλο και πιο μικρός
και εσύ δεν χωράς πουθενά, η μαμά, να ξέρεις, θα είναι εκεί.
Εκεί. Στην άκρη του φόβου, του «γκρεμού. Σε κάθε σιωπή και βαθύ αναστεναγμό.
Στο μικρό αυτό γράμμα, που εύχομαι πάντα να κρατάς σαν φυλακτό, να φέρνεις στο μυαλό σου την αγκαλιά και τη φωνή. Αυτήν την αγκαλιά, που πολλές φορές μπορεί να νομίζεις πως δεν φαίνεται. Αυτή τη φωνή που κάποιες στιγμές να μην την ακούς.
Εκεί. Η μαμά να σου ψιθυρίζει «δεν είσαι μόνο σου παιδί μου». Ποτέ.
Και να θυμάσαι. Αν κάποτε κουραστείς και θελήσεις να ξαποστάσεις. Αν ποτέ σου χαθεί στα μονοπάτια, αυτά τα άγνωστα που μοιάζουν σαν λαβύρινθος… Κοίτα μέσα σου. Βαθιά.
Εκεί θα με βρεις. Θα είμαι εκεί να σε χειροκροτώ».
Φιλικά,
Χριστίνα | Μια ονειροπόλα μαμά που θέλει κάτι να σου πει.
