Πολλοί γονείς αναρωτιούνται ποιο είναι το μυστικό για να ακούει ένα παιδί με την πρώτη. Να μη χρειάζεται η φωνή να ανέβει, το αίτημα να επαναληφθεί πέντε φορές και το «σε παρακαλώ» να γίνει τελικά απειλή. Κι όμως, υπάρχουν παιδιά που συνεργάζονται άμεσα. Όχι γιατί είναι «καλύτερα» ή πιο «υπάκουα», αλλά γιατί μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα με σταθερά μηνύματα, σεβασμό και συναισθηματική ασφάλεια.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι τα 5 πράγματα που κάνουν σταθερά οι γονείς των παιδιών που… ακούνε με την πρώτη.
1. Μιλούν ήρεμα και με σαφήνεια
Το σημαντικότερο; Αν πουν κάτι, το εννοούν. Δεν απειλούν με τιμωρίες που δεν εφαρμόζουν. Το παιδί νιώθει πως η λέξη του γονιού έχει βαρύτητα – κι έτσι την ακούει.
2. Δεν διατάζουν, συζητούν
Πριν ζητήσουν κάτι, «συνδέονται». Κοιτούν το παιδί στα μάτια, σκύβουν στο ύψος του, αγγίζουν τον ώμο του. Δεν πετάνε εντολές σαν… ανακοινώσεις δελτίου ειδήσεων. Δημιουργούν μια στιγμή επαφής.
«Αγάπη μου, σε βλέπω που ζωγραφίζεις. Σε παρακαλώ, όταν τελειώσεις αυτό το χρώμα, θέλω να έρθεις να φορέσουμε παπούτσια για να φύγουμε.» Αυτή η μικρή στιγμή ζεστασιάς λειτουργεί σαν συναισθηματική γέφυρα. Το παιδί νιώθει πως δεν δέχεται απλώς μια εντολή, αλλά συμμετέχει σε μια σχέση.
Υπάρχουν γονείς που ανοίγουν συζήτηση με το παιδί τους μόνο για να το διορθώσουν. Όταν φωνάζει, όταν κάνει αταξία, όταν δεν ακούει. Όμως τα παιδιά που ακούνε με την πρώτη, έχουν γονείς που τους μιλούν και όταν όλα πάνε καλά. Τους λένε μπράβο, τους κάνουν ερωτήσεις, συμμετέχουν στο παιχνίδι τους, τους δίνουν χρόνο.
Ένα παιδί που νιώθει ότι ο γονιός είναι πάντα παρών – όχι μόνο για να το διορθώσει, αλλά και για να το δει, να το θαυμάσει, να το καταλάβει – έχει περισσότερους λόγους να ανταποκριθεί όταν του ζητηθεί κάτι.
4. Διαλέγουν τη σωστή στιγμή για να ζητήσουν κάτι!
Πόσες φορές έχουμε ζητήσει κάτι την ώρα που το παιδί βλέπει την αγαπημένη του εκπομπή ή χτίζει τον πύργο της ζωής του από Lego; Οι γονείς που θέλουν πραγματικά να εισακουστούν, διαλέγουν τη σωστή στιγμή.
Ξέρουν πως η προσοχή ενός μικρού παιδιού είναι περιορισμένη. Περιμένουν να ολοκληρωθεί η δραστηριότητα ή κάνουν μια απαλή «είσοδο» στον κόσμο του: «Σε λίγο τελειώνει η εκπομπή, και μετά θα σε φωνάξω για μπάνιο. Συμφωνούμε;» Έτσι, το παιδί προετοιμάζεται και η μετάβαση γίνεται χωρίς φωνές και δραματικά «δεν με ακούς ποτέ!».
5. Δεν δωροδοκούν, δεν απαιτούν, εξηγούν!
Ένα παιδί που από μικρό μαθαίνει πως έχει ρόλο, πως μπορεί να κάνει πράγματα για τον εαυτό του και να συμμετέχει στο σπίτι, μαθαίνει και να ακούει. Γιατί νιώθει πως δεν του επιβάλλεται κάτι αυθαίρετα, αλλά πως είναι μέλος μιας ομάδας με υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Ένα απλό «Είναι δική σου ευθύνη να βάλεις το ποτήρι σου στον νεροχύτη» δημιουργεί το πλαίσιο. Δεν χρειάζεται απειλή ή δωροδοκία. Απλώς, συνέπεια. Όταν αυτό γίνεται σταθερά και με αγάπη, γίνεται συνήθεια.
Και τι γίνεται όταν δεν ακούν με την πρώτη;
Κανένα παιδί δεν είναι τέλειο. Όλα περνούν φάσεις, κουράζονται, ξεχνούν, αντιδρούν. Και κανένας γονιός δεν τα κάνει όλα σωστά πάντα. Σημασία έχει η γενική εικόνα: καλλιεργούμε ένα περιβάλλον συνεργασίας, ασφάλειας και συνέπειας; Αν ναι, τότε η ανταπόκριση των παιδιών έρχεται – όχι γιατί φοβούνται, αλλά γιατί νιώθουν μέρος μιας σχέσης με όρια και αγάπη.
Το «να ακούει με την πρώτη» δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι απλώς ένα δείγμα ότι η επικοινωνία μας λειτουργεί. Ότι χτίσαμε τη σχέση μας πάνω στην εμπιστοσύνη και την κατανόηση. Και αυτό, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από την… υπακοή.
Πηγή:mama365.gr
