Μετά την δημοσίευση του άρθρου με τίτλο “Το χαστούκι του καθηγητή“, το οποίο και υπογράφει η τέως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης (με ειδίκευση στη ψυχολογία), Λουκία Βουργιά Δημητριάδου, τοποθετείται και ο Σύνδεσμος Ψυχολόγων Κύπρου.
Σε σχετικό δελτίο Τύπου ο Σύνδεσμος αναφέρει:
Ο Σύνδεσμος Ψυχολόγων Κύπρου, με γνώμονα την προώθηση της επιστήμης της Ψυχολογίας στο επαγγελματικό αλλά και ευρύ κοινό, επιθυμεί να εκφράσει την αντίθεσή του σχετικά με πρόσφατα δημοσιεύματα περί σωματικής τιμωρίας μαθήτριας, όπου επικαλούνται αρχές της επιστήμης της Ψυχολογίας για να υποστηριχθούν τα γραφόμενα.
Η επιστήμη της Ψυχολογίας ουδέποτε υποστήριξε τη σωματική τιμωρία παιδιών ως μέσο διαπαιδαγώγησης με σημαντικά ευρήματα να υποστηρίζουν την απόλυτη απαγόρευση της και τις αρνητικές συνέπειες της στην ψυχική υγεία των παιδιών. Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι η Κύπρος είναι μια από τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία έχει απαγορεύσει δια νόμου τη σωματική τιμωρία παιδιών αναγνωρίζοντας τις αρνητικές συνέπειες της. Η απαγόρευση στηρίζεται σε σωρεία επιστημονικών μελετών, οι οποίες καταδεικνύουν ότι η σωματική τιμωρία επηρεάζει αρνητικά τις γνωστικές επιδόσεις των παιδιών, τη συναισθηματική τους ευημερία, μειώνει τη συμμετοχή τους στα σχολεία και οδηγεί σε μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου.
Η σωματική τιμωρία εκτός του ότι παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη σωματική ακεραιότητα, μοντελοποιεί τη χρήση βίας και την αποδοχή αυτής, το οποίο προοδευτικά οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο βίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η χρήση βίας να ενισχύει την ευρύτερη κοινωνική αποδοχή της σωματικής τιμωρίας ως μεθόδου διαπαιδαγώγησης και να οδηγεί στην ανοχή της βίας και στην ενήλικη ζωή.
Αναγνωρίζοντας τη δυσκολία των εκπαιδευτικών, στη βάση της αδυναμίας του εκπαιδευτικού συστήματος να προσφέρει αποτελεσματικά μέσα για τη διαχείριση και την αντιμετώπιση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς των μαθητών τους, ο Σύνδεσμος ενθαρρύνει το Υπουργείο Παιδείας για τη δημιουργία ενός πλαισίου όπου θα αναπτυχθούν κατάλληλες και δίκαιες πολιτικές για όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας, ικανές να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς, αλλά παράλληλα να διασφαλίζουν τη δημιουργία ασφαλών μαθησιακών περιβαλλόντων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα ως έχει δεν προτείνει τρόπους διαχείρισης των προκλητικών συμπεριφορών των μαθητών και αυτό δημιουργεί μεγάλη ματαίωση στους εκπαιδευτικούς. Ωστόσο, “το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο”.
