Δεν υπάρχει τίποτα πιο οδυνηρό για μια μητέρα από το να βλέπει το παιδί της να επιστρέφει στο σπίτι με σκυμμένο το κεφάλι, γεμάτο φόβο, ντροπή ή απογοήτευση. Ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι απλώς μια «φάση» ή μια «παιδική κακία» — είναι μια πληγή που αφήνει σημάδια βαθιά στην ψυχή του παιδιού μας. Κι όμως, σε κάποια μέρη του κόσμου, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο χαρούμενα, με ασφάλεια, νιώθοντας ότι ανήκουν κάπου. Πώς το κατάφεραν; Η απάντηση έρχεται από τον Βορρά, συγκεκριμένα από τις Σκανδιναβικές χώρες.
Η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν καταφέρει να μειώσουν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα τα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού, σύμφωνα με το διεθνές πρόγραμμα “Health Behavior in School-aged Children” του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Το παράδειγμα της Δανίας ξεχωρίζει, όχι γιατί απλώς έχει καλά νούμερα, αλλά γιατί έχει επενδύσει με καρδιά και όραμα στην ψυχή των παιδιών της.
Στα σχολεία της Δανίας, το πρωί δεν ξεκινά μόνο με κουδούνια και μαθήματα. Ξεκινά με αγκαλιές. Με διαλογισμό. Με συζήτηση. Οι μαθητές του δημοτικού μαθαίνουν από μικροί να σέβονται, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να αναγνωρίζουν τις ανάγκες των άλλων. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς τους να μιλούν για το ποιοι είναι, τι τους κάνει χαρούμενους, πώς νιώθουν. Δημιουργούν μια αίσθηση κοινότητας όπου κανείς δεν περισσεύει.
Οι δάσκαλοι, από την άλλη, δεν μεταδίδουν απλώς τη γνώση. Είναι καθοδηγητές. Βλέπουν το παιδί για αυτό που πραγματικά είναι – όχι μόνο ως μαθητή. Καλλιεργούν σχέσεις εμπιστοσύνης, δίνουν χώρο στο παιδί να εκφραστεί, να ακουστεί. Ακόμα και στην εφηβεία, όταν οι προκλήσεις αυξάνονται, οι καθηγητές μιλούν ανοιχτά με τους μαθητές για τα πάντα: από τις διαπροσωπικές τους σχέσεις μέχρι τη συμπεριφορά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το σχολείο είναι χώρος ανοιχτός, ασφαλής, ανθρώπινος.
Οι μαθητές ενθαρρύνονται να δουλεύουν σε ομάδες με συμμαθητές διαφορετικού φύλου ή χαρακτήρα, για να εξασκήσουν την ενσυναίσθηση, τον σεβασμό, τη συνεργασία. Μαθαίνουν να υπερασπίζονται όχι μόνο τον εαυτό τους και τους φίλους τους, αλλά και όποιον άλλο χρειαστεί. Αν δουν κάποιον να πέφτει θύμα εκφοβισμού, ξέρουν πού να απευθυνθούν, πώς να δράσουν.
Και οι γονείς; Είναι παρόντες, σύμμαχοι. Έχουν λόγο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, συζητούν με τα παιδιά τους στο σπίτι, μαθαίνουν και οι ίδιοι πώς να καλλιεργούν τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα τόσο επιτυχημένο πρόγραμμα όπως το “Free of Bullying” ξεκίνησε στη Δανία το 2007 από το Ίδρυμα “Mary” και την οργάνωση “Save the Children”. Το πρόγραμμα αυτό —που σήμερα εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες— χτίζει σχολικές κοινότητες γεμάτες αποδοχή και φροντίδα.
Ας πάρουμε παράδειγμα από αυτές τις χώρες. Ας απαιτήσουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε σχολεία που νοιάζονται πραγματικά για αυτά. Αν το παιδί σας έχει αδικαιολόγητο άγχος, αν σας λέει ιστορίες που σας ανησυχούν, μην τις προσπεράσετε. Μιλήστε με τους δασκάλους, απευθυνθείτε σε σχολικό σύμβουλο, και, αν χρειαστεί, ζητήστε βοήθεια από ειδικούς. Ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι μικρό πράγμα – είναι μια σιωπηλή απειλή που μπορεί να αφήσει ανεξίτηλα τραύματα στο παιδί.
Πηγή:mama365.gr
