Μια σειρά από απλούς αλλά αποτελεσματικούς τρόπους που μπορούμε να εφαρμόσουμε ώστε να βοηθήσουμε το παιδί μας στην ανάπτυξη της ομιλίας του, ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται.
Στον πρώτο χρόνο
-Ξεκινάμε να μιλάμε στο παιδί από την πρώτη στιγμή της γέννησής του.
-Κάνουμε συνεχώς αστείες γκριμάτσες για να του κινήσουμε περισσότερο το ενδιαφέρον.
-Ο ρυθμός ομιλίας μας πρέπει να είναι αργός ώστε το παιδί να ακούει και να μαθαίνει τις πρώτες του λέξεις.
-Δεν χάνουμε την ευκαιρία να εξηγήσουμε στο μωρό μιλώντας τι κάνουμε και να ονομάσουμε αρκετά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε, όπου κι αν είμαστε.
-Μιλάμε στο παιδί με απλές φράσεις και χρησιμοποιούμε λέξεις που το ίδιο θα χρησιμοποιήσει στα πρώτα χρόνια της ζωής του.
-Του λέμε παιδικά τραγούδια, του διαβάζουμε απλά παραμύθια με πολύχρωμες εικόνες και του μιλάμε με ήρεμο τόνο φωνής.
-Δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε λέξεις που αποτελούν σημαντικές έννοιες της καθημερινότητας, όπως ρούχα, μπάνιο, φαγητό, ύπνος.
Στον δεύτερο χρόνο
-Δεν έχουμε ανοιχτές άλλες πηγές ήχου όπως π.χ. την τηλεόραση, όταν μιλάμε στο παιδί μας, γιατί μπορεί να διασπάται εύκολα η προσοχή του.
-Ακούμε προσεχτικά τι μας λέει το παιδί και δεν δείχνουμε καμία απογοήτευση αν δεν το καταλαβαίνουμε.
-Δίνουμε χρόνο στο παιδί να σκεφτεί και να απαντήσει τις ερωτήσεις μας.
-Προσπαθούμε να του δίνουμε εναλλακτικές λύσεις σε παιχνίδια, στα ρούχα, π.χ. θέλεις να παίξουμε με τα αυτοκίνητα ή με τις κάρτες;, Θα φορέσεις το κόκκινο ή το πράσινο μπλουζάκι;, ώστε να μην απαντά μονολεκτικά ή με ναι – όχι.
-Το παίρνουμε μαζί μας στα μαγαζιά, στο σούπερ – μάρκετ κλπ. Του κάνουμε ερωτήσεις για πράγματα που του αρέσουν ή του κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Στον τρίτο χρόνο
-Διορθώνουμε τις φράσεις του παιδιού με ευχάριστο και όχι αυστηρό τρόπο, ανάλογα με τις επιθυμίες και ανάγκες του, π.χ. εάν το παιδί μας πει “κοίτα μπάλα”, μπορούμε να του πούμε “θέλεις να παίξεις με τη μπάλα;” ή αν πει “μπάνιο θέλω” του λέμε “θέλεις να πας στο μπάνιο;”.
-Του διαβάζουμε πιο δύσκολα παραμύθια ή κοιτάμε μαζί άλλα βιβλία και του κάνουμε συνεχώς ερωτήσεις γι αυτά που βλέπει.
-Το ρωτάμε πώς πέρασε τη μέρα του και το παρακινούμε να εκδηλώσει τα συναισθήματά του.
Προσοχή!
-Το παιδί είναι πιθανό να κάνει παύσεις στο λόγο του, όταν μιλάει.
-Δεν πιέζουμε το παιδί για να μας μιλήσει.
-Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε μια κουβέντα που έχουμε με το παιδί, εάν το ίδιο δεν δείχνει ενδιαφέρον γι αυτή.
-Προσπαθούμε να μην χρησιμοποιούμε δύο γλώσσες όταν μιλάμε στο παιδί (αφορά περιπτώσεις οικογενειών με δίγλωσσους γονείς).
-Προσπαθούμε να περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας μαζί με το παιδί.
