Κάθε καλοκαίρι η ίδια τραγική είδηση επαναλαμβάνεται: ένα παιδί πνίγηκε ενώ έκανε μπάνιο. Κι όμως, ο πνιγμός δεν είναι αναπόφευκτος. Δεν είναι «ατυχία», ούτε «κακιά στιγμή». Είναι κάτι που μπορούμε να προλάβουμε, αρκεί να είμαστε προετοιμασμένοι και κυρίως, παρόντες. Γιατί η θάλασσα, όσο όμορφη και αναζωογονητική κι αν είναι, δεν παύει να κρύβει κινδύνους – ιδίως για τα παιδιά.
Ο πνιγμός είναι γρήγορος και σιωπηλός. Δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτό που έχουμε δει στις ταινίες. Δεν υπάρχει κραυγή, δεν υπάρχουν χτυπήματα στα νερά. Συμβαίνει σε δευτερόλεπτα, συχνά μπροστά σε άλλους ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται τι βλέπουν. Κι όμως, με απλά, καθημερινά μέτρα μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο σχεδόν στο μηδέν. Πάμε να δούμε ποιες είναι οι πέντε πιο σημαντικές συμβουλές που κάθε γονιός πρέπει να έχει στο μυαλό του, πριν βρεθεί με το παιδί του στην παραλία.
1. Τα μάτια μας… 14!
Η πιο βασική και ίσως η μόνη απολύτως αναντικατάστατη συμβουλή: Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ το παιδί μας μόνο του στο νερό. Ούτε για δευτερόλεπτο. Ούτε για να κοιτάξουμε το κινητό. Ούτε για να πιάσουμε κουβέντα. Ο πνιγμός μπορεί να συμβεί μέσα σε 20 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και αν βρισκόμαστε δίπλα του, πρέπει να το παρατηρούμε διαρκώς – και να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε. Αν το παιδί είναι ακίνητο, δεν σημαίνει ότι παίζει ή επιπλέει. Μπορεί να είναι σημάδι κινδύνου.
2. Εξοικείωση με το νερό από μικρή ηλικία
Όσο πιο νωρίς έρθει το παιδί σε επαφή με το νερό, τόσο το καλύτερο. Μαθήματα κολύμβησης από νωρίς, σε πισίνα και με κατάλληλους εκπαιδευτές, βοηθούν όχι μόνο στο να μάθει να κολυμπά, αλλά και να νιώθει άνεση, ασφάλεια και αυτοπεποίθηση μέσα στο νερό. Προσοχή: ένα παιδί που κολυμπάει καλά, δεν σημαίνει ότι δεν κινδυνεύει. Αλλά είναι σίγουρα σε πλεονεκτικότερη θέση από ένα παιδί που πανικοβάλλεται με το παραμικρό κύμα.
3. Ποτέ μακριά από την ακτή, ποτέ βαθιά
Τα παιδιά παίζουν, τρέχουν, κυνηγιούνται, χοροπηδούν. Ένα λεπτό μπορεί να βρίσκονται στα ρηχά και το επόμενο να τα έχει παρασύρει ένα ρεύμα. Δεν αφήνουμε τα παιδιά να μπαίνουν βαθιά, ακόμα κι αν «πατάνε». Το βάθος αλλάζει απότομα σε πολλές ελληνικές παραλίες. Και τα φουσκωτά, όσο αθώα κι αν μοιάζουν, συχνά οδηγούν τα παιδιά σε πιο βαθιά νερά χωρίς να το καταλάβουν.
4. Μιλάμε ανοιχτά στα παιδιά για τον κίνδυνο
Δεν χρειάζεται να τους προκαλέσουμε τρόμο. Χρειάζεται να τους εξηγήσουμε, με απλά λόγια, τι σημαίνει να προσέχουμε στη θάλασσα. Ότι δεν μπαίνουμε ποτέ μόνοι μας στο νερό. Ότι ακούμε πάντα τη μαμά ή τον μπαμπά. Ότι δεν τρέχουμε στην ακροθαλασσιά, δεν σπρώχνουμε άλλα παιδιά και δεν κάνουμε βουτιές αν δεν ξέρουμε τι έχει από κάτω. Όταν τα παιδιά καταλάβουν ότι δεν είναι «υπερβολές» αλλά πράγματα που αφορούν τα ίδια και την ασφάλειά τους, θα μάθουν να συνεργάζονται.
5. Μαθαίνουμε βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών
Σε περίπτωση ατυχήματος, τα πρώτα λεπτά είναι κρίσιμα. Αν το παιδί βγει από το νερό αναίσθητο, η σωστή αντίδραση μπορεί να του σώσει τη ζωή. Η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ), η θέση ανάνηψης, η εκτίμηση κατάστασης – είναι δεξιότητες που κάθε γονιός οφείλει να γνωρίζει. Ευτυχώς, σήμερα υπάρχουν πολλά σεμινάρια, ακόμη και διαδικτυακά, που προσφέρουν αυτή τη γνώση σε γονείς και φροντιστές.
Τι άλλο πρέπει να θυμόμαστε
- Επιλέγουμε παραλίες με ναυαγοσώστη.
- Προτιμάμε ώρες που η θάλασσα είναι ήρεμη.
- Ελέγχουμε πάντα τις καιρικές συνθήκες.
- Φοράμε καπέλο, αντηλιακό και πίνουμε άφθονο νερό – η ζέστη μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και κόπωση, ακόμη και μέσα στη θάλασσα.
Το σημαντικότερο: δεν εφησυχάζουμε ποτέ. Η θάλασσα δεν είναι παιδική χαρά, όσο κι αν μοιάζει έτσι. Είναι υπέροχη, αλλά απαιτεί σεβασμό.
Γιατί όσο κι αν προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα, στο τέλος της ημέρας, η μεγαλύτερη ασφάλεια για τα παιδιά μας είμαστε εμείς. Το άγρυπνο βλέμμα μας. Η ψυχραιμία μας. Η απόφασή μας να είμαστε εκεί. Όχι για να χαλάσουμε το παιχνίδι – αλλά για να το επιτρέψουμε να συνεχιστεί για πολλά ακόμα καλοκαίρια, γεμάτα γέλια, βουτιές και στιγμές που θα θυμόμαστε για πάντα.
Πηγή:mama365.gr
