Ένα νήπιο παρακολουθεί ένα επεισόδιο από παιδική σειρά των ‘90s και αμέσως… ηρεμεί. Τι σημαίνει αυτό για τη σχέση οθονών και εγκεφάλου των παιδιών; Είναι κάποια σόου καλύτερα από άλλα; Δείτε το video που συγκίνησε και προβλημάτισε.
Ένα νήπιο κουλουριασμένο στον καναπέ παρακολουθεί ένα επεισόδιο του Little Bear και όταν τελειώνει, συμβαίνει κάτι μάλλον απροσδόκητο. Το δίχρονο κοριτσάκι επιστρέφει ήρεμα στα παιχνίδια του, χωρίς ξεσπάσματα ή αιτήματα για «ένα ακόμα επεισόδιο». Η μαμά του Linnea Dubravac από το Λος Άντζελες, η οποία μοιράστηκε το σχετικό video στα social ανέφερε πως πρόκειται για ένα κατά κάποιο τρόπο πείραμα: ήθελε να εξακριβώσει πώς λειτουργούν στα παιδιά τα πιο αργά παιδικά σόου των ‘90s τα οποία δεν είχαν… χαοτικά χρώματα και έντονη μουσική υπόκρουση.
Σε μια εποχή υπερφορτωμένη από την ταχύτητα και την ένταση, το αποτέλεσμα του «πειράματος» ήταν καθησυχαστικό και άγγιξε ευαίσθητες χορδές πολλών γονέων.
Το viral video που έκανε τους γονείς να σταματήσουν και να σκεφτούν
View this post on Instagram
O ήρεμος ρυθμός ενός παλαιότερου παιδικού σόου φαίνεται να ηρεμεί το παιδί, καθιστώντας το ικανό να επιστρέψει στην ανεξάρτητη δραστηριότητά του ύστερα, δηλαδή στα παιχνίδια του με ησυχία.
Η ανταπόκριση στο reel αυτής της μαμάς ήταν τεράστια: πάνω από σαράντα εκατομμύρια προβολές, περισσότερα από ένα εκατομμύριο likes και χιλιάδες σχόλια από millennials γονείς που μοιράζονταν τα αγαπημένα τους παιδικά ή έλεγαν ότι τα δικά τους παιδιά επίσης φαίνονται πιο ήρεμα όταν βλέπουν παλιές σειρές.
Τι παρατήρησε η Linnea και γιατί το video συγκίνησε τους γονείς
Η Linnea παρατήρησε ότι το νήπιό της απολάμβανε παρόμοια σόου χωρίς να «κολλάει» με αυτά. Όταν ένα επεισόδιο τελείωνε, οι μεταβάσεις ήταν πιο εύκολες. Τα χρώματα στις σειρές ήταν πιο απαλά και οι ιστορίες εξελίσσονταν αργά. Παράλληλα, τα ξεσπάσματα όταν ερχόταν η ώρα να κλείσει η τηλεόραση ήταν λιγότερα και όλη η εμπειρία φαινόταν πιο ικανοποιητική.
Αυτή η συναισθηματική ανακούφιση ήταν που συγκίνησε τόσους γονείς.
Πολλές μητέρες αισθάνονται παγιδευμένες ανάμεσα σε δύο άκρα: από τη μία υπάρχει η πίεση να περιοριστούν πλήρως οι οθόνες, από την άλλη η ανάγκη για μια ασφαλή ανάπαυλα μέσα στη μέρα.
Το «πείραμα» της Linnea προσέφερε μια πρακτική επιλογή: ούτε περισσότερες οθόνες, ούτε καθόλου οθόνες — απλώς ένα πιο ήρεμο περιεχόμενο.
Γιατί κάποια σόου κάνουν τα παιδιά υπερκινητικά αντί να τα ηρεμούν
Παιδοψυχολόγοι σημειώνουν ότι οι γρήγορες εναλλαγές σκηνών και χρωμάτων καθώς και οι δυνατές μουσικές υποκρούσεις μπορούν να διατηρήσουν το νευρικό σύστημα ενός μικρού παιδιού σε υψηλή ένταση. Όταν το σόου τελειώνει, η απότομη μετάβαση στη σιωπή είναι φυσικό να μοιάζει βουνό, κάτι που εξηγεί γιατί οι μεταβάσεις μετά την οθόνη είναι συνήθως τόσο δύσκολες για τα νήπια. Το σύστημά τους χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει.
Γιατί τα πιο αργά σόου είναι προτιμότερα
Αντίθετα, τα σόου με μεγαλύτερα διαλείμματα, φυσικά χρώματα, απλές ιστορίες και σταθερό ρυθμό δίνουν στα παιδιά περισσότερο χώρο και χρόνο να επεξεργαστούν όσα βλέπουν. Το νευρικό τους σύστημα παραμένει πιο ισορροπημένο, κάτι που διευκολύνει τα νήπια να επιστρέψουν στο παιχνίδι ή να περάσουν στο οποιοδήποτε άλλο επόμενο βήμα της μέρας. Οι ειδικοί τονίζουν ότι δεν έχει σημασία η δεκαετία που προβλήθηκε ένα σόου — πολλά σύγχρονα παιδικά είναι αργά και καθησυχάζουν τα παιδιά.
Πώς εντάσσεται η οθόνη στην υγιή ανάπτυξη
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, οι οθόνες για παιδιά κάτω των 18–24 μηνών πρέπει να περιορίζονται αυστηρά. Για τα νήπια, η ποιότητα είναι πιο σημαντική από την ποσότητα. Η από κοινού παρακολούθηση και οι συζητήσεις για όσα βλέπουν βοηθούν στη σύνδεση και τη γλωσσική ανάπτυξη. Οι ειδικοί υπενθυμίζουν ότι το πώς και το γιατί η οικογένεια χρησιμοποιεί τις οθόνες είναι εξίσου σημαντικό με το χρόνο που περνάει το παιδί μπροστά σε αυτές.
Οι γονείς μπορούν να κάνουν το δικό τους μικρό «πείραμα»: μέσα σε μια εβδομάδα, να παρατηρήσουν αν κάποια σόου οδηγούν σε πιο ήρεμο παιχνίδι, πιο ομαλές μεταβάσεις ή καλύτερο ύπνο. Κάθε παιδί έχει ξεχωριστό ταμπεραμέντο. Στόχος δεν είναι η τελειότητα, αλλά η ενσυνείδητη παρατήρηση:
- Πόσο γρήγορα αλλάζουν οι σκηνές;
- Η μουσική είναι συνεχής ή υπάρχουν ήσυχες στιγμές;
- Οι χαρακτήρες δείχνουν πραγματικές συζητήσεις, επίλυση προβλημάτων ή καλοσύνη;
- Όταν τελειώσει το σόου, το παιδί επιστρέφει εύκολα στο παιχνίδι ή φαίνεται εκνευρισμένο και υπερκινητικό;
Οι οθόνες μπορούν να είναι χρήσιμο εργαλείο στις απαιτητικές στιγμές της μέρας. Χρειάζεται άλλωστε και οι γονείς να παίρνουν μια ανάσα.
Το κλειδί είναι να επιλέγετε περιεχόμενο που υποστηρίζει τη συναισθηματική ρύθμιση, αντί να υπερδιεγείρει το παιδί που μπορεί ήδη να είναι κουρασμένο.
Τελικά, πίσω από τη νοσταλγία του εν λόγω video, υπάρχει κάτι βαθύτερο: οι γονείς θέλουν οθόνες που υποστηρίζουν την ικανότητα του παιδιού να παίζει, να αυτορυθμίζεται και να απολαμβάνει τις ιστορίες χωρίς συνεχή αισθητηριακή διέγερση. Θέλουν να μοιραστούν κομμάτια της δικής τους παιδικής ηλικίας με τρόπο γλυκό και θέλουν ιδέες που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής, η οποία βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο «μηδέν οθόνες» και στο «η τηλεόραση μένει πάντα ανοιχτή».
Πηγή:imommy.gr
