Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά των παιδιών μας και να τα βοηθήσουμε να γνωρίσουν τον κόσμο, πρέπει να έχουμε μια εικόνα για τους τρόπους με τους οποίους το παιδικό μυαλό τους λειτουργεί.
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το παιδικό μυαλό είναι θεμελιώδης για τη θετική ανατροφή ενός παιδιού. Κάθε παιδί είναι μοναδικά διαφορετικό και απαιτεί συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης και διαχείρισης.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά τους και να τα βοηθήσουμε να αναπτυχθούν και να γνωρίσουν τον κόσμο, πρέπει να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους το μυαλό τους λειτουργεί και πώς αυτοί επηρεάζουν άμεσα τις αντιδράσεις τους.
1. Η βασική τους ανάγκη είναι εκείνη της σύνδεσης με τον γονέα
Η ανάγκη για σύνδεση με τους γονείς είναι η πιο σημαντική και πολύτιμη συναισθηματική ανάγκη ενός παιδιού. Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης του Τζον Μπόουλμπι, η ποιότητα της σύνδεσης του παιδιού με τους γονείς του καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την υγιή ψυχολογική ανάπτυξή του.
Τα παιδιά θέλουν να αισθάνονται ασφαλή και ότι τα αγαπάμε, και για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να είμαστε ως γονείς συναισθηματικά παρόντες και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες τους. Όταν αυτή η σύνδεση είναι ισχυρή, το παιδί αναπτύσσει ένα αίσθημα ασφάλειας, το οποίο το βοηθά να εξερευνήσει τον κόσμο με αυτοπεποίθηση και θάρρος.
2.Το αίσθημα ότι είναι μικρά τα οδηγεί να νιώθουν φόβο και ότι είναι αβοήθητα
Τα παιδιά είναι φυσικά μικρά σωματικά και αυτό τα κάνει να νιώθουν ανίσχυρα και εξαρτημένα στον κόσμο των «γιγάντων» ενηλίκων. Η αίσθηση αυτή δημιουργεί συχνά το αίσθημα του φόβου και ότι είναι αβοήθητα, αδύναμα στον «κόσμο των μεγάλων».
Αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν την ικανότητα να ελέγξουν το περιβάλλον τους και χρειάζονται συνεχώς την προστασία και την καθοδήγησή μας για να αισθάνονται ασφαλή. Το να είμαστε οι προστάτες τους τα κάνει να νιώθουν «μεγάλα» και ατρόμητα.
3.Οδηγούνται σε γενικεύσεις βλέποντας τον κόσμο άσπρο και μαύρο
Τα μικρά παιδιά συχνά χρησιμοποιούν γενικεύσεις για να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Επειδή ο εγκέφαλός τους δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τις πιο περίπλοκες έννοιες. Αυτό σημαίνει ότι τείνουν να βλέπουν τον κόσμο με έναν απλουστευμένο τρόπο, συχνά ως «άσπρο» ή «μαύρο».
Ένα παράδειγμα αυτού είναι όταν ένα παιδί έχει κακή εμπειρία με έναν σκύλο και, χωρίς να κατανοεί τα αίτια της αντίδρασης του σκύλου, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι σκύλοι είναι επικίνδυνοι.
4.Έχουν ανάγκη να διατηρούν τον γονέα ως το τέλειο πρότυπο
Τα παιδιά θέλουν να μας βλέπουν ως τέλειους και αξιόπιστους προστάτες και καθοδηγητές. Θέλουν κάποιον που θα τους πει « το ελέγχω εγώ αυτό, θα είσαι μια χαρά». Αυτή η ανάγκη να διατηρούν την εικόνα του γονέα ως «τέλειου» είναι σημαντική για την ψυχολογική τους ασφάλεια. Αν δουν κάποιο ελάττωμα στους γονείς τους, αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και άγχος, καθώς θεωρούν ότι ο κόσμος τους χάνει την κατεύθυνση του, σαν να βρίσκονται σε ένα αεροπλάνο χωρίς πιλότο.
Προσπαθούν αμέσως να αλλάξουν την σκέψη τους και να διατηρήσουν την καλή εικόνα για τους γονείς τους παρά να δουν τα ελαττώματα τους. Η αντίληψη αυτή καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού και τις σχέσεις του με τους γύρω του.
5.Εγωκεντρισμός και δυσκολία κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων
Ο Ζαν Πιαζέ, διάσημος ψυχολόγος, παρουσίασε μια θεωρία ανάπτυξης τεσσάρων σταδίων, υποστηρίζοντας ότι τα μικρά παιδιά είναι εγωκεντρικά, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων. Συχνά, αποδίδουν τα συναισθήματα των άλλων στους εαυτούς τους, πιστεύοντας ότι όλοι βιώνουν τα ίδια πράγματα που βιώνουν εκείνα.
6.Ντροπή και αυτοεκτίμηση
Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που επηρεάζει συχνά τα παιδιά, κυρίως όταν προσπαθούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών τους. Όταν εμείς ως γονείς επικρίνουμε τη συμπεριφορά τους, τα παιδιά μπορεί να νιώσουν ντροπή και απογοήτευση. Εάν αυτό συμβαίνει συχνά, μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυσκολία στην ανάπτυξη υγιών κοινωνικών σχέσεων.
Η ντροπή συνδέεται με την ανάγκη των παιδιών να διατηρήσουν μια στενή σύνδεση με τους γονείς τους και τη θετική εικόνα που έχουν γι’ αυτούς.
7.Αίσθημα υπερφόρτωσης
Πώς μπορεί ένα παιδί να μην αισθάνεται υπερφορτωμένο; Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος, πολύ γρήγορος, πολύ περίπλοκος, πολύ για ένα μικρό παιδί.
Αντιμετωπίζουν την αίσθηση της υπερφόρτωσης με διάφορους τρόπους, κλαίνε, απομονώνονται ή εκδηλώνουν θυμό. Αυτές οι αντιδράσεις, αν και είναι φυσικές, συχνά δυσχεραίνουν τη σύνδεση με τους γύρω τους, καθιστώντας την επικοινωνία πιο δύσκολη. Σημαντικό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις εμείς ως γονείς να παραμένουμε δίπλα τους και να είμαστε συνδεδεμένοι μαζί τους.
Η κατανόηση αυτών των επτά τρόπων λειτουργίας του μυαλού ενός παιδιού μπορεί να βοηθήσει τους γονείς να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες και τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Όταν αναγνωρίζετε τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, μπορείτε να ανταποκριθείτε με περισσότερο σεβασμό και κατανόηση.
Πηγή:imommy.gr
