Τα παιδιά που οι οικογένειές τους υιοθετούν ζώα καλλιεργούν την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους. Ειδικοί εξηγούν.
Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων σήμερα, 4 Απριλίου, και δεύτερη χρονιά για την Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας στη χώρα μας.
Η εκπαιδευτικός – σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – MBA, Έλενα Πολίτου, μιλά για τα οφέλη της φιλοζωίας στα παιδιά – και όχι μόνο. Η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη, εξομολογείται για τα μαθήματα ζωής που παίρνει από τα αδεσποτάκια που υιοθέτει εδώ και πολλά χρόνια. Όπως και η κυρία Ευγενία Βουγιουκλάκη. Και, τέλος, η κυρία Ρόζα Ρούσσου, ιδρυτικό μέλος – εθελόντρια του Πανελλήνιου Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών – ΙΠΠΟΘΕΣΙΣ, εξιστορεί την ιστορία της Σάντυ. Μιας πρώην κακοποιημένης φοραδίτσας, που σήμερα ζει ζωή χαρισάμενη.
Έλενα Πολίτου: Καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και την πολιτειότητα στους μικρούς μαθητές
Η 4η Απριλίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων. Και, πλέον, έχει καθιερωθεί στη χώρα μας ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σύμφωνα με το άρθρο 31 του ν. 4830/2021 (Α 169).
Με έναρξη τη σχολική χρονιά 2023 -2024, η επίσημη καθιέρωση για όλα τα σχολεία της χώρας μιας ημέρας αφιερωμένης στη φιλοζωία ανοίγει μια νέα εποχή. Για την καλλιέργεια της αλληλεγγύης, της συμπόνιας, της δικαιοσύνης και του σεβασμού του ανθρώπου απέναντι σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.
Ένας τέτοιος προσανατολισμός της εκπαίδευσης ενισχύει την ανθρωπιστική διαπαιδαγώγηση. Παράλληλα, συνδέει τα ανθρώπινα δικαιώματα με την προστασία των ζώων και του περιβάλλοντος στο πλαίσιο των 17 στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης.
Μέρος της ανθρωπιστικής διαπαιδαγώγησης είναι και τα προγράμματα φιλοζωίας που στοχεύουν στην ενημέρωση των μαθητών για τη βιοιποικιλότητα και την καλλιέργεια του σεβασμού και της ενσυναίσθησης του ανθρώπου προς όλα τα έμβια όντα.
Επιπλέον, τα προγράμματα αυτά ενισχύουν την προτροπή των μαθητών για ανάληψη δράσης προς αποφυγή εκμετάλλευσης των ζώων.
Η ανθρωπιστική διαπαιδαγώγηση, λοιπόν, δεν είναι απλά σχετική με τα ζώα. Αλλά είναι σημαντική για τα ζώα και για τη συνύπαρξη των ανθρώπων με τα ζώα.
Η ένταξη αυτών των προγραμμάτων στα σχολεία, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό), είναι καθοριστική για την ανάπτυξη προκοινωνικής θετικής συμπεριφοράς στους μικρούς μαθητές, την καλλιέργεια ενσυναίσθησης και την ενδυνάμωση του ρόλου του ενεργού πολίτη, ή, αλλιώς, πολιτειότητα.
Τι δείχνουν οι έρευνες
Έρευνες έδειξαν πως η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης των μικρών παιδιών προς τα ζώα είναι ενδεικτική και για την ανάπτυξη ενσυναίσθησης και προς τους συνανθρώπους τους. Λέγοντας ενσυναίσθηση, αναφερόμαστε στη δεξιότητα να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα και τη θέση του συνανθρώπου μας, να μπορούμε απλά να μπούμε στη θέση του άλλου. Η έλλειψη ενσυναίσθησης σε μεγαλύτερες ηλικίες, δηλαδή στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή, μπορεί να οδηγήσει στην υιοθέτηση αντικοινωνικών στάσεων και στην εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών.
H ενίσχυση, ωστόσο, του σχολείου με προγράμματα πρόληψης που προσανατολίζονται στην ανθρωπιστική εκπαίδευση και στη φιλοζωία -και εστιάζουν στην καλλιέργεια του σεβασμού των παιδιών προς όλους τους ζωντανούς οργανισμούς- μπορεί να λειτουργήσει θετικά σε ένα δεύτερο επίπεδο και στην ενδυνάμωση της συμπόνιας. Όπως και της ευγένειας, της υπευθυνότητας και του νοιαξίματος των μικρών παιδιών για τους άλλους.
Επιπλέον, όταν τα προγράμματα αυτά ενσωματωθούν με επιτυχία στα σχολεία, μπορούν να λειτουργήσουν και διορθωτικά σε περίπτωση που οι μικροί μαθητές παρουσιάζουν έλλειμμα στις κοινωνικές δεξιότητες. Αυτό σημαίνει ότι τα προγράμματα φιλοζωίας έχουν αναγνωριστεί ως ένας αποτελεσματικός μηχανισμός για την αποκατάσταση δυσκολιών έκφρασης ενσυναίσθησης. Αλλά και για τη διαμόρφωση θετικών στάσεων απέναντι σε ανθρώπους και ζώα, σε περιπτώσεις που έχει εντοπιστεί έλλειμμα.
Οι επιστήμονες βγάζουν στο φως τις ευεργετικές ιδιότητες που έχουν τα ζώα στον άνθρωπο
Φαίνεται πως τις τελευταίες δεκαετίες οι επιστήμονες έχουν αναδείξει τα πλεονεκτήματα της συμβίωσης του ανθρώπου με τα ζώα. Και έχουν εστιάσει και στα θεραπευτικά οφέλη που μπορεί να έχουν τα παιδιά αν αλληλεπιδρούν με σκύλους συντροφιάς. Η ευεργετική επίδραση εστιάζει, τόσο στη σωματική όσο στη συναισθηματική ευημερία των παιδιών.
Πώς μπορεί να επιτευχθεί η αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με τα έμβια όντα
Η αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με όλα τα έμβια όντα μπορεί να καλλιεργηθεί αν ενταχθεί στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων των σχολείων. Κυρίως στις μικρές ηλικίες.
Στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχει ενταχθεί η φιλοζωία ως ξεχωριστό μάθημα. Αυτό, αυτομάτως, οδηγεί στην ελλιπή πληροφόρηση σε σχέση με τις ανάγκες των ζώων.
Το κενό αυτό καλύπτεται με το υλικό που διανέμεται στα σχολεία από φιλοζωικές οργανώσεις και άλλους επίσημους οργανισμούς. Αλλά και με τα εκπαιδευτικά προγράμματα που υλοποιούνται από τους αντίστοιχους φορείς.
Η καθιέρωση της 4ης Απριλίου ως Πανελλήνιας Ημέρας Φιλοζωίας στα σχολεία
Συγκεκριμένα, η πιο πρόσφατη εξέλιξη για την Ελλάδα είναι η υπογραφή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (Αριθμ. 6854/2025- ΦΕΚ 710/Β/19-2-2025) για τη φιλοζωία και την υπεύθυνη ιδιοκτησία ζώου συντροφιάς.
Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) διαμορφώνει, και υποστηρίζει την ενσωμάτωση στο Πρόγραμμα Σπουδών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, στοχευμένων ενοτήτων για την προώθηση, ευαισθητοποίηση και ανάπτυξη της φιλοζωίας. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, τις Δράσεις Ενεργού Πολίτη και την καθιέρωση της 4ης Απριλίου ως Πανελλήνιας Ημέρας Φιλοζωίας.
Η ένταξη των δράσεων φιλοζωίας είναι η αρχή για να διαμορφώσουμε κοινότητες που προωθούν τη βιωσιμότητα (ή αειφορία). Και στοχεύουν στα αμοιβαία οφέλη, τόσο για τον άνθρωπο όσο και για το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζει.
Η ενθάρρυνση της συμμετοχής των παιδιών σε εκπαιδευτικές δράσεις ανάληψης ευθύνης βοηθά τους μαθητές να αντιληφθούν το ρόλο τους στα κοινωνικά δρώμενα. Και όχι μόνο σε θεωρητικό, αλλά και σε πρακτικό επίπεδο.
Η ενίσχυση της ικανότητας επίλυσηςπροβλημάτων, η κριτική σκέψη, η εξάσκηση στην αναγνώριση της μεγάλης εικόνας, η καλλιέργεια ενσυναίσθησης, είναι απαραίτητες δεξιότητες, πλέον, προκειμένου να αποκτήσουν οι επόμενες γενιές υπεύθυνη στάση για τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.
Ρενάτα Γρυπάρη: «Χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μάκη και τη Νίνα για όλα όσα μου έμαθαν, και στη Λίλη για όσα συνεχίζει να μου διδάσκει»
Πριν από 14 χρόνια είχα την τιμή να βάλω στη ζωή μου τη Νίνα, μια γατούλα με πολλές ιδιαιτερότητες. Και πριν από εννέα χρόνια, δύο σκύλους με κινητικά προβλήματα.
Και οι τρεις μου πρόσφεραν σπουδαία μαθήματα ζωής, μέσα από τα οποία έμαθα ότι ένα ζώο έχει απίστευτη θέληση για ζωή. Ακόμα κι αν βρίσκεται σε τρομερά μειονεκτική θέση.
Η Νίνα ήταν μια ασπρόμαυρη αδέσποτη γατούλα, την οποία είχα ξεκινήσει να ταΐζω στο δρόμο. Αλλά ποτέ δεν την είχα δει καθαρά, διότι ερχόταν μόνο το βράδυ να φάει, στα κρυφά, σαν σκιά, και εξαφανιζόταν αμέσως μετά. Ένα πρωινό, όταν βγήκα με τον σκύλο μου για βόλτα, την είδα ξαπλωμένη, στην είσοδο της πολυκατοικίας. Δεν κουνήθηκε, παρά το γεγονός ότι περάσαμε δίπλα της. Με παραξένεψε. Όταν, λοιπόν, την πλησίασα ακόμη περισσότερο για να δω τί συμβαίνει, σηκώθηκε ελαφρά -χωρίς να φύγει- και τότε κατάλαβα: είχε χτυπήσει πολύ άσχημα το πόδι της. Γνωρίζοντας -μάλλον από ένστικτο- ότι θα τη φροντίσω, ξεπέρασε προσωρινά τη φοβία της και έκατσε και περίμενε στωικά.
Την ανέβασα στο σπίτι, όπου έπρεπε να ενσωματωθεί σε μια αγέλη σκύλων και γατών σχεδόν διψήφιου αριθμού, και ξεκινήσαμε την κατάλληλη θεραπεία. Η Νίνα παρέμεινε φοβική για τρία περίπου χρόνια. Κρυβόταν στο σπίτι και δεν επέτρεπε κανένα άγγιγμα, ενώ δεν είχε και απολύτως καμία επαφή με τα υπόλοιπα ζώα της αγέλης.
Η… μετάλλαξη της Νίνας
Και μια μέρα, ξαφνικά, άλλαξε! Μόλις μετακομίσαμε, έκανε στροφή 180 μοιρών: Για τους δικούς της λόγους ένιωσε ασφάλεια και μας εμπιστεύθηκε! Όχι μόνο δεν έφευγε όταν την πλησιάζαμε, αλλά επιζητούσε πλέον τα χάδια, δεν απέφευγε ούτε τους ξένους και έδειχνε να απολαμβάνει την ανθρώπινη επαφή.
Και αρχίσαμε κι εμείς να απολαμβάνουμε την επαφή μαζί της, μέχρι που ξεχάσαμε τελείως την περίοδο που ήταν φοβική…
Ο μικροσκοπικός σκυλάκος Μάκης άφησε πίσω του σπουδαία… κληρονομιά
Ο Μάκης ήρθε στη ζωή μας το 2016, τριών ετών, περίπου, τότε. Λόγω του τραυματισμού του, τα πίσω ποδαράκια είχαν υποστεί παράλυση, και είχε προταθεί και η ευθανασία του. Τον υιοθετήσαμε με τον σύζυγό μου, χωρίς δεύτερη σκέψη. Από τότε ξεκίνησε ένα από τα ωραιότερα ταξίδια της ζωής μας, κατά το οποίο μάθαμε τόσα πολλά από αυτό το πλασματάκι. Και μας άφησε τόσο όμορφες αναμνήσεις!
Κατάφερε να θεραπεύσει την κατάθλιψη του άλλου ανάπηρου σκύλου μας, της Λίλης, που ήρθε λίγους μήνες μετά από εκείνον. Εζησε τη γέννηση και το μεγάλωμα δύο παιδιών, δεχόταν οποιοδήποτε καινούργιο ζωάκι φέρναμε στην αγέλη. Βρισκόταν πρώτος κάτω από το τραπέζι όταν τρώγαμε για να προλάβει να αρπάξει ό,τι έπεφτε – και το κατάφερνε!. Τρελαινόταν για χάδια και αγκαλιές, ενώ δεν σταματούσε να «κάνει τον μάγκα» στα αρσενικά σκυλιά που συναντούσε στη βόλτα. Και να κυνηγάει τις –διπλάσιες σε μέγεθος και εντελώς ατρόμητες- γάτες, με τις οποίες συγκατοικούσε…
Κι ας ήταν μικροσκοπικός, κι ας ήταν με αμαξίδιο…
Μαθήματα ζωής από τον Μάκη
Ο Μάκης είχε καρδιά λιονταριού! Δεν φοβόταν τίποτα και απολάμβανε οτιδήποτε του πρόσφερε η ζωή μέχρι την τελευταία του ανάσα. Δεν φοβήθηκε ούτε τον θάνατο. Πέρασε «απέναντι» σε ηλικία 10 ετών λόγω σοβαρού κληρονομικού προβλήματος υγείας, αφήνοντας πίσω του μεγάλο κενό, αλλά και τεράστια αποθέματα αγάπης.
Υπήρξε –και θα παραμείνει– το πιο δυνατό παράδειγμα ζώου, που η αναπηρία, όχι μόνο δεν τον επηρέασε αρνητικά, αλλά, αντίθετα, εμπλούτισε τη ζωή του με εμπειρίες. Που, ίσως, να μην είχε εάν ήταν αρτιμελής.
Είχε συμμετάσχει σε πολλές φιλοζωικές δράσεις, είχε εμφανιστεί σε ομιλίες, είχε εμπνεύσει τόσο κόσμο. Και είχε αφήσει τόσα παιδάκια να τον χαϊδέψουν και να τον πάνε βόλτα, στο πλαίσιο φιλοζωικών ενημερώσεων σε διάφορα σχολεία. Ο Μάκης ήταν η ψυχή της οικογένειάς μας!
Τη σκυτάλη ο Μάκης την έδωσε στη Λίλη
Η Λίλη ήταν η κολλητή του φίλη, που ξάπλωναν στο ίδιο κρεβάτι, δίπλα – δίπλα ο ένας στον άλλον. Η ιστορία της εξίσου τραγική. Ζούσε αδέσποτη στη Λαμία και, όταν χτυπήθηκε από κάποιο όχημα, έμεινε ανάπηρη στα πίσω ποδαράκια.
Περισυλλέχθηκε από το κυνοκομείο της πόλης και, καθώς δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, θα οδηγούνταν σε ευθανασία. Μόλις μας ενημέρωσαν κάποιοι φίλοι μας για το περιστατικό, την υιοθετήσαμε αμέσως. Όταν ήρθε στο σπίτι, είχε κατάθλιψη και δεν κουνιόταν καθόλου. Ο Μάκης μας, από την πρώτη στιγμή, πήγαινε κοντά της και την έγλειφε. Έτσι, σιγά – σιγά άρχισε να ξανανιώνει και να αποκτά όρεξη για ζωή.
Σήμερα συνεχίζει το έργο ευαισθητοποίησης, που άφησε πίσω του ο Μάκης, συμμετέχοντας στις σχολικές ενημερώσεις που κάνουμε και προσφέροντας την ωραιότερη παρέα στις δύο κόρες μας.
Χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μάκη και τη Νίνα για όλα όσα μου δίδαξαν, μου έμαθαν, μου πρόσφεραν. Και στη Λίλη, για όσα συνεχίζει να μου διδάσκει, να μου μαθαίνει και να μου προσφέρει.
Ευγενία Βουγιουκλάκη: «Αξίζει να ανοίξουμε την πόρτα μας στα αδέσποτα γιατί μας χρειάζονται περισσότερο»
Η κυρία Ευγενία Βουγιουκλάκη έχει τρία σκυλάκια, και όλα τους είχαν βιώσει την κακοποίηση. Μέχρι την ηλικία των 28 χρόνων είχε μόνο γατούλες.
Ο λόγος, λοιπόν, στην κυρία Βουγιουκλάκη.
Πάντα αγαπούσα τα ζώα και είχα γατούλες. Στα 28 μου χρόνια αποφάσισα να υιοθετήσω τη Μάιρα, ένα ημίαιμο σκυλάκι. Ήταν μόλις 70 ημερών και ήρθε στη ζωή από παράνομη γέννα. Σήμερα είναι έξι χρόνων και μόλις πέντε κιλάκια.
Τότε δεν γνώριζα από σκύλους, και θα ήθελα να πω ότι ένα μικρόσωμο σκυλάκι έχει τις ίδιες ανάγκες με ένα μεγαλόσωμο σκύλο. Έχει ανάγκη από βόλτες, σωματική και πνευματική άσκηση. Και, βέβαια, μεριμνούμε για τη σωστή κοινωνικοποίησή του. Δεν είναι μόνο για αγκαλιές και για μέσα στο σπίτι. Οφείλουμε να σεβόμαστε τη φύση του και, όταν υιοθετούμε ένα κουτάβι, φροντίζουμε – προτού το φέρουμε στο σπίτι – να συμβουλευτούμε έναν επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων.
Διαφορετικά, η έλλειψη γνώσεων για την ανατροφή ενός κουταβιού οδηγεί σε λάθους χειρισμούς. Αποτέλεσμα, να μαθαίνουμε στον σκύλο μας συμπεριφορές που δημιουργούν προβλήματα. Για τις οποίες, φταίμε εμείς.
Είναι καλύτερα να υιοθετείς έναν ενήλικο σκύλο που έχει διαμορφωμένο χαρακτήρα.
Ο Άιβαρ θα πιστοποιηθεί ως ο πρώτος σκύλος θεραπείας με αναπηρικό αμαξίδιο.
Τον Άιβαρ τον υιοθέτησα όταν ήταν δύο χρόνων. Είδα μία ανάρτηση στο face book, που έγραφε ότι τον είχαν πυροβολήσει στα δύο μπροστινά του ποδαράκια και ότι χρειάστηκε να τα ακρωτηριάσουν.
Τον έχω εδώ και τέσσερα χρόνια, και στο ένα του ποδαράκι έχει προσθετικό μέλος. Επίσης, έχει στη διάθεσή του και αναπηρικό αμαξίδιο εμπρόσθετων άκρων.
Ο Άιβαρ θα πάρει και πιστοποίηση ως σκύλος θεραπείας. Θα είναι το πρώτο σκυλάκι με αναπηρία.
Ο Άιβαρ μου άλλαξε τη ζωή με τη δύναμη του. Δεν είχε κανένα φόβο απέναντι στους ανθρώπους, οι οποίοι τον πλήγωσαν. Ήταν πολύ δεκτικός, δεν τον επηρέασε η αναπηρία του. Λειτουργεί ως ένα κανονικό σκυλάκι. Δίνει μαθήματα ζωής.
Ο Παππούς διασώθηκε από τις φωτιές που ξέσπασαν στην Αττική το 2023
Τον Παππού, που τον έχω από το καλοκαίρι του 2023, σώθηκε από τις φωτιές. Είχε ιδιοκτήτρια –ήταν συλλέκτρια- και της τον πήραμε με δικαστική απόφαση. Ήταν σε άθλια κατάσταση. Θα πέθαινε.
Από την πρώτη στιγμή που τον έφερα στο σπίτι, ήταν προσκολλημένος πάνω μου, δεν εκδήλωσε άγχος αποχωρισμού. Είναι έναν κοινωνικό πλάσμα. Με έχει συγκλονίσει αυτή η συμπεριφορά του.
Σήμερα είναι 18 χρόνων, έχει αρθριτικά και την καρδούλα του, αλλά μας ακολουθεί στις βόλτες μας στο βουνό. Δίνει το 100% των δυνάμεών του. Πλέον, ζει σαν σκύλος, με αγάπη και φροντίδα
Και τα τρία μου σκυλάκια τα πάνε πολύ καλά μεταξύ τους, καθώς με καθοδήγησε θετικός εκπαιδευτής σκύλων.
Αξίζει να ανοίξουμε το σπίτι μας στα αδέσποτα ζώα, γιατί έχουν περισσότερο την ανάγκη και τη φροντίδα μας. Και να διαθέσουμε τα χρήματα μας σε αυτά τα πλάσματα. Είναι ψυχές, και οι ψυχές δεν αγοράζονται.
Ρόζα Ρούσσου: « Η Σάντυ ζει ευτυχισμένη ως ζώο συντροφιάς σε ένα μεγάλο κτήμα»
Η Σάντυ είναι ένα θηλυκό άλογο που βρέθηκε σε άθλια κατάσταση, αποστεωμένη, σε έναν παράνομο χώρο αναπαραγωγής και κακοποίησης ιπποειδών στον Ασπρόπυργο το 2016.
Αφού την εντοπίσαμε, ο κακοποιός της την έκρυψε σε χωράφια τυφλά, χωρίς πρόσβαση. Την έδεσε μαζί με άλλα «εμπορεύματα» για πολλές ημέρες, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, χωρίς κανένα σκέπαστρο.
Στους χώρους αυτών των εμπόρων – κακοποιών γεννιούνται εκατοντάδες ιπποειδή με σκοπό την εκμετάλλευση και πώληση.
Η συμπεριφορά της Σάντυ μας απέδειξε πως είχε χτυπηθεί με βάναυσο τρόπο, πολλές φορές, και για αυτό βρισκόταν μόνιμα σε άμυνα.
Ένα άλογο που δεν ήταν καθόλου εύκολο στη διαχείριση, ενώ πολλές φορές ήταν επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους άλλους.
Μόλις δεν θα ήταν χρήσιμη για αναπαραγωγή, και λόγω της επιθετικότητας της δεν θα μπορούσε να ενταχθεί σε εργασία ή σε κάποια «σχολή», οι έμποροι θα τη θεωρούσαν «σάπια». Και θα την προωθούσαν στο «μαχαίρι», δηλαδή για σφάξιμο.
Η σφαγή των ιπποειδών με πρωτοβουλία του σωματείου μας απαγορεύθηκε με νόμο στην Ελλάδα το 2020. Κάποια άλλα ιπποειδή που είναι άχρηστα για οποιοδήποτε λόγο, καταλήγουν αδέσποτα να περιπλανιόνται ψάχνοντας για φαγητό και νερό.
Η Σάντυ ζει ευτυχισμένη ως ζώο συντροφιάς
Η Σάντυ έμεινε μαζί μας αρκετά χρόνια και σήμερα είναι, πια, ένα άλογο που έχει υιοθετηθεί. Ζει ευτυχισμένη ως ζώο συντροφιάς σε ένα μεγάλο κτήμα γεμάτο πορτοκαλιές και πολλά άλλα ζώα.
Για να σταματήσουν να υπάρχουν άλογα σαν την Σάντυ, πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση και να εφαρμοστεί εθνική νομοθεσία για την προστασία όλων των κατηγοριών των ιπποειδών.
Με τον οργανισμό A promise to animals έχουμε ήδη ετοιμάσει ένα εξαιρετικό θεσμικό πλαίσιο. Αρκεί οι αρμόδιοι να συνειδητοποιήσουν πως και τα ιπποειδή έχουν δικαίωμα στην ευζωία και την προστασία.
Πηγή:imommy.gr
