Όταν έγινα μητέρα, πίστευα πως η περίοδος των Χριστουγέννων θα είναι για τα παιδιά μου μια φυσική πηγή χαράς και μαγείας ειδικά συνδυάζοντάς τα με τον Άγιο Βασίλη. Τα πρώτα χρόνια όμως κατάλαβα ότι η φιγούρα αυτού του άντρα δεν είναι πάντα κάτι οικείο ή ευχάριστο για τα πολύ μικρά παιδιά. Στην ηλικία των δύο ή τριών ετών, η μορφή ενός ανθρώπου με στολή, γενειάδα και έντονα χρώματα μπορεί να φαίνεται ξένη ή και λίγο τρομακτική.
Τότε λοιπόν αποφάσισα να κρατήσω τα πράγματα απλά. Αντί να δημιουργήσω μια «μαγεία» που ήταν δύσκολο να κατανοήσουν, τους εξήγησα με λίγα λόγια τι βλέπουν: ένας άνθρωπος φοράει στολή και παίζει έναν ρόλο που συνδέεται με τα Χριστούγεννα. Τόσο απλά, τόσο καθαρά, ώστε να μπορούν να το καταλάβουν.
Αυτό συμφωνεί και με όσα αναφέρει η Μαρία Μοντεσσόρι για τη φαντασία- ότι δηλαδή δεν πρέπει να «φυτευτεί» νωρίς, αλλά εμφανίζεται μόνη της όταν το παιδί είναι ώριμο να τη διαχειριστεί. Στα πρώτα χρόνια, η προτεραιότητα είναι να κατανοούν τα παιδιά τον κόσμο γύρω τους με ασφάλεια. Όταν νιώθουν ασφαλή μέσα στην πραγματικότητα, η φαντασία τους θα ανθίσει αργότερα με φυσικό τρόπο και όχι ως κάτι που τα μπερδεύει, αλλά ως κάτι που τα στηρίζει και τα ενθαρρύνει να εκφραστούν.
Με τα χρόνια ωστόσο και καθώς τα παιδιά μου πλησιάζουν πλέον τα έξι, η σχέση τους με τον Άγιο Βασίλη έχει αλλάξει. Παρόλο που ξέρουν πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με στολή, τώρα θέλουν να συμμετέχουν στη διαδικασία: γράφουν το καθιερωμένο γράμμα, αναφέρουν τα ελάφια του λες και είναι υπαρκτά και παρατηρούν με ενθουσιασμό τις γιορτινές λεπτομέρειες. Δεν είναι θέμα πίστης, είναι η δική τους φυσική επιθυμία να παίξουν, να δημιουργήσουν και να ζήσουν τη χαρά των γιορτών.
Και υπάρχει απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτή η στροφή. Σε αυτή την ηλικία, η φαντασία αναπτύσσεται με φυσικό τρόπο. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν ότι πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, να μιλούν για εκείνον με ενθουσιασμό και ταυτόχρονα να καταλαβαίνουν πως πίσω από όλα υπάρχει η πραγματικότητα. Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία τους επιτρέπει να απολαμβάνουν τα παιχνίδια και τις ιστορίες χωρίς σύγχυση ή φόβο.
Δεν χρειάζεται να τα πιέσουμε να πιστέψουν σε κάτι που δεν κατανοούν ακόμα. Όταν σεβόμαστε τον δικό τους ρυθμό και τους αφήνουμε χώρο να αναπτύξουν τη φαντασία τους φυσικά, η συμμετοχή τους γίνεται αυθεντική και γεμάτη χαρά. Σταδιακά περνούν από τον κόσμο της καθαρής πραγματικότητας στον κόσμο της φαντασίας και έτσι τώρα παιδιά συμμετέχουν σε φανταστικά παιχνίδια ή παιχνίδια ρόλων, φαντάζονται χαρακτήρες και καταστάσεις συνδέουν το πραγματικό με το φανταστικό με έναν τρόπο που τους δίνει χαρά και ελευθερία.
Και μην ανησυχείτε αν το μικρό σας κλάψει αντικρίζοντας για πρώτη φορά τον Άγιο Βασίλη γιατί είναι απολύτως φυσιολογικό! Σε κάθε περίπτωση η μαγεία των Χριστουγέννων δεν χάνεται· εμφανίζεται ακριβώς όταν τα παιδιά είναι έτοιμα να τη δεχτούν. Τότε ανακαλύπτουν τον Άγιο Βασίλη με τον δικό τους τρόπο, με τη φαντασία και την κατανόηση να δουλεύουν μαζί. Αυτή η εμπειρία γίνεται πραγματική, δική τους και πολύτιμη- κάτι που θα τους συντροφεύει για πάντα.
Πηγή:mothersblog.gr
