Τα μωρά αρχίζουν να κάνουν αστεία πριν καν μάθουν να μιλάνε, έχουν πηγαίο χιούμορ. Πώς εξελίσσεται αυτό κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους;
Τα μωρά έχουν χιούμορ. Είναι υπερβολικά στις αντιδράσεις τους και συχνά πολύ αστεία, όχι τόσο με λεκτικό αλλά με πιο θεατρικό τρόπο. Και αυτό έχει αναλυθεί και επιστημονικά. Η Έρευνα για το Πρώιμο Χιούμορ (Early Humor Survey) είναι ένας «οδικός χάρτης» για την εμφάνιση του χιούμορ στα μικρά παιδιά από τον πρώτο έως τον τεσσαρακοστό έβδομο μήνα και χρειάστηκε περίπου δέκα χρόνια δουλειάς από μια ομάδα ψυχολόγων για να αναπτυχθεί.
Τα μωρά έχουν πλάκα
Σύμφωνα με την έρευνα, τα μωρά συχνά περιμένουν έναν-δυο μήνες για να χαμογελάσουν και λίγους ακόμη για να αρχίσουν να γελούν, αν και υπάρχει μεγάλη ποικιλία ανάλογα με το παιδί. Όμως, μόλις αρχίσει το χιούμορ, αναπτύσσεται ραγδαία.
Στον τέταρτο μήνα, ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει τα «παιχνίδια κρυφτού και αποκάλυψης». Σύντομα μπορεί να περάσει στο γαργάλημα, στις αστείες γκριμάτσες και στο «σωματικό χιούμορ», για παράδειγμα να περνάει το κεφάλι του ανάμεσα από τα πόδια σας.
Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, ακολουθούν κάποιες φορές οι «περίεργες χρήσεις αντικειμένων» (π.χ. να χρησιμοποιεί ένα μωρό το λάθος άκρο του κουταλιού ή να βάζει το ποτήρι στο κεφάλι του) και στη συνέχεια το πείραγμα, το να προσφέρει το παιδί στους άλλους παιχνίδια και να τα τραβά πίσω. Είναι πιθανόν λίγο μετά να έρχεται η φάση που το παιδί «παριστάνει κάποιον ή κάτι άλλο», μιμούμενο ήχους και φωνές.
Η εν λόγω έρευνα προβλέπει ότι μέσα στους επόμενουν μήνες θα ανακαλύψει τη χαρά των αστείων, ακατάληπτων λέξεων. Θα χρειαστούν όμως μερικά χρόνια ακόμα για να εκτιμήσει τα πιο σύνθετα λογοπαίγνια.
Όλα τα παιδιά είναι κωμικοί, το χιούμορ είναι από τις πρώτες πτυχές της προσωπικότητας που αναδύονται σε πολύ μικρή ηλικία. Στην πραγματικότητα, τα μωρά αρχίζουν να κάνουν αστεία πριν καν μάθουν να μιλάνε και η ζωή ενός μικρού παιδιού μπορεί να είναι γεμάτη με χιούμορ, χρόνο με τον χρόνο.
Ενηλικίωση και γέλιο
Φυσικά, κάποια στιγμή μπαίνει στη ζωή η ενηλικίωση. Όμως η ενήλικη ζωή, αν και σοβαρή, είναι επίσης γεμάτη γέλιο. Είναι αλήθεια ότι δεν γελάμε πολύ όταν είμαστε μόνοι μας και ως ενήλικες περνάμε αρκετό χρόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Όμως, σε μια σειρά μελετών, διαπιστώθηκε ότι το γέλιο εμφανίζεται συχνότερα σε ομάδες, τριάντα φορές πιο συχνά απ’ ό,τι όταν είμαστε μόνοι. Περίπου το 20% του χρόνου γελάμε με κανονικά αστεία. Πολύ συχνότερα γελάμε ενώ μιλάμε, ενισχύοντας τα πιο απλά μας σχόλια.
Και τα ζώα γελούν, κυρίως τα πρωτεύοντα. Σύμφωνα με την εξελικτική ψυχολογία, το γέλιο εμφανίστηκε ως «ηχητική εκδοχή του κοινωνικού καλλωπισμού», μια πράξη που ενώνει τις ομάδες πρωτευόντων.
«Το γέλιο είναι από τις πιο ζωώδεις εκφράσεις της ανθρωπότητας», έγραψαν οι μελετητές σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Philosophical Transactions of the Royal Society B.
Οι ψυχολόγοι διακρίνουν το ακούσιο γέλιο (π.χ. όταν γελάμε με ένα αστείο) και το εκούσιο γέλιο, που έχει επικοινωνιακή ποιότητα, το χρησιμοποιούμε για να δείξουμε «νευρικότητα, την ανάγκη να ευχαριστήσουμε, καθησυχασμό των άλλων, στάση καλωσορίσματος, διασκέδαση, έλξη, αμηχανία» και άλλα.
Πηγή:imommy.gr
