Ένα συγκινητικό κείμενο μάς υπενθύμισε κάτι πολύ ουσιαστικό: Όσο κι αν έρχονται στιγμές που συγκρουόμαστε ή διαφωνούμε με τη μητέρα μας, είναι καλό να σκεφτούμε διπλά πριν την κρίνουμε σκληρά.
Μέσα από τα λόγια της σελίδας Προχωράμε, τονίζεται με απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο πως ο ρόλος της μητέρας είναι πολύ πιο απαιτητικός απ’ όσο φαίνεται απ’ έξω.
Κάθε μαμά δίνει καθημερινές μάχες – πολλές από αυτές αθόρυβα και με μεγάλη αυτοθυσία. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα δεν είναι η κριτική μας, αλλά η κατανόηση, η στήριξη και – γιατί όχι – λίγη βοήθεια όταν τη χρειάζεται.
Το κείμενο αποτελεί μια ωραία υπενθύμιση πως πίσω από κάθε αυστηρή φωνή ή φαινομενικά κουρασμένη ματιά, κρύβεται ένας άνθρωπος που κάνει το καλύτερο που μπορεί. Ένας άνθρωπος που, πριν απ’ όλα, είναι και αυτός ευάλωτος.
Το κείμενο της ανάρτησης:
«Όταν ανοίγεις το στόμα σου για να κρίνεις τη μητέρα σου, δάγκωσε πρώτα τη γλώσσα σου!
Η εγκυμοσύνη… πονάει.
Η γέννηση… πονάει.
Ο θηλασμός… πονάει.
Το να βλέπεις τον γιο σου, την κόρη σου να κλαίει… πονάει.
Αν δεν κοιμάσαι καλά… πονάει.
Να υπηρετείς τους πάντες και να είσαι ο τελευταίος γι’ αυτούς… πονάει .
Το να βλέπεις τα νύχια σου, τα μαλλιά σου, το σώμα σου να απέχουν πολύ από το “τέλειο”… πονάει.
Το να μην έχεις χρόνο για σένα… πονάει.
Η μαμά χρειάζεται βοήθεια, όχι κριτική. Χρειάζεται αγάπη, όχι περιφρόνηση. Φροντίζει τους πάντες και πρέπει να φροντίσει τον εαυτό της.
Το να είσαι μητέρα δεν είναι τόσο τρυφερό όσο φαίνεται. Το να είσαι μητέρα είναι όμορφο – ναι – αλλά ταυτόχρονα πολύ δύσκολο. Αυτό που είναι όμορφο είναι η αγάπη που νιώθει μια μητέρα για τα παιδιά της και η αγάπη είναι σε θέση να ανεχτεί τα πάντα»
Πηγή:mama365.gr
