Η περίπτωση του μαιευτηρίου στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού είναι ένα δείγμα για το πώς θα έπρεπε να λειτουργούν όλοι οι τομείς του Δημοσίου, κερδίζοντας στο τέλος της ημέρας την εκτίμηση του κοινού. Ο γράφων, αφού σε δύο περιπτώσεις κλήθηκε από τις μαίες, οι οποίες εκεί εφαρμόζουν πρωτοποριακά προγράμματα, να εισέλθει ως σύζυγος και πατέρας στην αίθουσα τοκετού και να συμμετάσχει στο μυστήριο της «ανατολής» της ζωής του ανθρώπου, επιδίωξε σε κατοπινό στάδιο να βρει εξηγήσεις γιατί μόνο εκεί συντελείται από το προσωπικό αυτό το «θαύμα» που συνδέεται με την ψυχοπροφυλακτική. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί σε δύο πρόσωπα, τα οποία στο παρελθόν είχαν το όραμα και με καθαρά ατομικές πρωτοβουλίες έθεσαν τις βάσεις για τη συνέχεια. Η Σαπφώ Χατζηστυλιανού και η Αντρούλα Στυλιανού, παρόλο που αφυπηρέτησαν, συνεχίζουν μέχρι σήμερα να είναι δυναμικές και μάχιμες μαίες, αφιερωμένες ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για επιστροφή του φυσικού τοκετού. Η πρώτη παραδίδει μαθήματα προετοιμασίας τοκετού σε ζευγάρια και η δεύτερη είναι πρόεδρος του μοναδικού σωματείου στην Κύπρο που προωθεί τον φυσικό τοκετό.
-Κυρία Σαπφώ, με έχουν πληροφορήσει ότι σε μαθήματα προετοιμασίας εγκύων για τη γέννα διαβάζετε στα ζευγάρια κείμενα από τον Πλάτωνα.
Σαπφώ Χατζηστυλιανού: Βέβαια. Ο Πλάτωνας έγραψε αρκετά για τη γέννα, ειδικά στο Συμπόσιο. Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι κατέφευγαν πολύ συχνά στην τέχνη της μαιευτικής, με πολλές αναφορές σε αυτή. Όπως θα ξέρετε, η μητέρα του Σωκράτη, η Φιλαρέτη, ήταν μαία και απ’ ό,τι φαίνεται από αυτήν ο Σωκράτης εμπνεύστηκε τη βασική μέθοδο της φιλοσοφίας του, τη λεγόμενη «Μαιευτική».
Κοιτάξετε. Εγώ είχα πάντοτε την απορία – βέβαια δεν ήταν απορία καθαρά δική μου- και έψαχνα κάποια απάντηση σε αυτά που με ρωτούσαν οι γυναίκες: «Μα είναι ανάγκη να πονάμε; Γιατί πονάμε;». Μέχρι που μου απάντησαν σε αυτό οι αρχαϊκοί φιλόσοφοι και ο Πλάτωνας. Τώρα θα σας διαβάσω ιδέες αυτών των φιλοσόφων πάνω στη μαιευτική, όπως τις συμπύκνωσε ο καθηγητής Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος στο μνημειώδες βιβλίο του «Εισαγωγή στον Πλάτωνα», που κι εγώ με τη σειρά μου διαβάζω στις έγκυες. Είναι σημαντικό. «Όπως η ψυχή είναι για τον αρχαϊκό φιλόσοφο μήτρα αιώνια του λόγου, όμοια είναι γι’ αυτόν η φύση, η δύναμη που γεννάει, ολόζωη γένεση, και δεν είναι όλο γυμνά υλικά φαινόμενα, μηχανικά και χημικά, όπως κατάντησε σε εμάς σήμερα. Η γέννηση και η γέννα με τον μυστηριακό τους χαρακτήρα είναι το καθαρό σύμβολο που προβάλλουν όλοι οι αρχαϊκοί φιλόσοφοι για να παραστήσουν το γίγνεσθαι του κόσμου, τη φυσική γένεση των όντων. Και είναι τόσο έντονο το βίωμα τούτο, που και στον Πλάτωνα αργότερα η γέννα, οι ωδίνες, η μαίευση και ο καρπός της, γίνονται σύμβολα μόνιμα για να φανερωθεί πώς γεννιέται μέσα μας η γνώση».
Αντιλαμβάνεστε; Εδώ στα μαθήματα είναι αυτά τα διαχρονικά σύμβολα που διδάσκουμε στην έγκυο γυναίκα, που είναι η φύση της. Επιδιώκουμε να βιώσει τη φύση της, να κρατηθεί, να μείνει στη φυσική της πορεία μέχρι τη γέννα, γιατί στις μέρες μας γίνονται όλο παρεμβάσεις και δεν εργάζεται η φύση. Ξέρετε ότι όταν κατά τη γέννα ο γιατρός βάζει στη γυναίκα ορό, με τη χημική ορμόνη, η φύση της γυναίκας, ο εγκέφαλος, σταματά να παράγει τη δική του την ορμόνη;
