Μιλάμε λιγότερο και ακούμε περισσότερο τα παιδιά μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά…
Αν το παιδί σας μπαίνει στην εφηβεία σίγουρα έχετε ακούσει τη φράση «Δεν με καταλαβαίνεις» ή έχετε βρεθεί αντιμέτωποι με βλέμματα αποδοκιμασίας, κύματα σιωπής ή αποφυγή. Πολλοί γονείς νιώθουν απογοητευμένοι, αποκομμένοι και αναζητούν τρόπους να ξαναχτίσουν την επαφή με τα παιδιά τους, αλλά δεν ξέρουν πώς. Το ένστικτο συχνά οδηγεί στο να πιέζουν, να παρακινούν, να κατηγορούν και να κρίνουν. Όμως, αυτό συνήθως αυξάνει την απόσταση.
Όταν τα συναισθήματα των γονιών μπαίνουν στη μέση
Η θλίψη, η απογοήτευση, το άγχος, η ντροπή, οι ενοχές ή ο θυμός είναι συναισθήματα που, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μας δυσκολεύουν να ακούσουμε πραγματικά το παιδί μας. Όταν ο έφηβος εκφράζει άποψη που μας πονάει ή μας κατηγορεί για λάθη, ενεργοποιούνται άμυνες: νιώθουμε την ανάγκη να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο.
Όμως αν κάνουμε παύση, πάρουμε μια ανάσα και ακούσουμε με ειλικρινή περιέργεια, κάτι αλλάζει· το παιδί αρχίζει να αισθάνεται ασφάλεια και ανοίγεται περισσότερο. Έτσι καλλιεργείται η σύνδεση.
Η ντροπή είναι μια από τις πιο ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις που βιώνουν οι γονείς. Το εσωτερικό μήνυμα «Απέτυχες» ή «Είσαι κακός γονιός» μπορεί να είναι τόσο επώδυνο ώστε να μας οδηγεί είτε σε απόσυρση είτε σε έκρηξη. Όταν το παιδί μας κατακρίνει για τις αξίες, τις επιλογές ή τα λάθη μας, η ντροπή συχνά μετατρέπεται σε θυμό και αμυντικότητα.
Ακούμε τα παιδιά με περιέργεια
Το να ακούτε τα παιδιά δεν σημαίνει ότι παραιτείστε από όρια ή αρχές. Σημαίνει ότι ηγεσία και καθοδήγηση ασκούνται με ενσυναίσθηση και περιέργεια. Ανοικτές ερωτήσεις, αντί για κριτική, ενθαρρύνουν τον διάλογο:
Αντί για «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν εκτιμάς όσα κάνω για σένα», δοκιμάστε: «Σ’ ακούω. Τι μπορώ να κάνω για να βελτιώσουμε τη σχέση μας; Σε αγαπώ και θέλω να γίνω άτομο που εμπιστεύεσαι». Η περιέργεια προσκαλεί διάλογο, η κριτική τον κλείνει.
Είναι σημαντικό να αφήνετε το παιδί να ξεκινήσει την συζήτηση και να το ακούτε δίχως να κρίνετε τους φόβους ή τις ανησυχίες του. Αφήστε το να σας μιλήσει, δίχως να το διακόπτετε και προσπαθήστε να μην του δώσετε απευθείας τις συμβουλές σας.
Αντ’ αυτού δοκιμάστε να το ρωτήσετε πιθανούς τρόπους επίλυσης και συζητήστε έπειτα τα υπέρ και τα κατά κάθε λύσης. Έτσι θα νιώθει την στήριξή σας ενώ παράλληλα θα μάθει μέρα με την ημέρα να σκέφτεται λογικά και να επιλύει πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.
Δίνοντας στο παιδί χώρο να παίρνει αποφάσεις και να εκφράζεται ελεύθερα, του δείχνετε εμπιστοσύνη και πως σέβεστε την προσωπικότητά του. Αυτό αυξάνει την αυτοπεποίθηση και ενισχύει την ανοιχτή επικοινωνία.
Πηγή:imommy.gr
