Δεν ακούει κανέναν. Μιλάτε, φωνάζετε, εξηγείτε, παρακαλάτε… και τίποτα. Σαν να μιλάτε σε τοίχο. Κι αν τύχει και σας χτυπήσει, φωνάξει, σας ειρωνευτεί ή φερθεί απρεπώς στον δάσκαλο ή στη γιαγιά, το συναίσθημα είναι ένα: απόγνωση. Και η ερώτηση που γυρίζει στο μυαλό: «Τι κάνουμε τώρα;»
Αν νιώθετε ότι έχετε ένα μικρό… αντάρτη στο σπίτι, δεν είστε μόνοι. Όλα τα παιδιά περνούν φάσεις αντίδρασης και δοκιμάζουν όρια. Κάποιες φορές όμως, η συμπεριφορά τους γίνεται τόσο έντονη, που η οικογενειακή ισορροπία μοιάζει να διαλύεται. Οι καβγάδες διαδέχονται ο ένας τον άλλον, και εσείς –μαμά ή μπαμπάς– νιώθετε ότι έχετε χάσει τον έλεγχο.
Και κάπου εδώ, έρχεται η «μέθοδος Γκάντι». Όχι, δεν πρόκειται για κάποια νέα τιμωρία ή για άλλη μία τεχνική ανταμοιβών. Είναι μια προσέγγιση βασισμένη στην ειρηνική αλλά σταθερή αντίσταση, εμπνευσμένη από τον Μαχάτμα Γκάντι, και προτείνεται από τον καθηγητή Ψυχολογίας Haim Omer. Η φιλοσοφία της; Μπορείς να είσαι ήρεμος, χωρίς να είσαι παθητικός. Μπορείς να θέτεις όρια, χωρίς φωνές ή βία.
Τι σημαίνει «ειρηνική αντίσταση» στην πράξη;
Όχι άλλα κηρύγματα
Τα ατελείωτα λόγια, οι εξηγήσεις, οι απειλές ή τα «αν δεν… τότε…» δεν έχουν αποτέλεσμα. Κουράζουν εσάς και μπερδεύουν το παιδί. Η σιωπή, το σταθερό βλέμμα και η αποφασιστικότητα έχουν μεγαλύτερη δύναμη.
Ηρεμία πάνω απ’ όλα
Όταν το παιδί ξεσπά, αντί να αντιδράτε άμεσα, μείνετε ψύχραιμοι. Αν π.χ. σας χτυπήσει ή σας φωνάξει, πάρτε λίγο χρόνο. Αντί να μπείτε στον φαύλο κύκλο της αντίδρασης, επιλέξτε να απαντήσετε όταν τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει. Η απόσταση του χρόνου φέρνει καθαρό μυαλό και ουσιαστικότερη επικοινωνία.
Η τεχνική του «Sit-in»
Πηγαίνετε στο δωμάτιό του, καθίστε ήρεμα και πείτε του: «Δεν αποδέχομαι αυτή τη συμπεριφορά. Θα μείνω εδώ και περιμένω από εσένα να μου πεις πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση». Χωρίς ένταση. Χωρίς να μπείτε σε διάλογο ή καβγά. Η παρουσία σας αρκεί για να δηλώσει τη σταθερότητά σας.
Η «Αγκαλιά της Αρκούδας»
Για μικρότερα παιδιά που βιώνουν έντονα ξεσπάσματα, η σταθερή σωματική παρουσία –μια σφιχτή, προστατευτική αγκαλιά– μπορεί να λειτουργήσει σαν άγκυρα. Λέει στο παιδί: «Είμαι εδώ. Δεν φεύγω. Θα σε βοηθήσω να ηρεμήσεις».
Μιλήστε – αλλά σε άλλους
Μην ντρέπεστε να ζητήσετε υποστήριξη. Ένας κοντινός συγγενής ή φίλος μπορεί να λειτουργήσει σαν «μάρτυρας» της προσπάθειάς σας και να ενισχύσει τη θέση σας απέναντι στο παιδί. Όταν το παιδί δει ότι και άλλοι ενήλικες στηρίζουν τις αποφάσεις σας, νιώθει πιο ασφαλές και σιγουρεύεται ότι είστε εσείς ο σταθερός του βράχος.
Time-in αντί για απομόνωση
Αντί να «τιμωρείτε» το παιδί με απομάκρυνση, πάρτε το μαζί σας στη δουλειά ή σε κάποια δραστηριότητά σας. Με αυτό τον τρόπο, θα βιώσει την υπευθυνότητα και τη ζωή του ενήλικα – και ίσως δείξει μεγαλύτερο σεβασμό.
Μπορούμε να θέτουμε όρια με αγάπη και σεβασμό
Η «μέθοδος Γκάντι» μας προτρέπει να δείξουμε στο παιδί μας πως είμαστε δυνατοί χωρίς να το καταπιέζουμε, σταθεροί χωρίς να θυμώνουμε, παρόντες χωρίς να επιβαλλόμαστε.
Το παιδί μας δεν χρειάζεται γονείς που φωνάζουν. Χρειάζεται γονείς που μπορούν να παραμείνουν ήρεμοι ακόμα και σε απαιτητικές καταστάσεις. Που αγαπούν άνευ όρων, αλλά θέτουν όρια με σεβασμό. Που λένε «σ’ αγαπώ», ακόμα και όταν λένε «όχι».
Κι όσο δύσκολο κι αν είναι κάποιες μέρες –ξέρετε ποιες, αυτές που νιώθετε ότι δεν έχετε άλλη αντοχή– θυμηθείτε: κάθε όριο που βάζετε με ηρεμία και συνέπεια, είναι ένα ακόμα λιθαράκι στο χτίσιμο ενός παιδιού που θα έχει αυτοέλεγχο και θα συμπεριφέρεται στους γύρω του με σεβασμό και αγάπη!
Πηγή:mama365.gr
