Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας, μια ιστορία που θυμίζει τι σημαίνει δύναμη ζωής…
Η μικρή Μ.Τ. γεννήθηκε ζυγίζοντας μόλις 910 γραμμάρια. Ένα μωρό τόσο εύθραυστο που η κάθε του ανάσα έμοιαζε με άθλο. Περιτριγυρισμένη από μηχανήματα και ιατρικές φροντίδες, πάλευε από την πρώτη στιγμή με μια δύναμη που ξεπερνούσε το μέγεθός της.
Σήμερα, τέσσερα, σχεδόν πέντε χρόνια μετά, εκείνο το πρόωρο βρέφος έχει γίνει ένα γελαστό κοριτσάκι, γεμάτο υγεία, ενέργεια και παιδική ανεμελιά. Σβήνει τα κεράκια της τούρτας της και υπενθυμίζει σε όλους μας πως τα θαύματα δεν είναι μεταφορές – είναι πραγματικότητα για όσους τα ζουν.
Η πορεία της στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών ήταν γεμάτη μάχες: κάθε μέρα μια δοκιμασία, κάθε γραμμάριο που κέρδιζε μια νίκη. Και για τους γονείς της, κάθε στιγμή που την έβλεπαν να παλεύει ήταν ένα μάθημα ελπίδας και υπομονής, μέχρι τη στιγμή που την πήραν αγκαλιά και γύρισαν σπίτι – όχι πια με φόβο, αλλά με βαθιά ευγνωμοσύνη.
Σήμερα τρέχει, παίζει, ζωγραφίζει, κάνει σχέδια και γεμίζει την καθημερινότητα με φως. Η ιστορία της τιμά όλα τα πρόωρα μωρά, τους γονείς που ζουν ώρες αγωνίας και δύναμης, και τους επαγγελματίες υγείας που αφιερώνουν καθημερινά τον εαυτό τους για να δώσουν στα πιο μικρά μωρά την ευκαιρία να γράψουν τις δικές τους μεγάλες ιστορίες.
Γιατί, τελικά, οι μεγαλύτεροι αγωνιστές είναι συχνά εκείνοι που ξεκινούν τη ζωή στο πιο μικρό τους μέγεθος.
