Αγάπη, ασφάλεια, αποδοχή… Έννοιες άμεσα συνδεδεμένες με την ανάπτυξη ενός παιδιού νηπιακής ηλικίας, ωστόσο, η ερώτηση είναι μία: τους δίνεται τελικά η βαρύτητα που πρέπει;
Η συναισθηματική ανάπτυξη επηρεάζει εξ ολοκλήρου την εξέλιξη του παιδιού και δεδομένου ότι το μικρό αυτό παράθυρο, κατά το οποίο ένα παιδί αναπτύσσεται συναισθηματικά, κλείνει στην ηλικία περίπου των έξι ετών, είναι μείζονος σημασίας να δοθεί σε αυτή η απαιτούμενη προσοχή από γονείς και φροντιστές. Βλέπετε, δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, εφήβους ή ακόμη και ενήλικες που δυσκολεύονται συναισθηματικά ή ακόμη και ακαδημαϊκά, μιας και δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν, να εκφράσουν, αλλά και να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Μια τέτοια είδους δυσκολία μπορεί να οδηγήσει τόσο σε προβλήματα κοινωνικοποίησης όσο και σε μαθησιακό επίπεδο σε ανάλογες δυσλειτουργίες.
Και ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι σπουδαίες συναισθηματικές ανάγκες σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης;
- Η ανάγκη για αγάπη. Ανιδιοτελής, απεριόριστη αγάπη, δίχως όρια και προϋποθέσεις. Η μεγαλύτερη ανάγκη του παιδιού είναι η αγάπη των γονιών του, που δεν κρίνεται από τα κατορθώματά του, δε μετριέται με βάση τα λάθη του και τα επιτεύγματα του και δεν περιορίζεται από τίποτα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου η αγάπη αυξάνεται μέρα με τη μέρα, ένα παιδί δεν μπορεί παρά μόνο να ανθίσει και αποκτήσει το σπουδαίο αυτό εφόδιο της αυτοπεποίθησης. Αυτό το παιδί θα γίνει ο μελλοντικός ενήλικας που δε θα έχει τίποτα να φοβηθεί, ακριβώς επειδή το αποδέχτηκαν και το αγάπησαν απεριόριστα.
- Η ανάγκη για ασφάλεια. Μετά από την ανιδιοτελή αγάπη, δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο για ένα μικρό παιδί από το να νιώθει ασφαλές στο περιβάλλον του. Και η πιο ασφαλής τοποθεσία πρέπει να είναι αυτή της οικογένειας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα μωρά. Αυτά εξαρτώνται απολύτως από τους φροντιστές τους. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε σε ένα μωρό αν δεν ένιωθε ασφαλές. Δεν θα ανέπτυσσε συναισθηματική σταθερότητα και πιθανώς να κατέληγε ένας ανασφαλής ενήλικας, με προβλήματα εμπιστοσύνης, δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση, αλλά και στην έκφραση των συναισθημάτων του. Η οικογένεια είναι αυτή που συνήθως προσφέρει το ασφαλέστερο καταφύγιο. Ένα ζεστό και ήρεμο περιβάλλον, γεμάτο στοργή, αγάπη και αρμονία.
- Η ανάγκη για όρια. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναφέρει τη σπουδαία αυτή ανάγκη συγκεκριμένων ορίων και κανόνων. Ένα μωρό γεννιέται με το χάος μέσα του. Είναι καθήκον του ενήλικα να μετατρέψει αυτό το χάος σε τάξη και για να γίνει αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι τα πολύ συγκεκριμένα όρια που θα θέσει ο ενήλικας. Εξάλλου τα όρια είναι αυτά που θα βοηθήσουν το παιδί να θέσει και εκείνο τους δικούς του κανόνες ως προς το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι, καθώς και να αναπτύξει αυτοπειθαρχία.
- Η ανάγκη του ανήκειν. Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον και γι’αυτό από τη στιγμή που γεννιέται είναι σημαντικό να αρχίσει να ικανοποιεί την ανάγκη του να ανήκει κάπου. Τα παιδιά που συνδέονται με τα μέλη της οικογένειας τους από τη βρεφική ηλικία, αναπτύσσουν την αίσθηση αυτή του ανήκειν, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την καλή ψυχική υγεία. Και πώς πραγματοποιείται άραγε αυτή η σύνδεση; Μα φυσικά με την ενεργή συμμετοχή του παιδιού στην καθημερινότητα της οικογένειας. Αυτές οι μικρές εργασίες, όπως για παράδειγμα η συμμετοχή του στο μαγείρεμα, που θα το κάνουν να νιώσει πως προσφέρει και έτσι συνεισφέρει κι αυτό σε αυτήν τη μικρή και πρώτη κοινότητα.
Και ξέρω πως όλοι μας σκεφτόμαστε το μέλλον των παιδιών μας, μας απασχολεί τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν, πώς θα προοδεύσουν στο μαθησιακό κομμάτι και πώς εμείς μπορούμε να εξασφαλίσουμε το καλύτερο γι’ αυτά. Όμως, να είστε σίγουροι πως αν θέλουμε να επιδιώκουμε έναν ψυχικά υγιή και ισορροπημένο ενήλικα δεν πρέπει να αγνοούμε τις σπουδαίες αυτές συναισθηματικές ανάγκες. Εστιάζοντας σε αυτές, βάζουμε ένα μικρό, αλλά σπουδαίο λιθαράκι στην ομαλή ανάπτυξη και στη συναισθηματική καλλιέργεια του παιδιού.
Πέγκυ Τζάννε
German & English Childhood Educator
Πηγή:mothersblog.gr
