Η περίοδος που διανύουμε ως γυναίκες, τόσο στην εγκυμοσύνη όσο και αργότερα, είναι εξαιρετικά σημαντικές, που είναι απαραίτητο να είμαστε ήρεμες.
Μπορούμε όμως, όταν πριν καλά – καλά γεννήσουμε ξεκινάνε όλοι, (ξαφνικά) να νοιάζονται για τη ζωή μας και για το πώς γενικά θα είναι τα πράγματα που θα φέρουμε στον κόσμο ένα μωρό;
Το παρατράγουδο της υπόθεσης δεν είναι ότι όλοι ξαφνικά ενδιαφέρονται… είναι το γεγονός ότι μας κάνουν να αισθανόμαστε ανίκανες να φέρουμε στον κόσμο το μωρό και στο να το φροντίσουμε αργότερα.
Και το χειρότερο; Πολλές φράσεις, ερωτήσεις και χειρονομίες τους μας πονούν και μας κάνουν να αισθανόμαστε πως κανένας δεν ενδιαφέρεται για τη ψυχική μας και σωματική μας υγεία. Γιατί όλα «έτσι πρέπει να γίνονται».
Αλήθεια, πότε είπαμε «φτάνει» ή αντιδράσαμε σε φράσεις ή κινήσεις που μας έκαναν να αμφισβητήσουμε την ύπαρξή μας (και όχι μόνο) ως μελλοντικές μαμάδες;
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΣΕΣ
«Είσαι χαμένη και δεν ξέρεις τι κάνεις, γι’ αυτό και θεωρείς ότι είσαι υπερβολική».
«Μην αγχώνεσαι για τη γέννα. Δεν είναι τίποτα. Το παιδί πρέπει να γεννηθεί και εσύ πρέπει να υποστείς».
«Θα’ ρθει το μωρό με το καλό και θα δεις ότι δεν θα έχεις χρόνο για τίποτα».
«Να χαίρεσαι τώρα που είσαι ακόμα έγκυος. Οι δυσκολίες θα’ ρθουν αργότερα, θα το δεις»
«Μην προτρέχεις καθόλου. Τελευταία βδομάδα να ετοιμάσεις τα πράγματα για σένα και το παιδί. Μην τύχει κάτι κακό».
«Μα πώς έγινες έτσι σαν φουσκωτό; Το παιδί θα γεννηθεί σίγουρα τρία κιλά!».
«Όταν γεννήσεις να τρως πολύ καλά για να μπορείς να θηλάσεις».
«Είναι αμαρτία να μην θηλάσεις. Να δοκιμάσεις και να πιεστείς, ώστε το μωρό να μεγαλώσει με υγεία».
ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΣ
«Δεν είναι σωστό αυτό σκέφτεσαι για το παιδί, είσαι υπερβολική. Δεν έχει τίποτα απολύτως το βρέφος».
«Πώς το κρατάς έτσι το παιδί; Θα σου πέσει».
«Να αναπτυχθεί το σωματάκι του και σιγά σιγά να δεις τι θα σου κάνει! Δεν θα κρατιέται με τίποτα! Μια χαρά είναι η κατάσταση τώρα!»
«Μην το μάθεις στις αγκαλιές και στα φιλιά. Θα συνηθίσει και όταν μεγαλώσει δεν θα είναι ανεξάρτητο. Σκέφτηκες να γίνει έξι ετών και να κοιμάται ακόμα μαζί σας;».
«Μα πώς είναι έτσι το βρέφος; Είναι ασχημούλικο. Και να λέμε την αλήθεια, σου μοιάζει αρκετά».
«Δεν γίνεται. Πρέπει να θηλάσεις. Πώς να αποκτήσει αντισώματα;».
«Να τρως καλά, να αποκτήσεις δύναμη, να μεγαλώσει το παιδί».
«Χρειάζεται να έχεις ενέργεια. Πρέπει να περιποιηθείς και το σπίτι και τους υπόλοιπους. Σήκω γρήγορα».
«Γιατί τρως τον χρόνο σου και μιλάς στο βρέφος; Καταλαβαίνεις νομίζεις;»
Εσύ ποια από όλες τις φράσεις / ερωτήσεις, σου κτυπάει «κόκκινο»; Σκέφτηκες ποτέ να πεις φωνακτά «φτάνει», σ’ αυτά που σαν σπίθες έρχονται να κάψουν όση δύναμη καταφέραμε να αποκτήσουμε, μέχρι να φέρουμε στον κόσμο το θαύμα της ζωής μας;
Φιλικά,
Χριστίνα | Μια ονειροπόλα μαμά που θέλει κάτι να σου πει.
