Ο Οκτώβριος, είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης μεταξύ άλλων, και της απώλεια κύησης.
Ο παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, προωθεί εκστρατεία ενημέρωσης και καλεί τα οργανωμένα σύνολα, ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό αλλά και τις μανούλες που βίωσαν αυτή την άσχημη εμπειρία να μιλήσουν ανοικτά με στόχο την ενημέρωση αλλά και την πρόληψη σε πιθανούς παράγοντες που οφείλεται μια αποβολή όπως η κακή ποιότητα ζωής μιας μητέρας συμπεριλαμβανομένης και των διατροφικών συνηθειών της.
Ομολογώ ότι από την αρχή του μήνα, σκέφτομαι συνέχεια τη δική μου άσχημη εμπειρία αποβολής!
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως θα ήταν αυτό το μωρό εάν το κρατούσα στη ζωή, άλλες φορές σκέφτομαι αν ευθύνομαι εγώ και άλλες το αφήνω στο θέλημα του Θεού.
Είναι από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει μια γυναίκα! Θυμάμαι εκείνο το απόγευμα που αιμορραγούσα και δεν ήξερα τι να κάνω!
Μετά από πολλές προσπάθειες για να κυοφορήσω, αυτό το μωρό που ακόμα δεν ένιωθα, μου είχε αλλάξει τη ζωή μου, τον τρόπο σκέψης μου! Όταν ξαφνικά όλα μαύρισαν…
Δεν ήθελα να σκεφτώ ούτε για μια στιγμή ότι δεν θα άντεχε, δεν θα επιβίωνε στη μήτρα μου. Κρατούσα την κοιλιά μου και παρακαλούσα με όλη μου τη δύναμη να είναι απλώς μια αιμορραγία.
Δυστυχώς όμως, από τη μια στιγμή στην άλλη, ενώ είσαι έγκυος, δεν είσαι! Τις διαδικασίες που ακολούθησαν δεν θέλω να τις σκέφτομαι καν!
Μετά από σχεδόν τρία χρόνια, και έχοντας στην αγκαλιά μου καθημερινά πλέον ένα μωρό, πάντα σκέφτομαι εκείνο… Πάντα νιώθω κάτι απροσδιόριστο… άλλοτε μου προκαλεί πόνο, άλλοτε θλίψη άλλοτε μια περίεργη δύναμη. Μιλώντας με πολλές άλλες γυναίκες που βίωσαν την απώλεια κύησης, βρίσκουμε ένα κοινό – μια ύπαρξη που περιφέρεται μέσα στη ζωή μας.
Η κάθε εμπειρία αποβολής είναι διαφορετική αλλά έχουν ένα κοινό! ότι ποτέ μια γυναίκα δεν ξεχνά και βιώνει ξανά και ξανά εκείνα τα συναισθήματα τα οποία γίνονται πιο δυνατά στην επόμενη κύηση!
Όταν μετά από ενάμιση χρόνο έμεινα ξανά έγκυος, δεν ήθελα να το ανακοινώσω αν και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Αφού πέρασαν οι βδομάδες της προηγούμενης άδοξης κύησης, ένιωθα ανακουφισμένη και περιττό να σας πω ότι οι προσευχές μου ήταν ακόμη περισσότερες.
Τι φταίει;
Όλα φταίνε και τίποτα. Οι γιατροί σου λένε ότι μπορεί να τύχει και συμβαίνει συχνά! Είπαμε η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική!
Πως όμως συνεχίζει μια γυναίκα;
Εξαρτάται από την ίδια. Εγώ θα έλεγα ότι πρέπει να τη στηρίξουμε και να είμαστε δίπλα της όσοι και όσο μπορούμε.
Στην Κύπρο, o ΜΚΟ Birth Forward κάνει εξαιρετικό έργο στην υποστήριξη και ενδυνάμωση των μαμάδων σε όλους τους τομείς. Παρέχουν συμβουλές και υποστήριξη σε όλα τα στάδια της εγκυμοσύνης ενώ δημιουργούνται σχέσεις ζωής μεταξύ των μαμάδων! Από προσωπική εμπειρία συστήνω να επικοινωνήσετε μαζί με την εξαιρετική ομάδα του Οργανισμού!
