Μπαμπάς, το πρότυπο κάθε παιδιού. Μια προσωπικότητα που η κοινωνία μας την θέλει να είναι ο προστάτης κάθε οικογένειας και ο στιλοβάτης της. Από τον πατέρα οφείλονται και εξαρτώνται πολλά σε ένα οικογενειακό περιβάλλον.
Ο μπαμπάς ο δικός μου, μας άφησε νωρίς. Μα ξέρω και νιώθω τη δύναμη και τη δυναμική του στη ζωή μου. Μου άφησε μεγάλη κληρονομία που έχω καλά φυλαγμένη στη ψυχή μου και νιώθω ήδη ότι κάποτε μιλάει για εμένα αντί εγώ…
Έγινα μαμά πριν από 15 μήνες και εδώ ήταν που έπρεπε ο δικός μου άντρας, να ζήσει με τη λέξη μπαμπάς και να την καλλιεργήσει.
Θυμάμαι όταν ήρθε το μωράκι μας, έβλεπα μπροστά μου ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που ήμουν συνηθισμένη. Ήταν λες και έγινε πιο φωτεινό, πιο ευαίσθητο πιο στοργικό και αυτό βεβαίως στη συνέχεια ίσχυε και στην καθημερινότητα του.
Ένα μωρό αλλάζει πολύ ένα ζευγάρι. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο Λοίζος μου, ξυπνά με ένα πλατύ χαμόγελο ενώ πριν (το μωρό) ήθελε το χρόνο του ακόμα και για να πει τις πρώτες λέξεις. Τώρα όχι μόνο χαμογελά αλλά νιώθεις μια διάχυτη ευτυχία στα μάτια του.
Είναι η ευκαιρία να πούμε ένα ευχαριστώ σε όλους τους μπαμπάδες που βοηθάνε και στηρίζουνε τις γυναίκες τους στέκονται βράχος και υποστηρίζουν επιλογές, επιθυμίες και επιδιώξεις. Είναι δίπλα στα παιδιά τους και δημιουργούν στιγμές ευτυχίας.
Ένα ευχαριστώ και στον μπαμπά του bebemou που είναι προστάτης και πάντα έτοιμος να αναλάβει τα βάρη…
Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες
Νατάσα Ευριπίδου
