Τα ξεχωριστά ελληνικά ονόματα που διαλέγουν οι γονείς για τις κόρες τους

Ωραίο το Μαρία, το Παναγιώτα, το Γιάννα ή το Γεωργία αλλά ομορφιά κρύβουν και σπάνια ελληνικά ονόματα που οι μαμάδες τείνουν να επιλέγουν τα τελευταία χρόνια.

Το έθιμο θέλει τους γονείς να δίνουν τα ονόματα των γονιών τους στα παιδιά τους, αρχίζοντας από τους γονείς του πατέρα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια τα ζευγάρια είτε δεν διαλέγουν το όνομα των δικών τους γονιών είτε το βάζουν ως δεύτερο διαλέγοντας ένα άλλο, διαφορετικό όνομα για το παιδί τους.

Ποια ονόματα διαλέγουν οι γονείς;

Οι γονείς πιστεύουν ότι το διαφορετικό όνομα θα βοηθήσει το παιδί τους να ξεχωρίσει ως άτομο στη σχολική τάξη και σε μια ομάδα με πολλά άτομα, λέει ο Jean Twenge, ερευνητής στο κρατικό πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο.

Οι περισσότεροι γονείς, θέλοντας τα παιδιά τους να ξεχωρίζουν, επιλέγουν ονόματα από την αρχαιότητα. Κάποια από αυτά είναι ξεχασμένα ενώ κάποια άλλα συνδεδεμένα με την ελληνική μυθολογία, με υπέροχες ιστορίες, μυθικούς θεούς, ήρωες και μαγικά πλάσματα.

Cool και ξεχωριστά κοριτσίστικα ονόματα

• Άλκηστις

Η Άλκηστις ήταν θυγατέρα του Πελία και της Αναξιβίας, κόρης του Βίαντος (ή κατ΄ άλλους της Φιλομάχης, κόρης του Αμφιάραου), αδελφή δε του Ακάστου, της Πεισιδίκης, της Πελοπίας και της Ιπποθόης, η ωραιότερη όλων των αδελφών, «Η θειότερη των γυναικών, Άλκηστις εκ των θυγατέρων του Πελία η ωραιότερη στη μορφή». Ιλιάδα Β’ 715.

Η Άλκηστις ζητήθηκε σε γάμο από πολλούς. Ο πατέρας της όμως την υποσχέθηκε σ’ εκείνον που θα κατάφερνε να ζεύξει θηρία διαφορετικού γένους. Την κέρδισε λοιπόν με την βοήθεια του Απόλλωνα ο Άδμητος που συνέζευξε λέοντα με κάπρο που ο θεός προηγουμένως τα είχε εξημερώσει.

• Άρτεμις

Η Άρτεμις είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων, και θεά του φεγγαριού.

Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη, ήταν οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων).

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής της η Άρτεμη παίρνει πρωτοβουλίες. Αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την εξουθενωμένη μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί, τον Απόλλωνα, και ταυτίζεται με τον τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, από το ελεύθω+υιός, δηλαδή μαμμή, και άρα τη θεά του τοκετού. Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμη, είχε από πολύ νωρίς κερδίσει την εκτίμηση των άλλων θεών. Ήδη από τα τρία της χρόνια είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι. Ήταν παιδί που ήξερε τι ήθελε και πραγματικά σταθερό και άκαμπτο στις αποφάσεις του.

• Ίρις

Η Ίρις ήταν κατά την ελληνική μυθολογία δευτερεύουσα θεότητα του Ολύμπου, αναφερόμενη και ως μία από τις Άρπυιες. Ανήκε στην ακολουθία των θεών με καθήκοντα αγγελιαφόρου. Ήταν κόρη του Θαύμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας, κατά τον Ησίοδο, και αδελφή των Αρπυιών Ωκυπέτης και της Αελλούς ή κατ΄ άλλη εκδοχή της Άρκης, την οποία τιμώρησε ο Δίας διότι κατά την Τιτανομαχία βοήθησε τους Τιτάνες.

Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν την Ίριδα ακριβώς όπως αγιογραφούνται σήμερα από τους Χριστιανούς οι Αρχάγγελοι: Νέα, με πλούσιο βραχύ χιτώνα, με μεγάλες πτέρυγες στους ώμους και χρυσά φτερωτά σανδάλια, φέροντας στο χέρι το κηρύκειο, όπως ο Ερμής. Ήταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα, γνωστή ως πιστή και γοργοπόδαρη αγγελιαφόρος των θεών.

• Ηλέκτρα

Η Ηλέκτρα, σύμβολο ανά τους αιώνες της αγάπης προς τον πατέρα και της αντιζηλίας προς τη μητέρα, είναι πρωταγωνίστρια μυθολογικών αρχαίων ελληνικών παραδόσεων, θεατρικών και άλλων λογοτεχνικών έργων. Αναφέρεται επίσης και με το όνομα Λαοδίκη.

Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας και αδερφή του Ορέστη, η Ηλέκτρα ανήκε στην καταραμένη οικογένεια των Ατρειδών. Μετά το φόνο του πατέρα της από τη γυναίκα του και τον εραστή της Αίγισθο, έμεινε στην ιστορία ως η εκδικήτρια και τιμωρός του φόνου καθώς και η ηθική αυτουργός της μητροκτονίας που επακολούθησε. Σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες της πράξης, οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί -αλλά και οι επίγονοί τους νεότεροι συγγραφείς- μας δίνουν διαφορετικές εκδοχές του μύθου. Σύμφωνα με τις μυθολογικές αναφορές για τη Θήβα, η Ηλέκτρα ήταν βασίλισσα της Σαμοθράκης και μητέρα της Αρμονίας, γυναίκας του Κάδμου του ιδρυτή της Θήβας.

• Λητώ

Στην ελληνική μυθολογία η Λητώ είναι κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Φοίβης. Από τον Δία γέννησε τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

Η Λητώ ήταν η κύρια θεότητα στην Ανατολική Λυκία, ενώ την καταγωγή της διεκδικούσαν και οι κάτοικοι της Κω.

Ιερά της Λητούς αναφέρονται από αρχαίες πηγές σε πληθώρα περιοχών του ελλαδικού χώρου. Πολύ συχνά λατρευόταν παράλληλα με τα δυο παιδιά της. Ο Παυσανίας και ο Στράβων αναφέρουν την ύπαρξη ιερών και αγαλμάτων αφιερωμένα στη Λητώ, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη στο χωριό Ζωστήρ της Αττικής, στα Μέγαρα, στο Άργος, στη Σπάρτη, στην Τανάγρα, στους Δελφούς (και ο Πίνδαρος αναφέρεται σε μια ωδή του), στο Αρτεμίσιο της Ρόδου, στη Μαντίνεια, στη Φαιστό της Κρήτης (γιορτάζονταν προς τιμήν της τα Εκδύσια), στην Ορτυγία και στη Λατώρεια της Λυδίας, όπου γινόταν και γιορτή αφιερωμένη σε αυτήν.

• Χρυσηίδα

Η Χρυσηίδα (Χρυσηίς) είναι μυθικό πρόσωπο που εμφανίζεται στην Ιλιάδα του Ομήρου.

Κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, ο Αχιλλέας πολιόρκησε και κατέλαβε την Υποπλακίη Θήβη και πήρε ως λάφυρα τη Χρυσηίδα, κόρη του Απολλώνιου ιερέα Χρύση, την οποία πήρε ως παλλακίδα ο Αγαμέμνονας, και ο Αχιλλέας κράτησε για τον ίδιο την Βρισηίδα η οποία υποτίθεται ότι ξεπερνούσε σε ομορφιά την Χρυσηίδα. Ο πατέρας της Χρυσηίδας, όμως, παρουσιάστηκε στον Αγαμέμνονα προσφέροντας δώρα και ζητώντας πίσω την κόρη του, αλλά ο Αγαμέμνονας του αρνήθηκε την κόρη του και του συμπεριφέρθηκε με ασέβεια και αγένεια, διαπράττοντας ύβρη απέναντι στον θεό Απόλλωνα. Ο ιερέας, επιστρέφοντας στον ναό, προσευχήθηκε στον Απόλλωνα να τιμωρήσει τον στρατό του Αγαμέμνονα, και έτσι ο Απόλλωνας έριξε έναν λοιμό στο στρατόπεδο για εννέα ημέρες και για να σταματήσει ο λοιμός έπρεπε ο Αγαμέμνονας να επιστρέψει την κόρη του ιερέα χωρίς λύτρα. Ο Αγαμέμνονας αναγκάστηκε να την επιστρέψει αλλά ήθελε κάτι να την αντικαταστήσει, έτσι απαίτησε από τον Αχιλλέα να του δώσει την Βρισηίδα, και αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τον οποίο ο Αχιλλέας ζήτησε από τη μητέρα ψυχή τη Θέτιδα να μιλήσει στους θεούς και να τιμωρήσει τον Αγαμέμνονα, και δίνει όρκο να μη συμμετάσχει πλέον στις μάχες του Αγαμέμνονα.

Χρυσηίδα επίσης ονομαζόταν και μια από τις Ωκεανίδες, κόρες του Ωκεανού και της Τηθύως όμως η αναφορά της στην Ελληνική μυθολογία είναι επιγραμματική.

• Τερψιχόρη

Στην Ελληνική μυθολογία, η Τερψιχόρη ήταν μία από τις εννέα Μούσες, η μούσα του χορού και των δραματικών χορικών. Την Τερψιχόρη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη και με προμετωπίδιο να κρατά άρπα και να χορεύει χαρούμενη, ενώ τα πόδια της να ακουμπούν τη γη και με την επιγραφή: “Τερψιχόρη λύραν”. Εμβλήματά της ήταν η λύρα, ο αυλός και το τρίγωνο. Συνήθως απεικονίζεται καθισμένη και κρατώντας μια λύρα.

Μερικές φορές αναφέρεται ως μητέρα των Σειρήνων. Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα τέρπω (ευφραίνω) και το ουσιαστικό χορός.

• Διδώ

Η Διδώ είχε κληρονομήσει τον θρόνο της Τύρου από τον πατέρα της, Μάττα ή Μύττο, μαζί με τον σύζυγό της Σιχαίο, πλούσιο ιερέα του Ηρακλή. Ο νεότερος όμως αδελφός της Διδούς, ο Πυγμαλίων, δολοφόνησε τον Σιχαίο και κατέλαβε την εξουσία. Μόλις το έμαθε η Διδώ, παρέλαβε τους θησαυρούς του νεκρού πλέον συζύγου της και επιβιβάσθηκε σε ένα πλοίο μαζί με μερικούς αφοσιωμένους της Τυρίους και δούλους της. Το πλοίο τους μετέφερε στην Κύπρο και από εκεί στις ακτές της Λιβύης, στη χώρα Γετουλία ή Νουμιδία, όπου ζήτησε από τους ντόπιους και τον βασιλιά τους Ιάρβα να της επιτρέψουν να χτίσει στην ακτή μία πόλη.

Ο Ιάρβας αρχικώς αρνήθηκε, όταν όμως η Διδώ του προσέφερε πλούσια δώρα δέχθηκε, υπό τον όρο η πόλη να καταλαμβάνει τόση έκταση όση ένα τομάρι βοδιού. Η πανέξυπνη Διδώ τότε έκοψε το τομάρι σε πολύ στενές λωρίδες και, ενώνοντας τη μία με την άλλη, περικύκλωσε τόσο χώρο, ώστε της έφθασε να κτίσει την Καρχηδόνα και την ακρόπολή της, τη Βύρσα (βύρσος = δέρμα, τομάρι). Ο Ιάρβας τότε τη ζήτησε σε γάμο, η Διδώ όμως, πιστή στη μνήμη του Σιχαίου, αρνήθηκε. Και, κατά την εκδοχή αυτή, για να αποφύγει τις συνέπειες από τον βάρβαρο βασιλιά, ανέβηκε σε μια πυρά και αυτοκτόνησε με ένα μαχαίρι. Μετά τον θάνατό της τιμήθηκε ως θεά: ο ναός της κτίστηκε στο λιμάνι της Καρχηδόνας.

• Κύνθια

Κατά την ελληνική μυθολογία, η Λητώ γέννησε τον Απόλλωνα και την Αρτέμιδα σε αυτό το νησί, την οποία απεύφευγε η Ήρα, η σύζυγος του Δία, η οποία ήταν εξαιρετικά ζηλότυπη για το δεσμό του με τη Λητώ. Αντίστοιχα φέρουν τους επιθετικούς προσδιορισμούς Κύνθιος και Κυνθία.

Ως το κέντρο των κυκλαδίτικων νησιών του Αιγαίου, το όρος Κύνθος προσφέρει εξαιρετική θέα στα νησιά: Μύκονος, Νάξος, Πάρος, Σύρος και Ρήνεια.

• Θέμις

Η Θέμις, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ανήκε στους Τιτάνες, τα τέκνα της Γαίας και του Ουρανού. Αποτελούσε την ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της φυσικής και της ηθικής τάξης, καθώς και της εθιμοτυπίας. Η λέξη θέμις παράγεται από το ρήμα τίθημι και δηλώνει αυτό που έχει τεθεί, το ισχύον.

Σε συμβολικό επίπεδο αντιπροσωπεύει τον νόμο και την απαρασάλευτη τάξη, το θείο δίκαιο.

• Ιππολύτη

Στην ελληνική μυθολογία, η Ιππολύτη ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων και κόρη του θεού Άρη. Πολλές φορές ταυτίζεται με την Αμαζόνα Αντιόπη, ακόμα και με τη Μελανίππη, ενώ υπάρχουν εν γένει πολλές παραλλαγές των μύθων της.

Μητέρα της Ιππολύτης ήταν η Οτρήρη και αδελφή της η Πενθεσίλεια ή και η Αντιόπη. Γνωστότεροι είναι οι μύθοι που συνδέουν την Ιππολύτη με τους δύο κορυφαίους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, τον Ηρακλή και τον Θησέα: Ο Ηρακλής πήγε και πήρε τη Ζώνη της Ιππολύτης (αντικείμενο θεϊκό, από τον πατέρα της) ως ένα από τους άθλους του. Ο Θησέας κατά μία παράδοση άρπαξε την ίδια την Ιππολύτη ή την Αντιόπη την ίδια εποχή. Επίσης όταν ο Θησέας έκανε το γάμο του με τη Φαίδρα, η Ιππολύτη οργίσθηκε με την απιστία του και εμφανίσθηκε με ολόκληρη διμοιρία Αμαζόνων απειλώντας να σκοτώσει τους προσκεκλημένους. Επακολούθησε μάχη, κατά την οποία η Πενθεσίλεια σκότωσε από λάθος την Ιππολύτη. Ωστόσο δεν αποκλείεται να τη σκότωσε και ο Θησέας ή ένας από τους συντρόφους του.

• Ιοκάστη

Η Ιοκάστη ήταν κόρη του Βοιωτού ήρωα Μενοικέα, αδελφή του Κρέοντα και της Ιππονόμης, συζύγου του Αλκαίου.

Αποτελεί το δεύτερο τραγικό πρόσωπο του «Θηβαϊκού Κύκλου», μετά τον Οιδίποδα. Παντρεύτηκε τον Λάιο, βασιλιά της Θήβας. Επειδή δεν έκαναν παιδιά, αποφασίζει ο Λάιος να πάρει πυθικό χρησμό για το μέλλον του. Το Μαντείο των Δελφών του λέει να μην κάνει παιδιά, γιατί ο γιος, που θα αποκτήσει από την Ιοκάστη, θα τον σκοτώσει. Έτσι, αποκρύπτοντας το χρησμοδότημα, αποφεύγει τη συνεύρεση μαζί της. Η Ιοκάστη όμως, σε ένα από τα μεθύσια του Λαΐου, επιδιώκει την επαφή μαζί του με αποτέλεσμα να γεννήσει αγόρι. Ο Λάιος της αποκαλύπτει το περιεχόμενο του χρησμού που είχε λάβει κάποτε και αποφασίζουν να παρατήσουν το νεογέννητο στο βουνό Κιθαιρώνα.

Περνούν τα χρόνια και ο Λάιος αποφασίζει να πάει στην Πυθία, να μάθει τι απέγινε το παιδί του. Σ’ ένα τρίστρατο των Θηβών, τη «Σχιστή οδό», συναντά έναν νεαρό και εμπλέκεται μαζί του σε έντονο λεκτικό διάλογο. Αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί ο θάνατός του, από τον νεαρό, μετά από μια σύντομη μάχη.

Τα νέα του θανάτου διαδίδονται γρήγορα στην πόλη, από τον μοναδικό διασωθέντα δούλο. Αναλαμβάνει την ηγεσία της Θήβας, ο αδελφός της Ιοκάστης, ο Κρέοντας. Τότε παρουσιάζεται στο προσκήνιο η Σφίγγα. Η αδυναμία του Κρέοντα να επιλύσει το πρόβλημα, τον οδηγεί να ανακηρύξει πως όποιος σκοτώσει την Σφίγγα θα πάρει ως έπαθλο την βασιλεία της Θήβας και θα παντρευτεί την Ιοκάστη, χήρα του Λαΐου.

Η Σφίγγα θανατώνεται από τον Οιδίποδα, ο οποίος ανακηρύσσεται βασιλιάς των Θηβών και σύζυγος της Ιοκάστης.

Η Ιοκάστη αποκτά με τον Οιδίποδα τέσσερα παιδιά: τους δίδυμους Ετεοκλή και Πολυνείκη, την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Η Ιοκάστη, όταν έμαθε πως ο άντρας που παντρεύτηκε και έκανε παιδιά, ήταν γιος δικός της και του Λαΐου και πως ήταν αυτός ο φονιάς του, κλείστηκε στο δωμάτιό της και, αφού αγκάλιασε για τελευταία φορά τα παιδιά της, κρεμάστηκε.

• Περσεφόνη

Η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας και του θεού Δία. Ο Άδης (αναφερόμενος και Πλούτωνας) την ερωτεύτηκε και την ζήτησε από τον Δία.

Ο Άδης την απήγαγε, γνωρίζοντας πως δεν θα επέλεγε μια ζωή στο σκοτάδι. Μαζί του γέννησε τον Ζαγρέα, τον Ευβουλέα και τον Σαβάζιο. Ο Πλούτωνας την πήρε στον κάτω κόσμο για την ομορφιά της. Η Θεά Δήμητρα όμως τη ζήτησε πίσω. Ο Άδης συμφώνησε να ανεβαίνει η Περσεφόνη έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να κατεβαίνει τους επόμενους έξι στον κάτω. Έτσι τους μήνες που η Περσεφόνη είναι στον πάνω κόσμο η Θεά Δήμητρα χαιρόταν και υπήρχε καλοκαιρία, ενώ τους άλλους κακοκαιρία.

Ο μύθος της αρπαγής πρωτοεμφανίζεται στη Θεογονία του Ησιόδου. Ο Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα είναι η σημαντικότερη πηγή μας: περιγράφει πως συνέβη η αρπαγή στο Νύσιον πεδίον, όταν η Κόρη μάζευε άνθη σε ένα λιβάδι με συντροφιά παρθένων, των Ωκεανιδών νυμφών, της Αθηνάς και της Άρτεμης. Και ενώ μάζευε ένα νάρκισσο, άνοιξε η γη, ξεπήδησε ο Άδης με το άρμα του και την άρπαξε. Οι κραυγές για βοήθεια δεν ακούστηκαν από κανένα, εκτός από την Εκάτη και τον Ήλιο. Ο Δίας ήταν μακριά.

• Ήβη

Η Ήβη στην ελληνική μυθολογία παρουσιάζεται ως θεά της νεότητας και της ζωντάνιας. Ήταν κόρη του Δία και της Ήρας. Σύμφωνα με έναν μύθο η Ήρα έμεινε έγκυος στην Ήβη, όταν την είχε καλέσει ο Απόλλωνας σε γεύμα και είχε φάει άγρια μαρούλια.

Η Ήβη είχε αναλάβει να προμηθεύει τους Θεούς με νέκταρ και αμβροσία. Η αμβροσία ήταν η τροφή που τους διατηρούσε πάντα νέους. Το αξίωμα του οινοχόου των θεών ανέλαβε ο Γανυμήδης όταν η θεά παντρεύτηκε τον Ηρακλή. Ανάμεσα στις ασχολίες της ήταν και η προετοιμασία του άρματος της Ήρας.

Η Ήβη παντρεύτηκε τον Ηρακλή όταν ο τελευταίος ανέβηκε στον Όλυμπο ως ημίθεος. Ήταν το δώρο του θεού Δία και της θεάς Ήρας (αφού συμφιλιώθηκε μαζί του) για τον Ηρακλή, μετά από όλες αυτές τις περιπέτειές του. Έτσι ο Ηρακλής έμεινε για πάντα νέος. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά: τον Αλεξιάρη και τον Ανίκητο. Επίσης λέγεται ότι ο ανιψιός του Ηρακλή Ιόλαος ξανάγινε νέος με τη βοήθεια της Ήβης, αφού την παρακάλεσε ο ίδιος ο Ηρακλής.

Πηγή