Χρόνια πολλά μαμά, χρόνια πολλά στην κάθε μανούλα, χρόνια πολλά στην ζωή της ζωής μας.
Τι να πρωτογράψω, είναι η δεύτερη φορά μου μπορώ να χαίρομαι με αυτή την τιμητική γιορτή.
Θυμάμαι, πέρσι μου είπε η μαμά μου με ένα ενθουσιασμό: “αγάπη μου, γιορτάζεις φέτος κι εσύ!! ώρα να το γιορτάσουμε οι γυναίκες της οικογένειας”. (Ήμουν η τελευταία από τις 2 μου αδερφές που έκανε παιδί στην οικογένεια και όλοι μας το ποθούσαμε και προσευχόμασταν να ξεπεραστούν οι δυσκολίες…)
Φέτος, έπιασα και το πρώτο μου δωράκι. (φωτο) Τι ωραίο συναίσθημα… Φοβάμαι όταν θα ακούσω από το γιο μου “ασε με μαμά” , θα γίνει όμως, θα το ακούσω όπως το είπα κι εγώ στη δικιά μου μαμά, αλλά δεν ήξερα πόσο την πλήγωνα μέχρι που έγινα μητέρα ή μάλλον προσπαθώ, γίνομαι.
Πέρσι οφείλω να το ομολογήσω ήταν μόλις 2 μηνών το γιούδι, δεν αντιλήφθηκα την αξία αυτής της ημέρας, φέτος ξέρω πιό πολλά. Νιώθω τη μαμά μου, νιώθω την πεθερά μου, νιώθω τη μαμά που μένει δίπλα, απέναντι, πίσω… ξέρω οτι κι εσείς, τα συναισθήματα πολύπλοκα αλλά αξίζει όταν βλέπεις τα ματάκια του παιδιού σου, την αγνότητα τους και την ανιδιοτέλεια της υπαρξής τους…
Λόγω των εμπειριών μου, και της δυσκολίας που είχα να αποκτήσω εύκολα μωρό, πάντα θα λέω και αυτό το έχω υποσχεθεί με τη δημιουργία του bebemou, ότι αξίζει τον κόπο η όποια προσπάθεια για να γίνεις μητέρα, το να κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό είτε το έφερες εσύ η ίδια στον κόσμο είτε το υιοθέτησες είναι οτι πολυτιμότερο.
Κι σε εσένα που δεν εισαι ακόμα μαμά, Χρόνια σου πολλά, γιατί σίγουρα είσαι θεία, νονά, αδερφή, δασκάλα, νηπιαγωγός….
Νατάσα Ευριπίδου
χχχ
