Η λογική των νηπίων μέσα από 10 ξεκαρδιστικά σκίτσα

Αχ αυτή η νηπιακή ηλικία! Μπορεί τα πρώτα χρόνια με τα παιδιά να έχουν χαρακτηριστεί απαιτητικά και να μας έχουν εξαντλήσει ψυχή τε και σώματι, όμως, καμιά μας δεν θα τα άλλαζε για τίποτα στον κόσμο. Είναι η περίοδος που μεγαλώνουμε μαζί τους και μαθαίνουμε από αυτά. Οι κοινές μας στιγμές είναι μοναδικές και μας προσφέρουν απλόχερα γέλιο και ευτυχία.

 

Ο Jonathan Jui άρχισε να σκιτσάρει πριν τρία χρόνια που γεννήθηκε ο γιος του θέλοντας να απαθανατίσει κάθε του στιγμή και, μελλοντικά, να την μοιραστεί μαζί του. «Όταν έγινα πατέρας πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Το να είσαι γονιός είναι πάρα πολύ δύσκολο, ωστόσο αυτά που παίρνεις είναι ανεκτίμητης αξίας.» Μέσα από τα σκίτσα του αναβιώνουμε τα απίστευτα σκηνικά που ζήσαμε και ζούμε με τα μικρά μας.

Θέλουν την προσοχή μας και επιζητούν την παρουσία μας στα παιχνίδια τους…μόνο και μόνο για να μας σνομπάρουν και να αδιαφορήσουν για την ύπαρξή μας λίγα λεπτά αργότερα.

Δεν μπορούν να καταλάβουν πόσα κάνουμε για εκείνα, αλλά χαλάλι τους!

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια και ας σε πληγώνει. Ειδικά όταν ακούγεται από τα χείλη του δικού σου μικρού.

Ο ύπνος σε αυτές τις ηλικίες είναι ιερός, ακόμη κι αν έχεις κοιμηθεί σαν στραβοχυμένος λουκουμάς και ξυπνάς πιασμένος.

Όλοι έχουμε να θυμόμαστε αντίστοιχο σκηνικό με τα μικρά μας. Δεν το κάνουν επίτηδες…μάλλον!

Η ώρα του μεσημεριανού είναι δύσκολη και γεμάτη παράνοια. 

Τα tantrums και τα ξεσπάσματα είναι καθημερινά είτε υπάρχει λόγος, είτε όχι.

Τα μικρά μας καλικατζαράκια είναι απαιτητικά και ενίοτε έχουν ύφος χιλίων καρδιναλίων.

Κάνεις τα πάντα για αυτά. Τα λατρεύεις και τους δίνεις όλο σου το είναι και ένα πρωί, έτσι, επειδή μπορούν, σου λένε ότι δεν σε θέλουν. Και μέχρι να σε πάρουν μια αγκαλιά μετά από λίγα λεπτά, έχεις πληγωθεί ανεπανόρθωτα.

Έχουν δική τους αίσθηση του χιούμορ που βγαίνει πάντα στην επιφάνεια όταν προσπαθούν να κερδίσουν την αυτονομία τους.