Κύπρος του 2023. Θα έπρεπε να συνδέεται με την αποδοχή όλων των παιδιών και ατόμων. Θα έπρεπε να πηγαίνει η κοινωνία μας μπροστά και όχι πίσω. Θα έπρεπε όλοι να είμαστε ένα και κανένας να μην περιθωριοποιείται. Ειδικά όταν οι αρμόδιοι του κράτους διαμηνύουν δεξιά και αριστερά ότι όλοι είμαστε ίσοι και κανένα παιδί δεν πρέπει να μένει στην άκρη, για οποιοδήποτε λόγο.
Όλα αυτά φαντάζουν σπουδαία λόγια και κερδίσουν τις εντυπώσεις, όταν είναι στο χαρτί ή απλά ως υποσχέσεις. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να γίνουν πράξεις αυτές οι υποσχέσεις ξαφνικά όλοι ξεχνάνε, βάζουν μπροστά τη δική τους ευκολία και τα όμορφα λόγια πετούν στον αέρα, σαν πυροτεχνήματα. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση ενός μαθητή Δημοτικού, που περιθωριοποιήθηκε από τους συμμαθητές του και δεν έλαβε πρόσκληση για παιδικό πάρτι, επειδή παρουσιάζει απλά μαθησιακές δυσκολίες.
Μία κίνηση που για κάποιους μπορεί να θεωρηθεί μικρή, για μία αθώα ψυχή όμως είναι μεγάλη. Για αυτή την αθώα ψυχή που βίωσε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να σε αφήνουν στο περιθώριο οι συμμαθητές του, επειδή αντιμετωπίζεις μία δυσκολία, ήταν τεράστια. Για τη μητέρα του, που ένιωσε στο πετσί της την αδικία και θέλησε να γράψει μία επιστολή και να δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ήταν καταστροφική αυτή η κίνηση.
Η μητέρα του παιδιού, στην επιστολή της, κακίζει τόσο αυτό το περιστατικό, που φαίνεται να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά και όλα τα άλλα περιστατικά, που είχαν επίκεντρο το παιδί της και το άφηναν στην άκρη. Μία επιστολή που έγραψε, με τα μάτια της γεμάτα δάκρια και το μυαλό της γεμάτο με τις αδικίες.
Αυτούσια η επιστολή της μητέρας
«Γιορτάστε τη διαφορετικότητα με διαφορετικές κάλτσες και παπούτσια. Νομίζετε ,υποκριτές, ότι έτσι κάνετε το καθήκον σας προς τη κοινωνία.
Πράσινη κάλτσα και κίτρινη, φοράτε στα παιδιά σας για να μάθουν ταχα να σέβονται το διαφορετικό και να το αγαπάνε. Με μια κάλτσα κι ένα παπούτσι διαφορετικό, με μια δωρεά ή μια ημερίδα, νομίζετε πως ξοφλήσατε υποκριτές, ότι κάνατε το χρέος σας σαν γονείς, εκπαιδευτικοί και κοινωνία.
Η κρίσιμη ώρα, η ώρα που θα κριθείτε, φτάνει στην πράξη και εκεί υποκριτές όλοι κανονικά θα έπρεπε να μείνετε στην ίδια τάξη.
“Μπράβο” σε σένα κυρία μάνα που δασκάλεψες το παιδί σου, για το παιδάκι το διαφορετικό που δεν είναι στο στυλ σου, που δεν μιλάει όμοια, δεν περπατά ωραία, που δεν είναι το χαρισματικό και δεν έχει “τους δικού σου τρόπους ευγενείας”, που οι δυσκολίες του δεν μένουν μόνο στο μαθησιακό αλλά και στις κοινωνικές του δεξιότητες, που κατά τ’ άλλα βίαιο δεν είναι, απλά μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο το τι εστί ζωή πραγματική και σκληροί άνθρωποι, μπράβο σου που το απέκλεισες από το πάρτι γενεθλίων του παιδιού σου, που έκανες διάκριση με τον πιο άκομψο τρόπο, που πρόσβαλες όχι μόνο το παιδί αλλά και τους γονείς του, που δεν σε ένοιαξε για τον αγώνα που δίνουν χρόνια τώρα , και το ξέρεις, για να βοηθήσουν το παιδί τους να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ξευτιλισμένης, ψεύτικης και δήθεν κοινωνίας.
Δεν έχω άλλα λόγια να σου πω, “μαργαριτάρια” να σε κοσμήσω, το μόνο που υπόσχομαι είναι ότι δεν θα ξαναγιορτάσω τις δήθεν μέρες διαφορετικότητας και το παιδί μου στο σχολείο με μονόχρωμες κάλτσες και παπούτσια εγώ θα στείλω.
Αυτά είναι για άλλες κοινωνίες και χώρες πολιτισμένες και για παιδιά που έμαθαν νωρίς από το σπίτι, ότι ο σεβασμός είναι καθημερινή υποχρέωση και δείχνεται με πράξεις.
Άντε ψάξτε για τις επόμενες διαφορετικές σας κάλτσες, βάλτε το “προσωπείο” κι ετοιμαστείτε για την επόμενη γιορτή που ετοιμάζει το υπουργείο.
Με αφορμή ένα από τα πολλά περιστατικά που βίωσα σαν μάνα. Σαν μάνα που απέρριψαν το παιδί της σε ομαδική πρόσκληση πάρτι γενεθλίων.
Δεν θα επικαλεστώ τις μαθησιακές δυσκολίες και τα υπόλοιπα συναφή που σε κατατάσσουν στη κατηγορία του “διαφορετικού”.
Εγώ, τα παιδιά μου τα μεγαλώνω μαθαίνοντας τα να μην βάζουν ταμπέλες σε κανένα, να προσεγγίζουν όλα τα παιδιά και δη τα “διαφορετικά”, σέβομαι το διαφορετικό γιατί άλλωστε το κάνει να ξεχωρίζει.
Η υποκρισία με ενοχλεί και η διαχρονική κατάντια της κυπριακής κοινωνίας».
Πηγή:reporter.com.cy
Ακολουθήστε το Bebemou στα Social Media
 |
 |
 |
