Στη «βαβούρα» της μέρας, στον πανικό να προλάβουμε τα πάντα, έρχεται η στιγμή – η μαγική θα έλεγε κανείς – που μπαίνουμε ως γονείς στο σπίτι για να «ξεκουραστούμε».
Παρόλο που όλοι μας κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού, νομίζοντας ότι θα «ανασάνουμε», εντούτοις ξεκινάει το γνωστό… δουλειές του σπιτιού, ετοιμασία μπάνιου, φαγητού και ύπνου. Τηλεφωνήματα που δεν προλάβαμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια της μέρας μας, δουλειά και εκκρεμότητες στον υπολογιστή και άλλα συναφή. Μέσα σε όλα αυτά, ακούμε πεισματικά το «μαμά μπαμπά ελάτε να παίξουμε», «ελάτε να δείτε τι έφτιαξα», «χρειάζομαι βοήθεια» και πολλά άλλα παρόμοια.
Όπως και σε κάθε γωνιά της γης, έτσι και στην Κύπρο· η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται. Το παιδί μας, μας ζητά απεγνωσμένα, ζητώντας την προσοχή μας και εμείς εξουθενωμένοι και πάντα μηχανικά, απαντάμε: «σε λίγο έρχομαι». Όντως, δεν είναι η απάντησή μας μία φράση που συχνά, δεν τηρείται; Αλήθεια, πόσες φορές, ως γονείς, είπαμε «σε λίγο έρχομαι», αλλά τελικά δεν το εννοήσαμε; Γιατί προηγούνταν άλλα στο σπίτι; Η απάντηση, αν και κάπως απογοητευτική, είναι η εξής: «πολλές είναι οι φορές — ίσως περισσότερες απ’ όσες θα θέλαμε να παραδεχτούμε».
Τι είναι αυτό που μας ωθεί στο να μην τηρούμε την υπόσχεσή μας εγκαίρως ή καθόλου;
Είναι γεγονός ότι η πίεση του χρόνου αποτελεί ίσως το πιο βασικό χαρακτηριστικό των σημερινών οικογενειακών δομών. Το άγχος, η τεχνολογία, οι ψηφιακοί, θα έλεγε κανείς, περισπασμοί, οι εργασιακές υποχρεώσεις, και όλα αυτά τα «πρέπει», οδηγούν πολλούς γονείς από εμάς, σε μικρές αναβολές και «ακυρώσεις», οι οποίες συχνά μεταφέρονται για την επόμενη μέρα, ξανά και ξανά.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Αρχικά, θα ήταν καλό να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε την επικοινωνία μεταξύ εμάς και του παιδιού μας. Για παράδειγμα, αντί να πούμε «σε λίγο», ας υπολογίσουμε ακριβώς τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να ολοκληρώσουμε την υποχρέωσή μας και ας απαντήσουμε με ειλικρίνεια στο παιδί μας.
Θα μπορούσε ακόμη, κατά τη διάρκεια της μέρας, να υπάρχουν επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και σταθερές, προσφέροντας στο παιδί μας την αίσθηση της ασφάλειας.
Οι πιο πάνω ιδέες στηρίζονται σε στοιχεία που δίνονται από το CSEFEL και την AAP. Συγκεκριμένα, ο ακαδημαϊκός οργανισμός Center on the Social and Emotional Foundations for Early Learning (CSEFEL), ο οποίος μελετά τη σημασία της συναισθηματικής ασφάλειας και της προβλεψιμότητας για τα παιδιά, τονίζει σε ενημερωτικά του φυλλάδια ότι «οι προβλέψιμες και σταθερές ρουτίνες βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται ασφαλή, να κατανοούν τι αναμένεται από αυτά και μειώνουν τα προβλήματα συμπεριφοράς». Αναφέρεται επίσης, πως «τα προγράμματα και οι ρουτίνες βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τις προσδοκίες του περιβάλλοντος και να μειώσουν τη συχνότητα των προβλημάτων συμπεριφοράς, όπως οι εκρήξεις θυμού και οι επιθετικές πράξεις».
Σύμφωνα μάλιστα, με ειδικούς της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας (American Academy of Pediatrics – AAP), επιβεβαιώνεται ότι οι σταθερές ρουτίνες στη ζωή των παιδιών, μειώνουν το άγχος και τα βοηθούν να ρυθμίζουν συναισθήματα και συμπεριφορά.
Έπειτα, αν και ακούγεται κάπως δύσκολο το επόμενο βήμα, με λίγη προσπάθεια μπορεί επιτύχει. Με την είσοδό μας στο σπίτι, καλό θα ήταν, από ένα σημείο και μετά, να γίνεται η απενεργοποίηση κινητών τηλεφώνων και απομάκρυνση του ηλεκτρονικού υπολογιστή ώστε να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με το παιδί μας, με αφοσίωση.
Σε μία εποχή, όπου ο χρόνος είναι κυριολεκτικά τύραννος, το να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παιδιού μας είναι όντως μία πολύ δύσκολη υπόθεση. Παρόλα αυτά, χρειάζεται να βάλουμε στον νου μας ότι η επιτυχία του «έρχομαι σε λίγο» δεν αποτελεί «μακρινό όνειρο». Ας ξεκινήσουμε από σήμερα την προσπάθειά μας.
Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ αν το «σε λίγο» γίνει πιο αληθινό, πόσο διαφορετική θα είναι η μέρα μας;
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου
