Το βρέφος θεωρείται ήδη από τις πρώτες μέρες της γέννησής του ο μεγαλύτερος ακροατής και θαυμαστής του διπλανού του, καθώς λατρεύει την ανθρώπινη φωνή. Ειδικοί, μάλιστα, αναφέρουν ότι πριν καλά – καλά δει καθαρά, πριν αναγνωρίσει οικεία πρόσωπα και πριν καν περπατήσει, αντιδρά στις φωνές των ατόμων γύρω του. Έχει ήδη μάθει ν’ ακούει με τον δικό του τρόπο, τη φωνή, τον ήχο της, τον τόνο και το συναίσθημά της.
Στην παρουσία και φωνή της μητέρας του, λόγω του ότι την έχει ήδη «γνωρίσει» από την ενδομήτρια ζωή, η αναγνώριση και αντίδραση είναι πιο έντονη.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, προτείνετε στους γονείς, να μιλούν στο βρέφος την ώρα που το ταΐζουν, το αλλάζουν, το κάνουν μπάνιο, να περιγράφουν τις κινήσεις που κάνουν, να τραγουδούν και γενικά να μιλούν και να εξηγούν για το κάθε τι.
Αυτό που τονίζουν επιστήμονες και αξίζει ν’ αναφερθεί είναι πως όταν ένα βρέφος «μιλά» και απαντά στη δική του γλώσσα, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι γονείς είναι να απαντήσουν – όχι με τον τρόπο που «μίλησε» το παιδί, αλλά με τρόπο σαν να καταλαβαίνει κάθε λέξη που του λένε. «Πολύ πριν το ίδιο προφέρει την πρώτη πραγματική λέξη του, θα είναι ικανό να καταλάβει εκατοντάδες από αυτές, ως αποτέλεσμα αυτών των πρώτων συνομιλιών», αναφέρεται στο Βιβλιάριο Υγείας Παιδιού (για γονείς) του Υπουργείου Υγείας.
Με τον πιο πάνω τρόπο το βρέφος μεγαλώνοντας θα βλέπει ότι οι προσπάθειες του να συνομιλήσει έχουν επιτυχία και έτσι θα βοηθηθεί στο να οικοδομήσει τις γλωσσικές δεξιότητές του.
Την ίδια ώρα, το βρέφος, πέρα από τις γλωσσικές δεξιότητες που θα καλλιεργήσει μέσω της ακοής και της φωνής, θα παρουσιάσει και σημαντική συναισθηματική ανάπτυξη. Η φωνή, ο τόνος και το συναίσθημα της καθίστανται πηγή ασφάλειας και ηρεμίας για το βρέφος. Ας σκεφτεί κάποιος, πόσες φορές συμβαίνει το εξής: το βρέφος είναι ανήσυχο και ηρεμεί μόνο όταν ακούσει τη μαμά του. Άλλωστε, η συγκεκριμένη αναγνώριση δεν είναι τυχαία. Η φωνή λειτουργεί σαν γέφυρα επικοινωνίας, στοργής και ασφάλειας μεταξύ της μαμάς (ήδη από το ταξίδι της εγκυμοσύνης) και του ίδιου του βρέφους.
Αναμφισβήτητα, λοιπόν, από τους πρώτους, κιόλας, ήχους της ζωής του βρέφους, το ίδιο μαθαίνει πως κάθε φωνή που το καλεί με στοργή και τρυφερότητα είναι μια υπόσχεση ότι υπάρχει ασφάλεια και μπορεί εκεί… να προοδεύσει!
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου
