Το να μοιράζονται τα δίδυμα συνεχώς τα πάντα δεν είναι φυσιολογικό και μπορεί να είναι ανθυγιεινό για την ανάπτυξη της ατομικής τους ταυτότητας.
Τις περισσότερες φορές, το μοίρασμα είναι φυσικό ή αναπόφευκτο για τα δίδυμα, αφού συλλαμβάνονται και γεννιούνται μαζί, και στις περισσότερες περιπτώσεις μοιράζονται όλη ή σχεδόν όλη την πρώιμη ζωή τους. Στην περίπτωση αυτή, η κατανόηση από τα ίδια και από τους γονείς τους ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν ξεκινούν τη ζωή τους, μοιραζόμενοι τα πάντα χρειάζεται χρόνο, ωριμότητα, εμπειρία και εκπαίδευση.
Πολλά δίδυμα παιδιά και οι γονείς τους δεν κατανοούν πως το να μοιράζονται συνεχώς δεν είναι φυσιολογικό και μπορεί να είναι ανθυγιεινό για την ανάπτυξη της ατομικής τους ταυτότητας. Τα δίδυμα πρέπει να μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι ορισμένοι άνθρωποι, αντικείμενα και ιδέες δεν είναι «απαραίτητο» να μοιράζονται και ότι το μοίρασμα είναι προαιρετικό.
Η κατανόηση ότι οι μη δίδυμοι μπορεί να διστάζουν να μοιραστούν είναι κάτι που δύσκολα γίνεται αποδεκτό από κάποιον που έχει αντλήσει τόση άνεση και σιγουριά από το συνεχές μοίρασμα με το δίδυμό του.
Επειδή ξεκινούν τη ζωή τους με αυτή την τόσο βαθιά εμπειρία μοιράσματος, δεν κατανοούν εύκολα πώς να μην μοιράζονται, έχουν περιορισμένη εμπειρία να είναι ξεχωριστά άτομα. Ως βρέφη και νήπια, εξακολουθούν να μοιράζονται την προσοχή των γονιών και τον προσωπικό τους χώρο πολύ συχνά. Καθώς μεγαλώνουν μαζί, η οικογένεια και οι φίλοι μοιράζονται τον χρόνο τους με τα δίδυμα. Συνήθως αυτά τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν μαζί και κάποιες δραστηριότητες εκτός σπιτιού, όπως το περπάτημα ή το παιχνίδι.
Όταν χωρίζονται
Όταν χωρίζονται τα δίδυμα από ανάγκη ή διαφορετικά ενδιαφέροντα, μπορεί να κλάψουν πολύ, συνήθως από άγχος αποχωρισμού και ανασφάλεια, λόγω της απουσίας του διδύμου. Για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, η ατομικότητα και το να είναι μόνα χωρίς το δίδυμό τους μπορεί να είναι κάτι τρομακτικό. Όταν τα δίδυμα ξαναβρίσκονται μαζί, το κλάμα σταματά.
Η έλλειψη του διδύμου ξεκινά σχεδόν αμέσως με τον αποχωρισμό από τη γέννηση. Οι περισσότεροι γονείς ξέρουν πως το να βάλουν τα δίδυμα μαζί θα σταματήσει το κλάμα τους. Όταν πρέπει να χωριστούν, άλλες στρατηγικές όπως το τραγούδι, το λίκνισμα, το περπάτημα ή το διάβασμα ιστοριών μπορεί να βοηθήσουν.
Καθώς μεγαλώνουν, η οργάνωση χρόνου χώρια είναι σημαντική. Η γνώση εκ των προτέρων για το πότε θα αποχωριστούν περιορίζει ως έναν βαθμό το άγχος τους. Όσα δίδυμα μπορούν να διαχειριστούν τη γνώση της διάρκειας του αποχωρισμού είναι περισσότερο ικανά να αναπτύξουν την ατομικότητά τους. Η ωρίμανση τα βοηθά να αποδέχονται τις διαφορές τους και κάνει τον αποχωρισμό λιγότερο τρομακτικό.
Ο δεσμός τους
Ο δεσμός που μοιράζονται τα δίδυμα αδέλφια είναι βαθύς και έντονος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή η εγγύτητα αντιπροσωπεύει την ταυτότητά τους ως ένα άτομο. Όμως, το καθένα από τα δίδυμα είναι ξεχωριστό και μοναδικό.
Παρ’ όλα αυτά, ο πρόωρος αποχωρισμός διαταράσσει την εγγύτητα και ακόμη και την αίσθηση της ταυτότητάς τους.
Πόσο μοίρασμα είναι αρκετό;
- Αντιμετωπίστε τα δίδυμα ως ξεχωριστά άτομα όσο πιο νωρίς γίνεται.
- Μην υπερτονίζετε την ταυτότητά τους ως δίδυμα.
- Καλλιεργήστε ξεχωριστές και μοναδικές σχέσεις με το κάθε παιδί, βασισμένες στην ατομικότητά του.
- Δημιουργήστε ειδικό χρόνο για κοινό παιχνίδι ή δραστηριότητες, αλλά και ειδικό χρόνο χωρίς μοίρασμα.
Πηγή:imommy.gr
