Στην εποχή της αφθονίας, της τεχνολογίας και της άμεσης ικανοποίησης, δεν είναι και τόσο δύσκολο τα παιδιά μας να γίνουν λίγο πιο… κακομαθημένα!
Πολλές μαμάδες αναρωτιούνται: «Μήπως του δίνω πολλά;», «Μήπως δεν του δίνω αρκετά;» Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αλλά υπάρχει ένας βασικός άξονας: η ευγνωμοσύνη. Αν θέλεις να μεγαλώσεις ένα παιδί που δεν θα γίνει αχάριστο, τότε πρέπει να του διδάξεις πώς να εκτιμά – όχι μόνο όσα έχει, αλλά και τον κόπο πίσω από αυτά.
Γιατί είναι σημαντική η ευγνωμοσύνη
Ευγνωμοσύνη δεν σημαίνει απλώς «καλή συμπεριφορά». Έχει αποδειχθεί ότι κάνει τα παιδιά πιο χαρούμενα, λιγότερο υλιστικά, πιο ανθεκτικά στις δυσκολίες και πιο αισιόδοξα. Ένα παιδί που μαθαίνει να λέει «ευχαριστώ» όχι μηχανικά αλλά συνειδητά, μαθαίνει να αναγνωρίζει την αξία της προσφοράς, του χρόνου, και του κόπου των άλλων.
Ας δούμε λοιπόν μερικούς πρακτικούς τρόπους για να καλλιεργήσεις την ευγνωμοσύνη στο παιδί σου.
1. Σταμάτα να παραπονιέσαι μπροστά τους
Τα παιδιά είναι σφουγγάρια. Απορροφούν ό,τι ακούνε, ακόμα κι αν το ακούσουν μόνο μία φορά. Αν συνεχώς γκρινιάζουμε για τον καιρό, την κίνηση ή το πλυντήριο που χάλασε, τους δείχνουμε ότι το φυσιολογικό είναι να βλέπουμε το αρνητικό. Αντί να πεις «τι απαίσια μέρα», πες: «Είμαι χαρούμενη που μπορώ να περάσω χρόνο μαζί σας στο αυτοκίνητο». Μάθε τους να βλέπουν το θετικό και να εκτιμούν τα μικρά πράγματα.
2. Δίδαξέ τους να επαναπροσδιορίζουν τα αρνητικά
Όταν το παιδί παραπονιέται ότι δεν έχει το παιχνίδι που έχει ο φίλος του, μπορείς να του πεις: «Σίγουρα θα σου άρεσε να έχεις όλα τα παιχνίδια του κόσμου. Αλλά ξέρεις; Έχεις κι εσύ παιχνίδια που δεν έχει εκείνος». Δεν ακυρώνεις τα συναισθήματά του – τα αναγνωρίζεις και του δίνεις μια νέα οπτική.
3. Μάθε τους να μπορούν να περιμένουν
Η εποχή μας έχει μάθει τα παιδιά (κι εμάς) να τα θέλουν όλα τώρα. Όμως, η αναμονή καλλιεργεί την υπομονή και κάνει την απόκτηση πιο ουσιαστική. Αν θέλει κάτι, μην του το πάρεις αμέσως. Βάλε όρια, εξήγησέ του τον λόγο και μάθε το να περιμένει. Ίσως γκρινιάξει, αλλά στο μέλλον θα σε ευγνωμονεί που δεν του τα έδινες όλα έτοιμα.
4. Βάλε το παιδί να κάνει δουλειές στο σπίτι
Από μικρή ηλικία, τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού. Όχι ως αγγαρεία, αλλά ως μέσο κατανόησης του κόπου. Από το να στρώσουν το τραπέζι μέχρι να ποτίσουν τα φυτά, μαθαίνουν ότι τίποτα δεν έρχεται χωρίς προσπάθεια. Έτσι αρχίζουν να εκτιμούν και τον δικό σου κόπο.
5. Θέσε ξεκάθαρα όρια
Το ότι ένα άλλο παιδί έχει το δικό του τάμπλετ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχει και το δικό σου. Πες του: «Κάθε οικογένεια έχει διαφορετικούς κανόνες. Εμείς έχουμε τους δικούς μας». Τα παιδιά χρειάζονται όρια. Ακόμα κι αν διαμαρτύρονται, η σταθερότητα τους προσφέρει ασφάλεια.
6. Αντικατάστησε τις ανταμοιβές με εσωτερικά κίνητρα
Μην δίνεις χρήματα ή δώρα για καλούς βαθμούς ή για να μαζέψουν το δωμάτιό τους. Αυτές είναι βασικές υποχρεώσεις. Αντί για υλικές ανταμοιβές, χρησιμοποίησε λόγια ενθάρρυνσης και δείξε την εκτίμησή σου για την προσπάθειά τους. Έτσι, καλλιεργείται το αίσθημα καθήκοντος, όχι η ανταλλακτική σχέση.
7. Μίλα τους για τους λιγότερο τυχερούς
Όταν βλέπεις ανθρώπους που ζουν στον δρόμο ή παιδιά χωρίς παιχνίδια, μίλα γι’ αυτούς με ευαισθησία. Κάνε δωρεές μαζί με τα παιδιά ή χαρίστε μαζί πράγματα που δεν χρησιμοποιείτε πια. Έτσι καλλιεργείται η ενσυναίσθηση και η συνειδητοποίηση της δικής τους τύχης.
8. Μην φοβάσαι να είσαι «η αυστηρή μαμά»
Το «όχι» είναι δώρο. Δεν χρειάζεται να τους αγοράζεις συνεχώς καινούρια πράγματα, ειδικά αν δεν χρησιμοποιούν καν τα παλιά. Βάλε κανόνες, όπως «δεν αγοράζουμε καινούρια παιχνίδια αν δεν χαρίσουμε πρώτα κάποια που δεν παίζουμε πια». Μπορεί να σε πουν «κακιά», αλλά αργότερα θα σε ευγνωμονούν.
9. Χάρισέ του εμπειρίες, όχι αντικείμενα
Μια εκδρομή, ένα πικ νικ, μια βόλτα στην παραλία, μια αγκαλιά – αυτά μένουν χαραγμένα στο μυαλό. Τα παιχνίδια ξεχνιούνται, αλλά οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις. Δώσε λιγότερα πράγματα, αλλά περισσότερα συναισθήματα.
10. Καθιέρωσε μια καθημερινή «ρουτίνα ευγνωμοσύνης»
Πριν κοιμηθεί το παιδί, ρώτα το: «Για ποια πράγματα είσαι ευγνώμων σήμερα;» Αν δυσκολεύεται, βοήθησέ το: «Είσαι ευγνώμων που βλέπεις, που ακούς, που έχεις φίλους;» Η καθημερινή εξάσκηση χτίζει μια στάση ζωής.
Η ανατροφή ενός παιδιού που θα μεγαλώσει με ευγνωμοσύνη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά είναι η μεγαλύτερη προσφορά που μπορείς να του κάνεις. Γιατί έτσι το παιδί σου θα είναι πιο ευτυχισμένο, πιο αισιόδοξο, πιο δυνατό!
Πηγή:mama365.gr
