Αναμφισβήτητα εν έτει 2025 οι καθημερινές στιγμές με το παιδί μας δεν είναι και τόσες πολλές λόγω των πολλών υποχρεώσεων μας. Σημαντικό ρόλο στις μειωμένες στιγμές διαδραματίζει και το γεγονός ότι το παιδί μεγαλώνοντας, απασχολείται με δικές του δραστηριότητες και ενδιαφέρονται που λογικό να μας κρατούν κάπως… σε απόσταση.
Σκεφτείτε όμως το εξής: ο χρόνος που περνάμε με το παιδί μας, έστω και ελάχιστος κάποιες φορές, δεν είναι σαν μία «σφαλιάρα» σε ό,τι μας καίει στη ψυχή; Πόσες φορές νιώσαμε απογοητευμένοι από ένα γεγονός, ή μία κακή εμπειρία και αμέσως η στιγμή με το παιδί μας έδιωξε το τοξικό συναίσθημα;
Οι στιγμές με το παιδί μας έρχονται να μας θυμίσουν πώς να είμαστε ο εαυτός μας και ότι δε χρειάζεται να χαλάμε τη διάθεσή μας για κανέναν και τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο. Η ουσία είναι αυτός ο «θησαυρός» που έχουμε κοντά μας. Αυτό το πλάσμα που μεγαλώνει χάρη σε εμάς. Και όπως αυτό μας δίνει χαρά, χρειάζεται να του δώσουμε και εμείς.
Γι’ αυτό κάθε φορά που τα νεύρα και ο πανικός κτυπάνε κόκκινο για πράγματα και καταστάσεις που συμβαίνουν έξω από το σπίτι μας, δε χρειάζεται να τα φέρνουμε στο σπίτι. Ας παίρνουμε αμέσως τα παιδιά μας αγκαλιά, ας τα φιλάμε και ας ξεκινάμε μαζί – ξανά μία καινούργια στιγμή. Μαζί!
Κάποιες από τις πολλές δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε με το παιδί μας θα έχουν ως αποτέλεσμα ν’ αφήσουμε στην άκρη αυτά που μας ταλαιπωρούν, αλλά την ίδια ώρα να προσφέρουμε στο παιδί μας περισσότερες γνώσεις και πιο πολλή δημιουργικότητα.
Ας χορέψουμε, τραγουδήσουμε μαζί. Ας κυλιστούμε στο πάτωμα και ας παίξουμε διάφορα παιγνίδια που μας κάνουν να γελάμε. Μπορούμε ακόμη, να μαγειρέψουμε μαζί, να δούμε μία ταινία, να δημιουργήσουμε μαζί μία ιστορία, ένα παραμύθι. Μία ακόμη δημιουργική στιγμή με το παιδί μας, είναι μία βόλτα με τα πόδια, ή με τα ποδήλατα ή ακόμα με το καρότσι – αν έχουμε βρέφος.
Ο χρόνος με το παιδί μας είναι όντως μία «σφαλιάρα» σε ό,τι μας κάνει να λέμε «μα», «άστο για μετά», «κουράστηκα», «δεν αντέχω», «βαρέθηκα», «τα παρατώ». Ας απολαύσουμε τις στιγμές. Άλλωστε, μετά από λίγο καιρό, θα μας λείπουν όλο και πιο πολύ.
Πώς σας φαίνεται η ιδέα να μοιραστείτε αυτές τις σκέψεις σε χιλιάδες γονείς εκεί έξω;
Φιλικά,
Χριστίνα | Μια ονειροπόλα μαμά που θέλει κάτι να σου πει.
