Γιατί ο αυστηρός τρόπος που χρησιμοποιούν δεν βοηθά τα παιδί να βελτιώσει τη συμπεριφορά του.
Όλα τα παιδιά βιώνουν δύσκολες συναισθηματικά στιγμές. Πολλές φορές είναι άτακτα ή αναστατωμένα και συμπεριφέρονται με τρόπο που οι γονείς δεν είναι εύκολο να διαχειριστούν. Όταν το παιδί μας είναι ανήσυχο, το να προσπαθούμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας είναι μια καλή αντιμετώπιση.
Συχνά, οι παραδοσιακές αυστηρές μέθοδοι όπως οι τιμωρίες, για παράδειγμα το να παίρνουμε από το παιδί το κινητό επειδή δεν μας ακούει και παίζει με αυτό με τις ώρες ή το να το στείλουμε στο δωμάτιό του, δεν αποδίδουν.
Πιθανόν να λειτουργούν μόνο βραχυπρόθεσμα, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μη λύνεται. Για πιο μακροχρόνια αποτελέσματα στην αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών, οι ειδικοί τονίζουν ότι χρειάζεται μία πιο ήπια και εποικοδομητική στρατηγική.
Το να προσπαθούμε να είμαστε ήρεμοι ως γονείς είναι συχνά πολύ απαιτητικό έως ακατόρθωτο, όμως αξίζει να το παλέψουμε. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε μαλθακοί και να λέμε ναι σε όλα!
Μπορούμε να βρούμε τη λύση κάπου στη μέση, ώστε ούτε να προκαλούμε στα παιδιά μας αρνητικά συναισθήματα, ούτε να τα αφήνουμε χωρίς καμία επίβλεψη να κάνουν ό,τι θέλουν.
Τι προκαλεί στο παιδί μια τιμωρία
Μια αυστηρή τιμωρία είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει στο παιδί συναισθήματα φόβου, δυσαρέσκειας ή ντροπής, κανένα από τα οποία δεν υποστηρίζει τη μακροπρόθεσμη μάθηση ή τη συναισθηματική ανάπτυξη.
Το σωστό είναι να χρησιμοποιήσουμε ήρεμο τόνο και να θέσουμε κάποιους βασικούς κανόνες, ενώ καλό είναι η προσέγγισή μας να είναι γενικότερα πιο ήπια. Αυτό θα είναι πιο βοηθητικό και αποτελεσματικό στη διαχείριση της όποιας προκλητικής συμπεριφοράς του παιδιού μας, καθώς μία τέτοια μέθοδος επικεντρώνεται στην κατανόηση και την καθοδήγηση και όχι στον έλεγχο, ο οποίος συχνά προκαλεί αντιδράσεις.
Τι θέλει να μας πει το παιδί με τη συμπεριφορά του
Είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς να κατανοήσουν ότι όταν ένα παιδί συμπεριφέρεται, εκφράζοντας θυμό ή αναστάτωση, συνήθως θέλει κάτι να μας πει.
Είναι ένας τρόπος να εκφράσει ανάγκες που δεν έχουν ικανοποιηθεί ή απογοητεύσεις που δεν έχουν ξεπεραστεί ή μπορεί απλώς να δυσκολεύεται να ρυθμίσει τα συναισθήματά του.
Το να θέσουμε σαφή όρια στο τι επιτρέπεται και τι όχι, αλλά παράλληλα το να αναπτύξουμε και την απαραίτητη ενσυναίσθηση, μπορεί να είναι ο κατάλληλος τρόπος για να διδάξουμε στο παιδί πώς να επεξεργάζεται συναισθήματα και πώς να αναπτύσσει δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
Παρακάτω μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, αντί να είμαστε αυστηροί:
Αναγνώριση συναισθημάτων
Το βασικό είναι να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα του παιδιού, χωρίς να διορθώνουμε αμέσως τη συμπεριφορά του. Στη συνέχεια καλό είναι να το ρωτάμε αν θέλει να συζητήσει μαζί μας για αυτό που αισθάνεται.
Ίσως το παιδί καταλάβει έτσι ότι έχει εισακουστεί το παράπονό του και ότι ο γονιός έχει δείξει το απαραίτητο ενδιαφέρον και αυτό να αποκλιμακώσει σιγά – σιγά το άγχος του.
Εντοπισμός τυχόν μοτίβων
Ο εντοπισμός κοινών μοτίβων συμπεριφοράς ή προκλήσεων μπορεί να είναι επίσης ένα χρήσιμο σημείο εκκίνησης. Όταν καταλάβουμε πότε συμβαίνει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, όταν παρατηρήσουμε τι την προκαλεί, τότε είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο να την αντιμετωπίσουμε.
Μπορεί, μεταξύ άλλων, να φταίει το άγχος για το σχολείο, ο κακός ύπνος ή οι εντάσεις μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Το ρωτάμε: «Τι άκουσες να λέω;»
Το να ζητάμε από τα παιδιά μας να επαναλάβουν αυτό που τους είπαμε βοηθά στην αποφυγή παρεξηγήσεων, ενθαρρύνει την ενεργή ακρόαση και μειώνει πιο εύκολα την συναισθηματική κλιμάκωση.
Μίμηση και μάθηση
Τα παιδιά μαθαίνουν με το παράδειγμα. Αν, ας πούμε, οι γονείς χειρίζονται το άγχος με υπομονή και επικοινωνία, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να κάνουν το ίδιο.
Λύνουμε μαζί το πρόβλημα
Αντί να επιβάλλουμε αυστηρούς κανόνες, μπορούμε να δοκιμάσουμε να αναζητήσουμε μαζί τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει υπευθυνότητα και συναισθηματική νοημοσύνη.
Πηγή:imommy.gr
